Stúdentablaðið - 01.12.1969, Blaðsíða 14

„ . . . vantar ný húmanísk fög."
, Jslendingar gera sér yfirleitl ekki grein fyrir
gildi menntunar. “
nefndar þá áherzlu, sem ég hefði viljað sjá þar
á greinar eins og sálarfræði, þjóðfélagsvísindi
og líffræðivísindi. Þessar greinar hafa á undan-
förnum árum vaxið mjög mikið erlendis og ég
held, að einmitt þessi nýju húmanísku fög og
raunvísindi vanti í Háskólann hér. Mikil á-
herzla er lögð á margs konar skammtímanám í
líkingu við hina tiltölulega nýtilkomnu Junior
College í Bandaríkjunum, sem eru þar í landi
einmitt komnir til vegna þarfa um skamm-
tímanám, nám, sem veitir undirstöðugóða
menntun almennt, en er þó ekki fullgilt, hefð-
bundið háskólanám. Eins sakna ég meiri um-
ræðna um möguleika til endurbóta innan Há-
skólans sjálfs, endurbóta á námsefni og kennslu-
fyrirkomulagi, sem flýtt gætu streymi í gegnum
skólann.
B.G. Ætli það sé ekki einstakt hjá okkur
íslendingum að 9/10 hlutar háskólamenntaðra
manna skuli vinna við ýmis þjónustustörf, en
aðeins 1/10 í hinum eiginlegu úrvinnslugreinum,
sjávarútvegi, landbúnaði, iðnaði o.s.frv.
M.G. Það kom fram á ráðstefnu viðskipta-
fræðinema, viðskiptafræðinga og viðskipta-
deildar fyrir skömmu, að rúmlega 50% af öllum
viðskiptafræðingum, sem hafa útskrifazt frá
H.Í., vinna hjá hinu opinbera, en t.d. rann-
sóknir í Svíþjóð sýna, að á Norðurlöndunum
vinna aðeins 10% hjá hinu opinbera. Eins kom
í ljós, að af um 240 manns, sem hafa útskrifazt
héðan vinna aðeins 6 í fiskiðnaði, og átta starfa
beint við iðnaðarfyrirtæki.
A.V.M. Þessi fyrirtæki hér eru það lítil, hef
ég heyrt, að í mörgum þeirra eru þeir menn,
sem bera þau uppi, svolítið hræddir við að fá
sér háskólamenntaðan mann til aðstoðar vegna
þess, að svo geti farið, að hann taki yfir í fyrir-
tækinu.
M.G. Ég býst við, að þetta sé líka að vissu
marki vantrú á menntun. Ég held, að íslend-
ingar geri sér yfirleitt ekki grein fyrir gildi
menntunar.
Þ.I. Háskólinn ætti að stuðla það því, að
minu áliti, að kynna þessum smáfyrirtækjum
sem og reyndar alþjóð allri, hvaða möguleikar
felast í því, að ráða háskólamenntaðan mann
t.d. viðskiptafræðing. Það er ekki víst, að slík
fyrirtæki geti ráðið háskólamenntaðan mann í
fullt starf, en hins vegar held ég, að auka mætti
svipaða þjónustustarfsemi, sem verkfræðingar
og arkitektar veita nú. Þá gætu fyrirtækin lagt
sín vandamál fyrir sérfræðinga og fengið ráð-
leggingar sem selda þjónustu. Auk þess hef ég
orðið var við þá trú manna, sem raunar hefur
við rök að styðjast, að í Háskólanum byggist
kennslan á theoríum, sem settar eru fram í
stórum þjóðfélögum, þar sem rikja aðrar að-
stæður en hér heima. Þá vaknar sú spurning,
hvort rannsóknir á vegum deildanna séu nægi-
legar miðaðar við íslenzkar þjóðfélagsaðstæður,
hvort ekki sé of mikið lagt upp úr alhæfum
kenningum fræðimanna, sem hafa milljóna-
þjóðfélög í huga.
M.M.L. Það atriði, sem Þorsteinn nefndi,
hygg ég, að hafi ekki við rök að styðjast í dag.
Ég veit t.d. að kennararnir í viðskiptadeild gera
sér grein fyrir því, að þjóðfélag okkar er svo
sérstætt, að þar gilda engin af þessum venju-
legu lögmálum, sem víðast hvar eru í fullu gildi.
Hins vegar er algerlega ónumið land í mann-
fræði og félagsfræði, og er illt til þess að vita,
þar sem fáar þjóðir í veröldinni hafa jafn fjöl-
þættar heimildir um lengri tíma og við.
Þ.I. Þetta finnst mér nú styðja það, sem
fram kom áðan, og ég efast ekki um, að pró-
fessorarnir vilji aðhæfa kennslu sína staðhátt-
um. En spurningin er sú, hvort unnt er að að-
hæfa kennsluna íslenzkum staðháttum á meðan
engar rannsóknir hafa farið fram um það,
hvernig þjóðfélagið raunverulega er upp byggt.
G.V. Það þarf auðvitað að endurskipu-
leggja kennsluna með tilliti til atvinnuhátta
þjóðfélagsins. Ég held, að hin nýju þjóðfélags-
vísindi við háskólann geti einmitt veitt okkur
mikla vitneskju, sem við þurfum á að halda um
núverandi þarfir þjóðfélagsins og framtíðar-
þróun þess.
M.M.L. Erlendis geta háskólarnir duplik-
erað rannsóknaraðstöðuna. Hvers vegna ekki
að nota þá aðstöðu, sem til er? Ekki það, að
Háskólinn fari að éta upp ýmsar stofnanir og
stjórna þar, heldur hitt að þar fáist aðstaða til
að nýta allt, sem fyrir hendi er.
G.V. Við ættum allir að geta verið sammála
um það, að háskólinn á að vera miðstöð rann-
sókna og fræðimennsku í landinu. Þannig gæti
STÚDENTABLAÐ
14