Stúdentablaðið - 01.12.1957, Blaðsíða 36

26
STÚDENTABLAÐ
Þeim, sem hætt er við að missa stjórn á skapi sínu,
skal gefið þetta ráð: Taka skal fáeinar furugreinar
(Pinus silvestris), bregða þeim stundarkorn yfir eld
og láta þær sviðna. Síðan skal skafa brunaskelina af
greinunum og hreinsa tágarnar vel, en sjóða þær
síðan stutta stund í vatni. Því næst skal setja þær yfir
glóðareld, og ef þessi geðvonda sál andar nú að sér
reyknum, sem af þeim kemur, fer ekki hjá því, að
reiðin renni. Einnig er gufa þessi sögð mýkja upp
líkama manna og ættu íþróttamenn gjarnan að taka
það til athugunar. Einnig skal þeim bent á, að kam-
fóra gerir menn létta í spori og fráa á fæti. Um aðra
eiginleika kamfóru má segja, að hún skerpir vitsmuni
og eykur minni, en einn er sá kostur, sem gefur tilefni
til að hennar sé neytt með fullri gát. Hún eykur ást-
leitni manna og kvensemi. Sem aðvörun set ég hér í
sviga (Kvíabryggja).
Kona góð! Ef þú ert ein þeirra ólánsömu kvenna,
sem ekki mjólka nýfæddum börnum sínum nægilega
mikið, þá minnstu þess, að anis (Anisum) verkar
mjólkurmyndandi. Fyrir lifrar- og miltissjúkdóma
er anis einnig góður. En athugið það, að anis á það
til að reka dálítið hastarlega á eftir vindi niður úr
þörmunum, og gefur það auga leið, að einn poki af
anisbrjóstsykri hafður með sem sælgæti í kvikmynda-
hús getur valdið miklu hneyksli.
Verði eitthvert barna þinna fyrir því óhappi að
fara úr hálsliðnum við að falla niður af stigahand-
riðinu, þá æðrast ekki, þótt eiginmaðurinn með al-
vizku sína sé í vinnunni, því að þú kannt sjálf ráð
við þessu. Hér kemur það: Taka skal kjörvel og sjóða
í 10 mínútur, en gæta þess að blöðin fari ekki í mauk.
Nota skal vatnið, á meðan það er volgt, til þess að
þvo barninu um háls og höfuð, en síðan skal gera því
bakstur úr blöðunum og binda um hálsinn og mun þá
allt fara vel.
Hafi barnið hins vegar bara fengið blóðnasir má
stöðva blæðinguna með því að taka eggjaskurn, helzt
sem ungi er nýskriðinn úr, mylja það smátt og blása
duftinu upp í nasaholurnar. Ég þykist vita, að stund-
um eigir þú erfitt með að fá barnið þitt til þess að
hætta að hixta, og þá kemur sér vel að kunna ráð við
því. Gefa skal seyöi af nettlum (Urtica urens) ásamt
3—4 teskeiðum af hunangi.
Svo er það gamla sagan: „Kallinn minn hrýtur svo
mikiö á næturnar, að mér kemur ekki dúr á auga.“
En við hrotum eru nettlurnar einmitt sérstaklega góð-
ar. Næstu nótt, þegar hroturnar eru í algleymingi,
líkt og Geysisgos, þá skaltu hafa tilbúið fínmalað
nettluduft og strá því upp í gaphúsið, sem næst úfn-
um, og sjáðu til hvað skeður. — Ef maðurinn þinn er
sköllóttur, þá reyndu að telja um fyrir honum, ef
hann skyldi hafa á móti næstu ráðleggingu, en hún er
svona: Fengin eru geitaspörð og þau brennd. Saman
við öskuna er sett súrt og gamalt vín. Af innanverð-
um afturfæti hests skulu nokkur hár tekin og þau
sömuleiðis brennd, en ösku þeirra ásamt bráðinni
svínafitu og gamalli, helzt þrárri, olivuolíu hrært
saman við áðurtalin efni. Eftir tveggja klst. suðu fæst
smyrsl, sem mun endurvekja hárvöxtinn.
En nú vík ég fáeinum orðum að þínu eigin útliti.
Gott hlóð og slétt og fallegt hörund færðu af því að
borða linsoöin egg með sóllauk (Safran). Aftur á
móti eru harðsoöin egg óholl meltingunni. Fallegur
hörundslitur í andliti fæst einnig af hvítlauk. Varan-
lega hárliöun, sem ekki gefur eftir Toni- eða Pin-up-
liðun, fæst á eftirfarandi hátt: Fínmöluð bleikjurtar-
blöð (Nasturtium officinale) skulu leyst upp í heitu
vatni. Síðan er hárið þvegið upp úr leginum kvölds
og morguns í þrjá daga og ætíð skolaÖ upp úr keytu
á eftir. Fást þá líflegar bylgjur og falleg áferð. Og svo
þegar kemur að því að lita hárið sem svartast með
poly-color no. 25 eða inecto no. 1, eða hver veit hvað
..., þá er mun ódýrara að pressa bara safann úr rót-
um lyfjablóms (Salvia officinalis), þynna hann í
vínanda og drekka síðan, en það gefur sama árangur.
Liljurætur, soðnar og blandaðar saman við olíur og
vax, eyða andlitsbólum og slétta úr hrukkum. Sami
áburður, að viðbættri svínafeiti, er góður við bruna-
sárum.
Lungnabólga, lifrar- og nýrnabólgur batna fljót-
lega, ef borðaður er bygggrautur, sem finkulrætur
(Foeniculum) hafa verið soðnar í. Við berklum og
hlóðspýting má með góðum árangri nota vallhumals-
seyði (Achillea Millefolium), og glóðaraugu hverfa
fyrr ef vallhumalsblöð eru sett við. Getur komið sér
vel fyrir suma. — Víðibörkur, brenndur og malaður
smátt með vínediki, er góður áburöur á vörtur og
vogrís.
Við krabbameini er eftirfarandi ráð nær óbrigð-
ult: Blandað er í blýmortéli víni og rósarolíu, söxuðu
salati og súrum. Þetta er steytt úti undir beru lofti,