Stúdentablaðið - 01.12.1969, Blaðsíða 12

„ . . . möguleikarnir meiri en virðast kann við
fyrstu sýn. “
,, . . . megum ekki gleyma hinu almenna mennt-
unargildi. “
leið, að gera þetta að tiltölulega almennri
menntun. Ég held nú, að við verðum að reikna
með því, að menntaskólarnir hafi veitt nokkuð
af þessari almennu undirstöðumenntun, sem
Englendingarnir gera ráð fyrir í háskólanum.
Mér finnst, að í Háskólanum hérna eigi fólk að
geta valið um tiltöltilega þröngt svið, sem það
sérhæfír sig í. Og við skulum gera ráð fyrir því,
að fólk fari einnig til framhaldsnáms erlendis
enda borgar sig betur að vanda vel það sérnám,
sem hér er kostur á, en reyna að halda lengra
áfram.
B.G. Helgi Skúli, nú eru uppi hugmyndir
um það, að á menntaskólastiginu verði tekin
upp i ríkara mæli alls kyns deildaskipting og
mönnum gefinn kostur á að sérhæfa sig meir
en verið hefur. Finnst þér þetta samræmast
sjónarmiðum um, að menntaskólanám verði
frekar almenn undirstaða undir háskólanám?
H.S.K. Ég held, að það sé ekki æskilegt,
að menn sérhæfist meira í menntaskólum en
nú tíðkast. En hitt er annað mál, að menn
þyrftu að geta sérhæfzt á fjölbreyttari vegu
en nú er í menntaskólum, og að því er stefnt
með því að fjölga deildum. En ég tel raunar,
að fyrir sérhæfingunni verði bezt séð með val-
greinum, en ekki deildaskiptingu eða „kjör-
sviðum“.
M.G. Þegar við erum að ræða um undir-
stöðuna, þá er þar annar þáttur, sem er öðru-
vísi hér en í nágrannalöndum okkar. Hann er
sá, hvort íslendingar verði ekki stúdentar miklu
seinna en aðrar þjóðir og hvort ekki teygist
lengra úr þessu undirstöðuháskólanámi hér en
hjá öðrum þjóðum. Við sitjum hérna fram til
tuttugu og átta ára aldurs og erum að puða i
því að ná einhverri almennri gráðu. Ég held,
að þetta hljóti að vera óeðlilegt.
G.V. í því sambandi er rétt að íhuga til-
gang menntunar fyrir þjóðfélagið. Frá þjóð-
hagfræðilegu sjónarmiði má segja, að mennt-
unarkerfi ætti að vera þannig upp byggt, að
þeim, sem hafa virkilega greind og hæfileika
til að læra að þjálfa sig í vísindalegri hugsun,
ætti að gefa tækifæri sem fyrst til að nýta hæfni
sína eins snemma og tök eru á.
M.M.L. Það eru mjög fáir, sem hafa tæki-
færi til þess að hraða sér i námi öðrum fremur.
Og nú vil ég vera svo grófur að staðhæfa, að
eitt aðalvandamálið, sem háskólinn á við að
glíma í dag, er það, að undirstöðumenntunin
er ekki nógu góð og ekki nógu hagnýt.
G.V. Það kennsluandrúmsloft, sem ríkir í
menntaskólunum og eins hér í háskólanum, er
varhugavert. Fólk situr og meðtekur, í stað
þess að taka virkan þátt í að meðhöndla það
námsefni, sem á að læra. Munurinn á háskól-
anum hér og erlendis er sá, að þar er miklu
meira spurt og rætt um námsefnið, nemend-
urnir eru miklu ákafari að ræða við kennarann
um námsefnið.
B.G. Þorsteinn, hvað segir þú um þetta?
Heldur þú, að þetta sé menntunarkerfinu að
kenna eða að einhverju leyti eðliseinkenni á
íslendingum?
Þ.I. Ég held, að þetta sé nær alfarið mennta-
kerfinu að kenna, og ég held, að rekja megi
ræturnar alveg niður í barnaskólanám, þar sem
greindir nemendur eru settir á klafa með sér
miður greindum nemendum. Þessir nemendur
venjast á að bíða eftir þeim, sem eru seinni til
og missa við það aktívitetið, þeir fá ekki næg
verkefni að spreyta sig á. Síðan heldur þetta á-
fram í menntaskóla, og í háskólanum eimir
einnig eftir af þessu. Þar er talað um, að þetta
mörg ár séu meðalnámstími í þessari deild eða
hinni, og menn gefa sér þessa forsendu, þegar
þeir hefja háskólanámið og eru bara ánægðir
með sjálfa sig, ef þeir standa þetta meðaltal,
sem ef til vill er allt of hátt.
B.G. En rektor, er hugsanlegt, að kröfur í
háskóla hafi að einhverju leyti mótazt af því að
alhæfa kröfur til nemenda, þ.e.a.s. að láta eitt
yfir alla ganga? Hefur eitthvað dregið úr
kröfum hér í Háskólanum?
M.M.L. Það hefur nú sennilega gert það.
Ég hef kennt í útlöndum, og stúdentar þar strax
á fyrsta ári eru miklu kvikari lýður en hér er.
Hér tekur það um tvö ár að koma þeim úr
landsprófshamnum.
B.G. Nú urðu miklar umræður í sumar um
þá ákvörðun læknadeildar að setja ákveðna
lágmarkseinkunn að skilyrði til inngöngu í
deildina. í skýrslu háskólanefndar er talað um,
að takmörkun að inngöngu í háskóladeild-
ir sé ekki eðlilegur þáttur í stefnu í háskólamál-
STÚDENTABLAÐ
12