Andvari - 01.01.1904, Qupperneq 162

156
leiðslunni stendur, eptir því sem frekast verður
við komið.
Þegar ]>eir hafa stigið ]>essi sporin, ]>á er mikið
unnið. Þá geta menn vænst að sjá nokkurn árangur,
áður en mörg ár líða. Þá er vonandi að }>ing og ]>jóð
sannfærist um ]>að, að eigi sé ]>að einkis vert að hlynna
að fuglinum. Og æðarskytturnar geta ekki framar rétt-
lætt sig með ]>ví, að }>eir sé þó ekki eins skaðlegir
fuglinum og varpbændurnir.
Eg vona að varpbændurnir íhugi þetta með skyn-
semi, og komist að raun um að þetta er ekki þýðingar-
laust mál, hvorki fyrir þá sjálfa eða landið í heild sinni.
Hér ræðir um hlunnindagrein, sem eptir nútiðarverði
færir landinu marga lugi þúsunda. Og enginn getur
tekið fyrir það, að dúnninn kunni að hækka mjög í
verði, þegar minst varir. Það er að minsta kosti
engin fjarstæða að láta sér detta slíkt í hug, þar eð
dúntekjau á Grænlandi er nú í stórri apturför. Rétt
eptir 1860 voru flutt þaðan úr landi 5600 pd. af dún.
Skömmu fyrir 1880 var hann kominn ofan í 2000 pd.
Síðan hefur dúntekjunni stöðugt hnignað þar í landi,
og árið 1894—95 voru að eins flutt þaðan 603 pd. af
æðardún.
Þegar Grænland er frá talið má heita svo að Is-
land sé eina landið sem sendir dún á heimsmarkaðinn
til nokkurra muna. Má geta nærri að eigi fer ]>ar mik-
ið fyrir einum 7 — 8 þúsund pundum. Ef notkun hans
ykist í heiminum frá ]>ví sem nú er, hlvti hann að
liækka mjög í verði. Um eitt skipti tók kvenfólk á
Englandi að stoppa með honum klæði sín Hækkaði
hann þá skjólt í verði og varð hér á landi um og vfir
20 kr. pundið. Mér þykir harla ótrúlegt að heiminum
verði þau vandræði úr að nota þennan litla dún vorn,
að líkur verði til þess að hann lækki mjög í verði,