Fálkinn


Fálkinn - 21.12.1929, Blaðsíða 28

Fálkinn - 21.12.1929, Blaðsíða 28
28 FÁLKINN Jólahugleiðing Karls. Eftir Pál Sigurdson. I>að vai’ á aðfangadaginn. Karl var á heimleið frá vinnu sinni. Veðrið var j’ndislega fagurt, heiður himinn, logn og hjarn svo marraði í snjónum undir fótum hans. — Reglulegt jóla- veður. Hann virtist vera mjög hugs- andi og stakk göngustafnum sinum J>ungt til jarðar Jiegar hann gekk. Ilann hafði fengið stafinn í jólagjöf fyrir tiu árum siðan frá góðum vini, sem nú var fyrir nokkrum árum til moldar hniginn. Karl og vinurinn látni, liöfðu kynst á skipinu, á leið- inn til Kaupmannaliafnar og knýttust óslitandi vináttuböndum. Göngustaf- urinn i liendi Karls minti hann á jól- in, sein Jieir voru saman i framandi landi. Og svo rak iiver hugsunin aðra. Allar i sambandi við jólin, — hátið gleðinnar og friðarins. Hann var kom- inn langt fram hjá heimili sínu og út úr bænum Jiegar yrt var á hann svo hann lirökk upp af leiðslunni. „Sæil vertu, Kalli minn. Hvert ertu að fara? Mjer sýnist ]>ú vera svo liugs- andi. Ertu að villast?“ I>að var Björn trjesmiður, sem yrti á hann og Ijet dæluna ganga svo að Karl ætlaði varla að komast að, til að svara spurningunum. I>eir voru ferm- ingarbræður og liöfðu alt af Jiekkst síðan. „Sæll vertu, Geiri minn. Það er hest að jeg snúi við og verði ]>jer samferða. Þá get jeg sagt þjer um livað jeg var að hugsa. Jeg var að hugsa um blessuð jólin — fæðingar- hátið frelsarans". Allir reyna að undirhúa sig sem best fyrir jólaliátiðina. Þeir, sem fá- tækir eru spara venju fremur við sig til þess að geta því betur glatt sig og vini sína á sjálfri hátíðinni. Hjá mörgum eru jólin ekki annað eða meira en góður matur, fín föt og allskonar veraldlegar skemtanir og unaður, sem eftir skiiur i sálinni auðn og óánægju. Þeir hafa gleymt og týnt úr huga sinum barnslegu jólasögunum, sein þcir heyrðu þegar ]>eir sátu í kjöltu ástrikrar móður — sögunuin um Jesú-harnið, sem fæddist í jötu austur í Betlehem af því ekkert húsrúm var til handa því. Þannig tók heimurinn á móti lionum; frelsara mannlcynsins; þannig tekur manns- hjartað oft og tiðum á móti honum; en liann þráir að fá að taka hústað i lijarta hvers einasta manns, — ]>ráir að gefa hverjum og einum sanna jóla- gleði. En jólagleðin getur ekki verið sönn nema því aðeins að Jesús fái að skipa öndvegið. Ef við höldum einhverjum veislu i tilefni af afmæli hans, þá bjóðum við afmælisbarninu og látum ]>að skipa iindvegið, og jafnvel færum því dýrar matargjafir. Einkennilegt væri ef við lijeldum veisluna, en hiðum ekki af- inælisharninu. Hvernig förum við að á jólunum? Bjóðum við afmælisbarninu sjálfu? Ef jólin eru oss aðeins lieimslegur unaður og skemtanir, þá úthýsum við lionum, sem á að skipa öndvegið, og jólin verða oss enginn fögnuður. Minn- umst þess, að sönn jólagleði er i því fólgin að geta lofað Guð af alhug fyrir jólagjöfina dýrmætustu; lofa hann, og þakka lionum af einlægu hjarta fyrir að hann sendi sinn eingetinn son nið- ur til jarðarinnar á jólununi, til þess að við, fyrir liann mættum öðlast ei- lift líf. Að eiga Jesúm sjálfan í hjarta sinu er hin sanna og fullkomna iólagleði, sem aldrei tekur enda. Gefum afmælisbarninu það, sem við vitum, að það þráir mest af öllu að eignast. Gefum Jesú umráð yfir hjörtum okkar; ]>á fyrst getur hugur fvlgt máli þegar við syngjum: Vjer fögnum komu frelsarans, ujer erum systkin orSin hans. E R L E N D I R J O I. A S I Ð I R Hjer koma nokkrar jólamyndir frá öðrum löndum. — Ein myndin er frá ítaliu. Þar fara fram í flestum bæj- um jólaskrúðgöngur, með hljóðfæra- slætti og börn safna gjöfum hjá á- horfendum. í sumum bygðarlögum Bússlands er það siður, að fólk sem langar til að giftast safnast saman lijá lireppstjór- anuin á aðfangadagskvöld. Ungu menn- irnir fara út, en stúlkurnar eru hjúp- aðar i hvitu líni, svo að þær ]>ekkist ckki. Siðan koma biðlarnir inn, einn og einn í einu, og vclja sjer stúlku úr liópnum. Síðan er lijúpurinn tek- inn af stúlkunni, sem fyrir valinu varð og kemur þá i ljós hvort biðill- inn liefir liitt þá rjettu. Minnir þetta talsvert á jólaleik lijer á landi. I Englandi lieitir jólasveinninn Santa Claus og færir hann börnunum jólagjafirnar, að næturþeli og treður ]>eim í sokkana þeirra. Einhver vinur fjölskyldunnar ldæðir sig í jólasveins- húning og vekur fögnuð hjá börnun- um við jólatrjeð. Jesús yfirgaf dýrðina lijá föður sin- um á liimnum og kom niður til jarð- arinnar til þess að friðþægja fyrir syndir vorar. Höfum ]>etta hugfast á jólunum. — Já, minnumst ]>ess á fæð- ingarhátið frelsarans, að hann fædd- ist hjer á jörðu til að frclsa synduga menn eilífri frelsun — mig og ]>ig. Ef við höfum þetta hugfast á jólunum þá verða þau oss til varanlegrar gleði og hlessunar". „Svo þetta er ]>að, sem þú varst að hugsa uin þegar jeg mætti ]>jer“, sagði Geiri. Siðan stóðu ]>eir háðir þegj- andi litla stund þar til Geiri segir: „Þú gengur við þennan ennþá“, og benti á stafinn í hendi Karls. „.Tá, og það var einmitt stafurinn, eða öllu lieldur minningin um gef- andann, sem vakti þessar hugsanir hjá mjer. Þú inanst, að liann gaf mjer liann i jólagjöf þegar við vorum saman „úti“. „Já, það man jeg vel, þvi jeg var með ylckur ]>á; og mjer finst stafur- inn hafa gert sitt gagn, að vera húinn að styðja þig í 10 ár og siðan mig nú“. „I>ig?“ „Já, jeg meina það, ]>ví þessar hugs- anir þinar, sem stafurinn hefir vakið hjá þjer í dag, og ]>ú hefir tjáð mjer í einlægni þinni, verða áreiðanlega til þess að kenna mjer að halda jólin þannig, að þau geti orðið mjer til var- €3{3£300£3£300000{3000£30c50{3000f30c3t30ci£30f3c3ci00£3£3t30£3000000t3ej00 O £3 Besta Jólagöfin til konunnar er Volta ryksuga. Kjarakaup fyrir Jólin. iiÉr lliii'taii. Póthólf 565. Sími 1690. Laugaveg 20 B. Reykjavík. OOOOOOOOOOOOOOOQOOOOOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOðOOQÖ O O £3 O O o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o o Q o o anlegrnr blessunar og gleði, — fært mig nær honum, scm fæddist á jólun- um“. Nú tókust þeir, Karl og Geiri i hendur að skilnaði. — Því handtaki fylgdi hjartanleg ósk um gleöileg jól. Kvensokkar f miklu úrvali í Hanskabúðinni.

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.