Stúdentablaðið - 01.12.1969, Blaðsíða 25

kominn. Tveir aðrir hafa tekið master- (M.Sc.)
próf við bandaríska háskóla, og stóðu báðir
sig vel, og sá þriðji er í námi þar.
Þess ber að geta, að allir þeir menn, sem í
ofannefndu framhaldsnámi hafa verið, hafa
útskrifazt frá Framhaldsdeildinni eftir tveggja
vetra nám, en þeir nemendur, sem útskrifuðust
vorið 1968 voru fyrsti árangurinn, sem lauk
þriggja vetra námi samkvæmt reglugerðinni frá
1965.
Ofangreind atriði verður öll að hafa í huga,
þegar leitað er svars við þeirri spurningu, hvaða
hlutverki Háskóli íslands geti gegnt og eigi að
gegna í æðri landbúnaðarmenntun á Islandi í
nánustu framtíð.
Þegar dæma á um gildi námsins á Hvanneyri,
virðist eðlilegt, að undirbúningsnámið undir
Framhaldsdeildina verði metið af hlutlausum
aðilum, og þar verði búnaðarskólaprófið metið
að verðleikum, því að sú almenna þekking,
sem það veitir á landbúnaði, getur vegið all-
verulega á móti stuttu námi í þeim mennta-
skolafögum, sem takmarkað gildi hafa, þegar
farið er í landbúnaðarnám.
Þá ber og að hafa í huga, að undirbúnings-
deildin opnar leið að langskólanámi þeim ungl-
ingum úr sveitum, sem seint ákveða sig með
langskólanám. Hún gefur þeim tækifæri til að
komast til mennta á tiltölulega stuttum tíma,
en með tiltölulega miklu álagi. Þessa leið fara
tæpast aðrir en þeir, sem eru i senn ákveðnir
og duglegir, og þeir menn geta orðið atvinnu-
vegunum mikils virði. Þess vegna getur náms-
leið eins og sú, sem nú er fær í Framhalds-
deildina á Hvanneyri að sumu leyti orðið meira
virði en stúdentspróf eitt sér. Þess er því að
vænta, að hægt yrði að samþykkja undir-
búningsdeildina á Hvanneyri og önnur undir-
búningsskilyrði undir Framhaldsdeildina sem
jafngildi stúdentsprófs, eftir atvikum með ein-
hverjum breytingum.
Ef af því yrði, kæmi næst til athugunar, hvort
sú kennsla, sem nú er veitt á Hvanneyri, væri
betur staðsett annars staðar og þá sérstaklega
við Háskóla íslands.
Þar kemur strax í ljós, að þau fög, sem kennd
eru á 1. ári í Framhaldsdeildinni, eru líka kennd
við Háskólann. Þess vegna virðist vel geta
komið til greina, að 1. árs kennslan færi fram í
Reykjavík við Háskólann, ef þar fengist hús-
rými, aðstaða og kennslukraftar til að sinna
þeirri kennslu betur heldur en nú er gert á
Hvanneyri. Kennslukraftar fyrir þessa kennslu
eru nú fyrir hendi við Háskólann, en meiri vafi
er á, hversu auðfengin aðstaða og húsnæði yrði
a.m.k. fyrst um sinn.
Fögin, sem kennd eru á 2. og 3. ári í Fram-
haldsdeildinni á Hvanneyri, eru að mjög litlu
leyti kennd við Háskólann, og Háskólinn hefur
ekki á að skipa kennslukröftum til að kenna
aðalfögin á 2. og 3. ári.
Kennsla á 2. og 3. ári gæti farið fram í Reykja-
vík með því að virkja sérfræðinga Rannsóknar-
stofnunar landbúnaðarins og Búnaðarfélags
íslands til kennslu, og þessar stofnanir hafa yfir
meiri og fjölbreyttari kennslukröftum að ráða
heldur en Hvanneyri. Það væri líka æskilegt,
að sérfræðingarnir sinntu háskólakennslu að
einhverju leyti samtímis rannsóknastörfum, bæði
vegna sjálfra sín og nemendanna. Þó hefur
Hvanneyri þann kost umfram Rannsókna-
stofnun landbúnaðarins, að á Hvanneyri er bú-
rekstur og tilraunastarfsemi á sviði jarðræktar,
búfjárræktar og véltækni við bæjardyrnar. Rann-
sóknastofnun landbúnaðarins hefur tilrauna-
stöð í jarðrækt á Korpúlfsstöðum, en hún hefur
ekki yfir neinu landrými að ráða í næsta ná-
grenni stofnunarinnar til búrekstrar. Sú til-
raunastarfsemi á sviði búfjárrannsókna og vél-
tækni, sem Rannsóknastofnunin hefur með
höndum og stytzt er frá stofnuninni sjálfri, er
einmitt staðsett á Hvanneyri.
Endanleg lausn á þessum málum, sem allir
geta við unað, fæst sennilega ekki fyrr en eftir
alllangan tíma.
Sú lausn þarf að vera í því fólgin, að fram-
haldsmenntun í búvísindum í landinu sjálfu
verði sem bezt. Lokapróf úr þeirri framhalds-
menntun þarf að verða fullgilt háskólapróf.
Til kennslunnar þurfa að veljast færustu
kennarar, sem völ er á í landinu á hverjum tíma.
Náin tengsl þurfa að vera á milli kennslu og
rannsóknastarfa, og aðstaða til verklegrar
kennslu og margháttaðrar sýnikennslu i beinum
tengslum við umfangsmikinn búrekstur þarf að
vera fyrir hendi á þeim stað, þar sem kennslan
fer fram.
Hér verður ekki farið nánar út í tillögugerð
um það, með hvaða móti þessi lausn fáist. En
til þess að bendingar fáist um það, hvaða á-
kvarðanir þarf að taka í þessum málum á næst-
unni, virðist ástæða til að velta fyrir sér eftir-
farandi spurningum:
Hefur Háskóli íslands áhuga á að taka að
sér 1. árs kennslu þeirra, sem hefja nám í bú-
vísindum í landinu ?
Er Háskólinn reiðubúinn til að gefa þeirri
kennslu akademiskan stimpil, þó að hluti nem-
enda hafi aðra undirbúningsmenntun heldur
en stúdentspróf?
Hefur Rannsóknastofnun landbúnaðarins tök
á að byggja upp sömu aðstöðu til búrekstrar,
verklegrar kennslu og alhliða tilraunastarfsemi
hér i nágrenni Reykjavíkur eins og nú er fyfir
hendi á Hvanneyri?
Er Rannsóknastofnun landbúnaðarins undir
það búin að öðru leyti að taka við allri þeirri
kennslu, sem nú fer frant við Framhaldsdeild-
ina á Hvanneyri á 2. og 3. ári?
Verður hægt að koma á fót þeirri samvinnu,
að Háskólinn sjái um kennsluna á 1. ári, Hvann-
eyri verði efld að starfsliði og aðstöðu til fjöl-
breyttari rannsóknastarfa en nú er og þar verði
séð um kennsluna á 2. og 2. ári, en Rannsókna-
stofnun landbúnaðarins veiti eins árs aðstöðu
til sérmenntunar þeim mönnum sent áhuga
hafa á framhaldsnámi erlendis og lokið hafa
þriggja ára námi frá Hvanneyri?
Svörin við þessum spurningum liggja ekki
ljós fyrir, en því aðeins er svara að vænta, að
spurningarnar séu bornar fram.
„Bókvitió veróur i nskana látió“
25
STÚDEIMTABLAÐ