Stúdentablaðið - 01.12.1960, Qupperneq 35

SVEINN EINARSSON:
9
Ur dagbók íslenzks stúdents
i Stokkhólmí
. .. Ekkert fréttist að heiman. Langt síðan hafa
komið hréf. Hálfgert óyndi í fólki. Það heyrist ekkert
i stuttbylgjuútvarpinu. Erlendur heyrði einhvern óm
í gær, sem hann hélt væri íslenzkur, en það varð
aldrei nema ómurinn. Ætli maður verði ekki að
labba sig upp á sendiráð og sjá, hvort komin eru
blöð . . .
. . . Fyrsti snjórinn féll í gær. Kastanjan, sem skart-
aði sem mest í haust er nú orðin ber. En ef þetta
bjartviðri helzt, er Stokkhólmur fallegasta borg að
ganga í. A Strandveginum eða við Strauminn eða í
Hagaparken . . .
. . . Það er kominn nýr maður í nýlenduna, og
hann ku vera úr hópi hinna allra mállausustu, sem
hingað hafa lagt leið sína. Haukur tók hann að sér og
fór með hann til kerlinganna í Tegnérgötu í herberg-
isleit. Þær hafa nú aldrei samkjaftað, og Haukur full-
yrðir að í dag hafi þær lalað í fjóra síma hvor, sam-
tímis. Mér skilst að síðan hafi þeir hlaupið úthverf-
anna á milli og þingað við kerlingu i Áppelviken, sem
þoldi ekki tóbaksreyk, og karl í Stocksundi, sem vildi
ekki útlending, einhverjar vafasamar persónur á
Gárdet, sem heimtuðu 200 krónur, á einum stað var
engin hurð á herberginu, sem skildi það frá íbúð
töntunnar og á öðrum stað var enginn hiti (það var
hins vegar á góðum stað, ekki langt frá háskólan-
um). Niðurstaðan varð sú, að strákur verður að
liggja á gólfinu í Haugdalnum í nótt, og svo fer Árni
með hann i annan leiðangur á morgun. Hann fær
góðan selskap á gólfinu, Bersinn liggur þar nefnilega
enn og hefur ekkert húsjiæði fengið . . .
. . . Birgit og Ása voru að syngja í Valkyrjunni í
óperunni í gær. Nýlendan heiðraði þær með nærveru
sinni. Dyravörðurinn þekkti hópinn aftur: Dags för
Wagner igen, sagði hann og bauð okkur velkomin . . .
. . . lnntaka nýrra stúdenta á Sobis og Svava lenti
í því (Sobis alias Socialinstitutet; Skogis ilias Skogs-
bögskolan, Teknis alias Kungl. Tekniska högskolan,
Káftis samasem 'randlákarhögskolan I. Það voru
lagðar fyrir krakkana ýmsar andlegar þrautir eins og
venjulega. Einum náunga var falið að svindla sér
með sporvagni drjúga vegalengd og lá við hann lenti
inni fyrir vikið, en einni kvenpersónu var skipað að
leita uppi fyrsta lögregluþjón og trúa honum fyrir
því, að hún elskaði hann, hvort hann vildi ekki koma
með sér á ball. Hann kom! . . .
. . . Menn eru farnir að huga vel að sinni lesningu,
því að tíminn líður og ýmsir eiga að fara í próf fyrir
jól. Enginn tími til að sinna Prinsinum og Brunnin-
um eða meira að segja Minervu, þó sumum veitti nú
kannski ekki af því að umgangast vizkugyðjuna eilít-
ið meira. Hér var gestur á ferð og kunni þá sögu að
segja að heiman, að íslenzkir stúdentar í Stokkhólmi
eyddu deginum sem hér segir: Svæfu til liádegis,
færu síðan á Kárinn og borðuðu. Læsu blöðin til kl.
2. Spiluðu síðan borðtennis til kl. 4. Væru þá orðnir
sveitlir og þyrstir og fengju sér því einn bjór við
þorstanum og tækju upp tafl, svo þreytan mætti
hverfa. Skákirnar yrðu stundum margar og bjórarn-
ir líka. Þá væri allt í einu kominn matur. nú og fvrst
maður þyrfti hvort sem er að borða, væri alveg eins
upplagt að gera það á almennilegum stað, þar sem
góður matur og drykkur gleddi sál og líkama og helzt
eitthvað fleira væri til upplyftingar. Þetta er sem
kunnugt er alrangt. Dagurinn líður sem hér segir:
STUDENTABLAÐ
35