Andvari - 01.01.1904, Qupperneq 161

155
Náttúran hefur gefið fnglinum tlúninn og kennt
honum að hhi með honum að eggjum sínum. — Varp-
bændurnir taka dúninn áður en fuglinn hefur haft hans
not.
Náttúran hefur kent fuglinum að leita sér hælis
lil að verpa á rólegum og afskektum stöðum, ]iar sem
mest er næði og friður til útleiðslunnar. — Varpmenn-
irnir svi]ita hann .næði Jiessu með skaðiegu rápi og
hrekja hann að ó]>örfu af eggjum sínum. —
Eg læt þvi varpmönnum sjálfum eptir að svara
spurningunni.
Nú liafa þegar verið gefin út ýms lög æðarfuglin-
nm til verndar. Mega varpbændurnir vera þakklátir
fyrir ]iá viðleitni. En hvað duga slík lög? Meðan Jieir
sjálfir halda áfram að skaða Jiessa hlunnindagrein sína
af kæruleysi og skammsýni, ]iá er ekki ]iess að
vænta að aðrir, sem telja sér Jietta óskylt mál, virði
mikils friðunarlög æðarfuglsins, Jiegai- þeir sjá að sjálfir
hlutaðeigendurnir leggja ekki neitt í sölurnar. Heldur
brjóta heint á móti anda laganna og gera fuglinum ef
til vill meira tjón en nokkrir aðrir.
Tíl ]iess að nokkuru verði ógengt, eiga varpmenn-
irnir sjólfir að ganga á undan öðrum. Þeir eiga að
gera alt sem þeir geta atvinnugrein þessari til framfara
og forðast að spilla henni á nokkurn hátt. I Jiessu
þurfa þeir að vera samtaka um alt land.
Þegar þeir fara að íhuga málið með þessu marki
fyrir augum, þó munu þeir kannast við, að fyrstu spor-
in, sem þeir þurfa að stiga, eru þessi:
1) Iiœtta að taka öll (lifandi) egg frá fuglinum.
2) Hœtta að taka dúninn frá fuglinum fyr en út-
leiðslan er afstaðin.
3) Hœtta að gera fuglinum ónceði meðan á út-