Fálkinn - 21.12.1929, Blaðsíða 18

13
F Á L Ií I N N
NY]A

Ð.P.
Nýja »B. P.« er benzíntegund, sem orðið hefir til við nýjar framleiðsluaðferðir
benzíns og áralangar, gagngerðar rannsóknir vísindamanna og verkfræðinga hjá
Anglo-Persian Oil Company.
Þessar aðferðir eru eingöngu notaðar við vinslu á B. P. benzíni, og árangur-
inn er tegund, sem ekki á sinn líka í heiminum, og sameinar meðal annars eftir-
farandi kosti:
Viöbragösflýti frábæran,
frískari gang,
meiri sparneytni,
meira afi,
ekkert sót,
ekkert bank.
Salan á B. P. benzíni hefir alstaðar stórkostlega aukist, er þessi tegund kom
á markaðinn, þótt eldri tegundin væri áður viðurkend af öllum, sem hana notuðu.
Nýja B. P. er nú komið á olíustöð vora í Reykjavík og fæst við B. P. benzín-
mssæs*
geyma vora í Reykjavík og nágrenninu. Innan skamms fæst þessi tegund hjá
benzíngnymum vorum um alt land.
Veröiö er óbreytt.
Olíuverslun íslands h.f.
Sölufjelag fyrir Anglo Persian Oil Co. Ltd.
&2l
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
0
m
m
m
m
rsi
tapa. Og svo þegar jeg var kominn
liálfa leið og alt gekk uppá þaS bcsta,
sá jeg, aíi hann hafði slegið kaðlinum,
sem jeg átti að grípa i hinumegin,
hak við bita, svo að jeg varð að gera
svo vel og láta mig detta og synda í
land í kjólfötunum og öllu saman.
—- Nú, það gerði hann?
— Já, svei mjer. Þetta skeði fyrir
þó nokkrum mánuðum, en jeg er ekki
orðinn meir en svo þurr enn. Þú vilt
kannske, að dóttir þín giftist manni,
sem hefir til að gera annað eins og
þetta?
— Jú, einmitt. Þetta sýnir, að eitt-
hvað manntak hlýtur að vera í furtin-
uin, þegar öllu er á botninn hvolft.
Og nú verðurðu að koma ]>essari Bell-
inger-trúlofun hans fyrir kattarnef.
— Iivernig?
— Mjer er alveg jafn kœrt hvernig
]>ú ferð að þvi. Hvernig sem þú vilt.
— En hvað get jeg gert?
— Gert? Nú, auðvitað felurðu ])jón-
inum þinum, honum Jeeves að koma
því í kring. Hann finnur einhver ráð.
Hann er einhvern sniðugasti náungi,
sem jeg hefi nokkurntima hitt fyrir.
Legðu nú málið fyrir hann og láttu
svo auðnu ráða úrslitum.
— Það er vist annars talsvert til í
þessu, sem þú ert að segja, frænka,
svaraði jeg mjög hugsandi.
— Annaðhvort væri, svaraði hún. —
Svona smáatriði eru ekki nema barna-
teikur fyrir Jceves. Settu hann nú 1
gang, og svo lít jeg inn á morgun og
tala við þig.
Að svo mæltu streymdi frænka út
um dyrnar, og jcg kallaði á Jeeves.
—- Jeeves, sagði jeg, —- þú heyrðir
hvað fram fór?
— Já, herra.
— Mig grunaði það. Dahlia frænka
liefir þetta, sem maður getur kallað
snjalla rödd. Hefir þjer nokkurntima
dottið i liug, að cf allar aðrar tekju-
lindir kynnu að bregðast, gæti hún
haft ofan af fyrir sjer sem kallari á
íþróttamótum ?
—■ Jeg hefi ekki athugað það atriði
sjerstaklega, en eflaust cr þetta rjett
athugað, herra.
— Jœja, hvernig förum við nú að?
Iívað Ieggst í þig? Mjer finst við verð-
um að gera það, sem við getum til að
hjálpa stúlkukindinni.
;— Já, herra.
— Mjer þykir svo vænt um þær báð-
ar mæðgurnar, skilurðu? Hvað stúlku-
fáráðlingurinn finnur tilbeiðsluvert
hjá strákasnanum, get jeg ekki fund-
ið út, Jeeves, og þú ekki heldur. En
sýnilega elskar bún manniun — en
]jað sýnir aftur, að slíkt er mögulegt,
l>ó liamingjan skuli vita, að því liefði
jeg eklci trúað, og nú veslast liún upp,
eins og ....
— .... kind, sein hefir lcrækt sig,
bætti Jceves við.
— Rjett athugað, Jeeves. Svo ])ú
sjerð, að hjer duga engin vetlingatök,
heldur verðum við að gera hvað við
getum, þótt það reyni á þolrifin.
Dahliu frænku sknut upp morguninn
eftir, og jeg hringdi á Jeeves. Hann
var gáfulcgri á svipinn en jeg liafði
búist við — skynsemin smitaði ýt úr
hverjum andlitsdrætti, og jeg sá l>eg-
ar, að hann ætlaði ekki að dcyja ráða-
laus.
— Tala ])ú, Jeeves, mælti jcg.
— Gott og vel, herra.
— Þú hefir hugsað málið?
— Já, herra.
— Með hvaða árangri?
— Jeg hef hugsað út ráð, sem mjer
þætti trúlegt, að gæfi ef til vill æski-
legan árangur.
— Út með það, sagði Dahlia frænka.
— f málefnum, cins og hjer er um
að ræða, frú, verður maður fyrst og
fremst að athuga sálarlíf hlutaðeig-
enda.
--Athuga hvað?
— Sálarlífið, frú.
— Hann meinar sálarlifið, bætti jeg
við til skýringar.
— Nú, jeg skil .... sálarlifið.
— Það er um að gera að kynna sjer
cðli og tillineigingar þeirra, sem hlut
eiga að máli, mælti Jeeves.
— Þú meinar, hvernig þær eru?
— Einmitt, herra.
— Talar hann svona við þig þegar
þið eruð einir? spurði frænka.
—■ Stundum. Öðru hvoru. Ein hins-
vegar stundum gerir hann það ekki.
Haltu áfram, Jeeves.
— Jæja, herra, ef jeg svo má segja,
])á var það fyrsta, sem jeg ralc mig
á hjá ungfrú Bellinger, meðan jeg
lilustaði á hana, það, að liún virðist
vera nokkuð ráðrík að eðlisfari. Jeg
gæti vel hugsað mjer ungfrú Belling-
er láta vel yfir þvi, sem vel tekst, en
jeg gæti ekki að sama skapi hugsað
mjer liana liafa vorkunn með þeim, sem
cru óheppnir. Ef til vill munið þjer,
herra, hvcrnig liún snerist við því þeg-
ar Mr. Glossop ætlaði að kveikja f
vindlingnum lijá henni með sjálf-
kveikjaranum? Jeg þóttist sjá, að hún
varð óþolinmóð þegar honuin gekk
seint að kveikja.
— Rjett, Jeeves. Hún setti í hann
snuprur.
— Einmitt, lierra.
—• Er liún þá þannig, spurði frænka,
að hún sparki i hann ef hann er nógu
lengi að kveikja í vindlingunum henn-
ar?
v
—■ Jeg nefni þetta aðeins til þess
að sýna yður, frú, að ungfrúin er ekki
sem allra best lynt.
— Nei, það er það vægasta, sem um
hana verður sagt, mælti jeg. — Hún er
bókstaflega liarðsoðin. Þessi augu. Og
hakan. Það er eklti um að villast. Hún
er uppmáluð gribba, ef gribba er til.
— Alveg rjctti, herra. Og þessvegna
held jeg, að ef ungfrú Bellinger væri
viðstödd er Mr. Clossop yrði sjer til
minkunar frammi fyrir áheyrcndahóp,
])á mundi ást hennar kenske kólna.
Ef honum til dæmis skyldi mistakast
að skemta samkomunni á þriðjudag-
inn ....
Nú birti fyrir augum minum. Bravó,
Jeeves. Þú meinar, að ef hann yrði
æptur niður, mundi hún losa sig við
liann?
— Það skyldi furða mig ef það
yrði ekki, hcrra.
■Teg hristi höfuðið. — Við getum ekki
treyst á heppnina i þessu efni, Jeeves,
sagði jeg. — Auðvitað er Tuppv greyið
viss urn að verða æptur niður, ef hann i
syngur „Sonny Boy“, .... en, sern
sagt, við mcgum ekki treysta heppn-
inni eintómri.
— Það er óþarfi að treysta lienni,
svaraði Jeeves. — Þjer þurfið ekki
annað en fara til Mr. Bingham vinar
yðar og bjóða frain aðstoð yðar við
kvöldskemtunina. Það væri liægast að
koma því þannig fyrir, að þjcr syngj-
uð næst á undan Mr. Glossop. Mjer
bregst varla, að ef hann syngur
„Sonny Boy“ þegar þjer hafið nýlokið
við það, mundi samkoman svara á
viðeigandi hátt. Um það leyti, sem Mr.
Glossop byrjaði að syngja, mundu á-
heyrendur hafa fengið nóg af laginu
og láta tilfinningar sinar i ljósi.
— Jeeves, sagði Dahlia frænka, —■
þjer eruð hreinasta perla.
—- Þakka yður fyrir það, frú
— Jeeves, sagði jeg, — þú ert asni.
— Hvað ineinarðu með því, að hann
sje asni? sagði frænka, áköf. — Mjer
finst þetta eittlivert snjallasta ráð, sem
jeg hefi nokkurntíma heyrt.
— Að jeg fari að syngja „Sonny
Boy“ á uppbyggilegri kvöldskemtun
hjá feita Bingham? Mjer er sem jeg
sjái sjálfan mig ....
— Þjer syngið það daglega í baðinu,
sagði Jeeves og sneri sjer að frænku:
— Mr. Wooster hefir indæla baritón-
rödd.
— Já, það hefir hann svei mjer,
svaraði liún.
Jeg sendi Jeeves drepandi augnatil-