Stúdentablaðið - 01.12.1960, Síða 23

Stúdentar írá Verzlunarskóla íslands 1960
Sitjandi, taliS jrá hœgri: Ragnheiður H. Briem, Sigríður H. Ólafsdóttir, dr. Jón Gíslason, skólastjóri, Sigrún Torfadóttir,
Sólveig .). Jóhannsdóttir, Sólrún B. Jensdóttir. — Standandi, frá hœgri: Arni B. Sveinsson, Halldór Ólafsson, Haraldur Sig-
urðsson, Dagbjartur Valur Tryggvason, Kjartan R. Olafsson, Gylfi Felixson, Svanur Þór Vilhjálmsson, Jón Sænmndsson,
Guðnmndur I. S. Elíasson, Vilhjálmur Lúðvíksson, Hannes N. Magnússon, Gunnar Tómasson, Matthías Hjartarson, Skúli
Möller, Gunnar Felixson, Hörður Asbjörnsson, Eysteinn Sigurðsson, Einar H. Jónnumdsson, Þórarinn Sigjjórsson.
óhræddir við að koinast að nýstárlegum og óvæntum
niðurstöðum. Sá þáttur háskólakennslu, sem helzt
vekur þessa starfsemi, er seminaræfingin; en vegna
húsnæðisskorts og af öðrum ástæðum, svo sem vegna
hins hryggilega aðbúttaðar bókasafns Háskólans,
hafa fæstar deildir getað rækt kennsluþátt þennan,
sem í öðrum löndum hefir reynzt þroskavænlegur
slúdentum og kennurum hvetjandi til sjálfstæðra
rannsókna. Akademískt líf í þeirri mynd, sem það er
stundað við erlenda háskóla, er nærri óþekkt við Há-
skóla íslands. Samt er vísir að því. Og það var spor
í rétta átt, þegar flokkapólitík var gerð burtræk úr
félagsstarfi Stúdentaráðs. — Gildi þessa frjálsa aka-
demíska lífs mælist ekki í „áröngrum“, stigum né
krónum; það er þvert á móti seinvirkt en farsælt
plægingarstarf hugans, sem uppsker að lokum mál-
efnaleg vinnuhrögð og gjörhygli — tvær dyggðir,
sem gjarna mættu vera almennari í landinu.
Hvað menntun prestsefna áhrærir, skiptir það
meginmáli, að við guðfræðideild vaxi úr grasi slík
ástundun sjálfstæðrar könnunar og málefnalegra um-
ræðna. Og þjóðfélagið í heild sinni þarfnast eimnitt
manna, sem hafa alizt við persónulega mótandi stofn-
un. þar sem áherzlan liggur ekki á efninu, sem skila
á til prófs, heldur á aðferðinni, sem kemur að haldi
í lífinu.
Eg þekki stílsnillinginn á því, sem liann lætur ósagt.
— Schiller.
Það er til lítils að hlaupa, aðalatriðið er að fara af stað í
tæka tíð. — Lo Fontaine.
STUDENTABLAÐ
23