Fálkinn - 21.12.1929, Blaðsíða 38

38
F Á L K 1 M M
aooooooaooooooooaoaoooooct
o
o
o
o
o
o
o
o
Grammó-
fónar
teknir
viðgerðar.
Orninn“
til
o
O
O
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
99
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
s
o
o
o
o
o
o
o
o
o
g Laugav. 20. Sími 1161.
o
ooooooooooooooooooooooooo
ooooooooooooooooooooooooo
o o
o o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
Ð
o
o
o
o
§
i
SillirÉllwit
Silfurplett - borðbúnaður,
Kaffistell, Rafmagns-
lampar, Burstastell,
Ávaxtaskálar, Konfekt-
skálar, Blómsturvasar,
Kryddílát, Blykbyttur
og margt fleira.
Hvergi ódýrara.
o
o
o
8
o
o
8
o
o
o
§
o
o
o
o
s
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
ooooooooooooooooooooooooo
Laugaveg 5. Simi 436.
Kaupið það besta.
Nankinsföt
með þessu alviðurkenda
er trygginq fyrir hald-
góðum og velsniðnum
slitfötum.
◄
◄
i
i
i
i
i
i
i
i
kAAAAAAAAAAI
Vandlátar húsmæður
nota eingöngu
Van Houtens
heimsins besta
suðusúkkulaöi.
Fæst í öllum verslunum.
►
►
►
►
►
►
►
►
►
rm
».■ ■■ 1111111M1111 m j 11 m i n M n 111 ■ 1111111 i 1111111 ■ |!»iiiiiiiiiiiiiiiiiif«iiiiiiiiiiiiinT
Wii11111111111111nn111n1111niM11mimnnt11U B""""Hnimiitiimiiimmiii
mniiniiin
m
Montblanc-lindarpenninn, ei7ullk°™nasi9U'1Peinn,\se,n til er búinn*
1 * enda er 25 ara abvroti tekin a sis fnm npnnanum.
•iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiii
enda er 25 ára ábyrgð tekin á sjálfum pennanum.
Montblanc er tilvalin jólagjöf huerjum skrifandi manni.
Úfsölustaðir í Reykjavík Árni B. Bjfirnsson, Ársæll Árnason, heildsöub. Liverpool.
iiinniiiiiiiTiritfiiriiiirir FTTTTnTTTTTTTT H
rMIIIT IIIITTTIITIT1
UuutmuujLu
1
rilMII1IIIIIIIIIIITIITIITTIIII
:3
:3
E3
n
msa
oooooooooo#ooooooooooo0oooooooooooooooo#ooooooo(^oooooooooooooooooc)oooo
° o°° °°o° O
}sl Drengurinn sem ekki vildi sofa. ?C
° 0°0 000 o
° ° O °
0000 0° °°°°««°°»°°°»°° °©° OOOOOOOOOOOOOOOOOOCOOO 0(4)0000 OOOOOCOOOOOO °0 0 q 0 0
I’að var einu sinni lítill drengur,
sem hjet Palli. Hann var tæpra þriggja
ára gamall, kátur og fjörugur strákur.
Alt gat Palli. Hann gat flautað, hann
gat sungið og hann gat talið, meira
að segja alveg upp í tuttugu-og-átta,
tuttugu-og-níu og tuttugu-og-tíu.
Ollum jiótti vænt um Palla. Pabbi
lians og mamma fóru að brosa í livert
sinn, sem þau litu á litla glókollinn
sinn, og stóri bróðir lians, sem Palli
kallaði Bóa, hefði getað staðið á liöfði
allan daginn fyrir Palla, svo vænt
])ótti iionum um litla bróður sinn.
I’að var bara einn ljóður á ráði
Palla, og hann var sá, að hann vildi
aldrei fara að sofa, ]>egar liann átti að
gera ])að. Og livernig sem mamma
lians bað l)ann og bað, gat hún ]>ó
ekki fengið hann til að liggja kyrran
í rúminu á kveldin. „Hvernig J)eldurðu
svo sem að þetta fari“, sagði mamma
hans við hann. „Þú getur aldrei orðið
stór og sterkur með þcssu lagi“.
En Palli skelti skolleyrunum við
öllu saman og hjelt áfram að striplast.
Kvöld nokkurt var Palli orðinn ó-
skaplega ]>reyttur, og þegar mamma
hans kom til að bjóða honum góða
nótt, greip hann um hálsinn á henni
og hvislaði að henni: „Mammn, syngja
fyrir Palla“. Mamma hans brosti og
fór að syngja. Hún söng blítt og un-
aðslega svo að Palli gæti sofnað. En
Palli lá vakandi.
„Heyrðu nú, Palli minn“, sagði
mamma iians, „nú máttu til með að
sofna“. Og svo fór hún frá honura.
En ]>egar liún gægðist inn klukkutíma
scinna, lá liann ennþá glaðvakandi.
Kiukkan var oroin !) þegar hann sofn-
aði loksins ]>að kveldið og næsta kveld
sofnaði hann ennþá seinna. Hvað gekk
að drengnum? — I>að varð verra og
verra. Palli settist upp i rúminu á
kveldin, söng og galaði. Hann vildi
endilega liafa gullin sín hjá sjer og
bulraði og söng við björninn sinn og
hestinn.
Hann vildi gjöra alt, sem hann var
beðinn um, nema sofa. l>að vildi hann
ekki. Augun stóðu i lionum og liann
var eldrauður í framnn. Hitl fólkið
söng fyrir liann og sagði lionum sög-
ur, en ekkert dugði. Hann varð hara
ennþá meira andvaka. Og þó það Ijeti
hann einan sofnaði hann ekki að held-
ur. Pabbi hans flengdi hann seinasl
eitt kveldið, en það var ekki til nokk-
urs. Að liálfum mánuði iiðnum sofn-
aði Palli aldrei fyr en klukkau var
orðin 11. I>á fór mamma hans mcð
hann til læknisins. En læknirinn sagði
að hann væri frískur og ])etta myndi
alt lagast af sjálfu sjer. En það var
langt frá að svo færi. Og verst var
það að nú hætti Palli alveg að vaxa.
„Nci, heyrðu nú til“, sagði Bói við
hann dag nokkurn, „jeg held þú sjért
farinn að minka, komdu jeg skal mæla
Palli var látinn standa upp við þil
og Bói setti inerki í þilið, fyrir ofan
höfuðið á lionum með blýanti. „Nú
skulum við sjá til aftur eftir nokkra
daga“, sagði Bói.
„En ef þú ekki vilt sofa og verða
stór, geturðu heldur ekki fengið að
fara með mjer á skíðum í vetur“.
„Palli vill sofa“, sagði Palli með
grátstafinn i kverkunum. Um kveldið
var hann eins glaðvakandi og vant er.
Og næst þegar Bói mældi Paila upp
við þil, var hann orðinn svolítið
styttri. Fötin fóru að verða of við á
hann og á sunnudaginn, þegar hann
fekk að fara í fallegu bláu peysuna
sína, var hún svo jússuleg að Bói
skelti upp úr. En mamma þcirra sneri
sjer undan og þurkaði tárin af kinn-
um sjer, hún grjet al’ ])ví hún hjelt
að Palli væri að verða veikur.
I>að var ekki um að villast, strykin
á þilinu komu neðar og neðar. Palli
varð minni og minni. Mamma lians
varð að sauma honum svolítil föt og
gera honum pínulitla skó. Palli hætti
nú hjerumbil að sofa og að lokuni
varð liann svo lítill að cngiun hafði
nokkurn tíma sjeð eins lítinn dreng.
Og nú svaf Iiann heldur aldrei, að
minsta kosti sá enginn hann nokkurn
tíma láta aftur augun, þó hann yrði
að liggja i rúminu svo timum skifti.
Hugsaðu þjer bara, seinast var hann
svo lítill, að hann gat setið í lófa pabba
síns. Þetta þótti Palla gaman, þó
reyndar væri nú skömm að þvi að
vaxa niður á við. En lionum þótti
mest gaman að vera svona litill, ]>vi
])á gat hann falið sig svo vel. Hann
skreið á bak við svæfla og annað,
smeigði sjer á bak við gluggatjöldin
og ljet alt fólkið leita að sjer dauða-
leit. Mamma hans varð svo ln-ædd um
að hann hefði ef til vill hlaupið út
á götuna og svo hefði einhvcr stigið
ofan á hann. Að lokuin kom liann þó
fram úr fyigsnum sínum, klappaði
saman brúðuhöndunum litlu, hló og.
hoppaði, því honum fanst svo gaman
að þau ekki skyldu hafa gctað fundið
sig.
mamma hans fór að spyrja pabba
lians hvað hann hjeldi að úr þessu
ætlaði að verða.
Dag nokkurn skreið Palli, svo eng-
inn varð var við, niður í skólatösku
Bóa bróður síns og settist á penna-
hylkið, við hliðina á kenslubókunum.