Stúdentablaðið - 01.12.1960, Qupperneq 42

nákvæmlega hvar skáli Gunnars hefði staðið, svo og
að kennslu í guðfræðideild, m. a. sem leiðbeinandi í
sunnudagaskólastarfi. 011 rök hníga að því, að prest-
urinn þyrfti að vera sérmenntaður til þessa starfs,
því að það myndi krefjast meiri færni á flesta grein
en venjulegt prestsembætti.
Sá siður virðist færast í vöxt meðal þjóna kirkj-
unnar að slá varnagla í hvert sinn er þeir láta ljós
sitt skína. Orðum er hagað sem séu þeir að tala yfir
heiðingjum. Segja má, að víða sé pottur brotinn,
hvað trúmál áhrærir, en í þessari varfærni er fólgið
vantraust á kristið þjóðfélag og fyrst og fremst
kristna trú. Við erum skírð og fermd til kristinnar
trúar og samvizka flestra er mótuð af kristnu lögmáli.
Kirkjulíf hér á landi er í öldudal, en það verður ekki
hafið til vegs, ef meinsemda er ekki leitað og úrbæt-
ur fundnar. Sannarlega yrði það stvrkur, ef akadem-
iskum borgurum, stúdentum á mótunarskeiði yrði
séð fyrir hæfum sálusorgara og kennimanni.
III. Vídalínsskóli
Gissur biskup „lét og lög leggja á það, að stóll
biskups þess, er á Islandi væri, skyldi í Skálholti
vera, en áður var hvergi, og lagði hann til stólsins
Skálholtsland og margs konar auðæfi önnur, bæði
í löndum og lausum aurum“. (Ari)
Risin er af grunni ný og vegleg kirkja í Skálholti í
Biskupstungum. Risin eru vegleg bæjarhús. Enginn
er þar biskup og enginn skóli. — Ungur listamaður
sagði í tímaritsgrein fyrir rúmum fimm árutn: -,,Eg
fyrir mitt leyti teldi nóg að rífa þessar kofaómyndir
sem þar standa og slétta vel á eftir, reisa síðan þokka-
lega steinsúlu, þar sem á væri ritað: „Skálholt, fornt
biskupssetur.“ Eg er listamanninum sammála, ef eng-
urn skóla verður komið á fót eystra og engum kirkju-
höfðingja ætlað að sitja staðinn. En margt er rætt og
ritað um framtíð Skálholtsstaðar, sem vonandi á eftir
að geta af sér virðulega stofnun skóla og hiskups-
stóls.
Ein er sú hugmynd, sem hlotið hefur verðugan byr
á meðal guðfræðistúdenta, en það er stofnun Vída-
línsskóla í Skálholti. Skóli þessi yrði „pastoral sémi-
narium“, þar sem kennd yrði kennimannleg guð-
fræði um eins misseris skeið. Kennslugreinar yrðu:
Prédikunarfræði, trúkennslufræði, sálgæzlufræði,
helgisiðafræði, skýrslugerð og önnur embættis-
færsla. Þessum greinum yrði að sjálfsögðu sleppt úr
námi í Guðfræðideild Háskólans, en þeir kandidatar
í guðfræði, er hygðust taka vígslu til prestsembættis
yrðu að sækja skólann í Skálholti.
Þá hefur komið fram sú hugmynd, að stúdentar,
sem ætla sér að leggja stund á guðfræðinám, yrðu
fyrsta árið í Skálholti, til að öðlast holla og trausta
undirstöðu í námi og trúarlífi.
Þó að fornminjar séu litlar í Skálholti, þá hvílir
helgi yfir staðnum. Þeir, sem handgengnir eru sög-
unni, finna til djúpstæðra áhrifa, er þeir koma til
þessa fornhelga seturs, þar sem miðstöð kirkjulegra
mennta stóð um aldabil. Vel færi á því að láta um-
ræddan skóla bera nafn þess mikla kennimanns Jóns
biskups Vídalíns, er sveiflaði orðsins brandi af
mestri íþrótt; sem prédikaði skelfingu syndarinnar
og dýrð náðarinnar yfir stórbokkunum á öndverðri
18. öld.
EINAR SIGURÐSSON, stud. mag.:
Frá Mími
Mímir, félag stúdenta í ísl. fræðum, var stofnað
11. des. 1946, skv. fundargerðabók félagsins. Félagið
á því 15 ára afmæli á næsta ári. Hér er ekki ætlunin
að rekja sögu félagsins þennan hartnær eina og hálfa
áratug, sem það hefur starfað, — það mætti fremur
gera að ári liðnu. í þessum pistli er einungis ætlun
mín að drepa á hið helzta, sem félagið hefur gengizt
fyrir á síðasta starfsári eða átt einhvern hlut að.
Hlutverk Mímis er einkum tvíþætt. Félagið er ann-
ars vegar skemmti- og fræðslufélag, en hins vegar
hagsmunafélag nemenda í íslenzkum fræðum. Það
leitast við að haga fræðslu sinni á þá lund, að menn
megi um leið hafa nokkurt gaman af. Einn þáttur
þeirrar starfsemi eru hinar svo kölluðu rannsóknar-
ferðir á sögustaði. Slíkar ferðir hafa legið niðri
mörg undanfarin ár, en hafa nú verið teknar upp að
nýju. Hinn 14. apríl s.l. var farið austur í Rangár-
vallasýslu og helztu sögustaðir Njálu skoðaðir. Farið
var af stað frá Háskólanum kl. 9.30 og ekið austur
að Hlíðarenda. Þar býr roskinn maður, Helgi Er-
lendsson að nafni. Sýndi hann okkur staðinn, m. a.
42
ST U D ENTABLAB