Stúdentablaðið

Árgangur

Stúdentablaðið - 01.12.1957, Blaðsíða 22

Stúdentablaðið - 01.12.1957, Blaðsíða 22
12 STÚDENTABLAÐ kenna okkur handtökin, voru menn misjafnlega hand- lagnir við þessa „rekkjusiði“. Sagt var, að fyrsta kvöldið hefðu t. d. tveir Garðbúar beðið ósigur í viðureign sinni við rúm þessi, neyddist annar til að sofa alklæddur ofan á bekknum, vegna þess að hon- um tókst aldrei að ná í rúmfötin; hinn bjó um sig í flatsæng á gólfinu! Já, margs er að minnast á Garði frá fyrstu tíð. Þá var svolítið til enn af rómantík. Þá var Vatnsmýrin ekki undirlögð af flugvelli, hún var enn draumaland lóunnar og Tómasar: ... „Ó, sál mín, sál mín! Svona komu forðum sumurin öll, sem horfin eru í blá- inn. —“ Hringbrautin var þá ekki komin sunnan Hljóm- skálagarðsins, þar voru bara þúfur og bogadregin timburgirðing grænmáluð. Ég man eftir einum ágæt- um Garðbúa, sem af vissum ástæðum, fikaði sig með allri þessari girðingu og studdist samvizkusamlega við hana alla leið handan af Sóleyjargötu. Ekki fara sögur af því, hvort hann hafi heimtað „meira stakk- et“, þegar girðingin þraut, en heim á Garð komst hann farsællega. Ekki þótti jafngott að búa alls staðar á Garði. Síð- ar komst á sú hefð, að þeir, sem komnir voru nálægt prófum og vildu lifa næðissömu lífi, voru fremur settir á efri hæð, ef því varð við komið, en þeir, sem nokkuð gáfu sig að samkvæmislífi jafnframt námi, heldur á þá neðri. Þó hygg ég, að þegar til kastanna kom, hafi eigi síður orðið tíðindasamt á þeirri efri. Sá, sem þetta ritar, var Rússi, án sérstakra réttinda til herbergis, og bjó því fyrsta veturinn í einu kjall- araherbergjanna þriggja, Skarði. (Þess skal getið, sagnfræðinnar vegna, að þá strax hófst sú vafasama notkun (eða misnotkun) gluggans, sem síðar varð allkunn. Ekki meira um það!) Rússagildi var að sjálfsögðu haldið á Garði haust- ið 1934. Ekki var það þó betur sótt en svo, að það var háð í borðstofunni. Var dr. Alexander magister bi- bendi af sínum alkunna skörungsskap. Stúdentafélag Háskólans var þá með litlu lífi eins og oft áður og síðar, og varð það fangaráð eldri stúdenta að kjósa nær eingöngu Rússa í stjórn, svo sem til að hleypa nýju blóði í æðar félagstetursins. Áttu þar með Rúss- ar að fagna Rússum í Rússagildinu! Nú tókst svo ólánlega til, að hinn nýkjörni formaður reyndist vera bindindismaður og bað Rússagildið aldrei þrífast. Jók það enn á undirbúningserfiðleikana, en þeir voru miklir í þann tíð, að þá var enn vínbann í gildi. Fór- um við, stjórnendur S. H., samkvæmt gamalli venju, í liðsbón til ákveðinna höfðingsmanna í borginni, og sæmir ekki, að ég skýri nánar frá því í þessu virðulega blaði, en fús em eg að gera það, ef mér skyldi auðnast að koma einhvern tíma í afmæli Gamla Garðs. Jæja, jæja, þetta átti nú aldrei að verða nein minn- ingagrein eða sagnaþáttur, hér átti aðeins að minna á afmæli, sem er liðið hjá, og benda nógu snemma á næsta afmæli. En Gamli Garður er mörgum kær og á það skilið, að eftir honum sé munað og að honum hlúð. En um leið datt mér í hug gamalt kvæði, sem undirritaður orti fyrir þetta blað, þegar Garður hafði starfað eitt ár — 1936. Skáldskapargildið er skolli lítið, en þó er gaman að lesa það aftur, og ef til vill bera saman við það, sem nú er: Það lítur bara vel út með lífið hér á GarSi, þótt langt sé enn ei starfiS né dvölin okkar hér. Oss fór að þykja vænt um hann fyrr en nokkurn varði, og finnst liann vera huggulegur, -— sem hann líka er. Það er auðheyrt, að höfundur hefir þegar fest ást á þessu nýja heimkynni sínu, og svo var um fleiri. Þó er ekki allt fullkomið í þessum sælustað: En margt er hjá oss ennþá, sem mætti betur henta og margt er enn, sem vantar, já rétt og satt er það, en verst af öllu er þetta: oss vantar kvenstúdenta, sem vilja búa hjá oss og prýða þenna stað. Já, nú er mér sagt, að kvenstúdentar búi á stúd- entagörðunum, menn hafi þar jafnvel hjá sér eigin- konur sínar. Slíkt hefði þótt spásögn í gamla daga; konur voru bannvara á Garði, eftir ákveðinn tíma dags (— og þó!). Og það eru skrýtnir fuglar í þessu munkaklaustri, og þó held ég, að flestir séu allra beztu skinn, sumir eru að norðan; — úr suðri, vestri og austri menn senda hingað pilta. Þeir flykkjast hingað inn. Og stúdentalífið er fjölskrúðugt og ævintýraríkt eins og stúdentalíf á að vera, og Garðbúar misjafnir, svo og áhugamálin: Menn tigna vín og ástir og gleði eins og gengur, það getur skeð, að mórallinn sé laus og klénn í senn, en samt í okkar hópi er margur dáðadrengur, sem dansar jafnan ædrú og fær ei timburmenn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Stúdentablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stúdentablaðið
https://timarit.is/publication/350

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.