Fálkinn - 21.12.1929, Blaðsíða 43

F Á L K I N N
43
Íiunsloftiö yrði þrungið af móður&st.
Bráðum sofnaði drengurinn og liún
kysti liann á ennið og lagði hann í
rúmið.
Og nú mættust augu Hollands og
hennar. „Hvaðan kemur þú, Marjory?“
spurði hann.
„Jeg á heima í litlu húsi lijerna
skamt frá“.
„Það er þó eklci til þín, sem Garnet
er vanpr að fara með drenginn".
„Jú!“
„Garnet sagði, að Jiað væri einhver
frú Jesmond. Þú ert þ& gift“.
„Nei, jeg hefi aldrei gifst. En jeg
leigi húsið i nafni vinnukonunnar
minnar, — jeg vildi elcki að ])ú vissir
að jeg væri hjer“.
„En hvers vegna komstu hingað?"
Þó skuggsýnt væri orðið, sá liann
roðann sem kom í andlit hennar.
„Hvað heldur þú, að hafi freistað
min að koma?“ spurði hún bliðlega.
„Jeg lield ekkert um l>að“, svaraði
hann kuldalega. „Þú rakst mig burt og
vildir ekki sjá mig. Þú kærðir Jng
ekkert um mig“.
„En þú giftist Hildu“.
Skuggi færðist yfir andlit hans. „Já,
jeg gerði það. En hversvegna raufst
]>ú heit okkar. Jeg hefi velt þvi fyrir
mjer árum saman“.
Hún dró við sig svarið en loksins
mælti liún: „Jeg var ung og þckti ekki
lífið, Geoffrey. Jeg var stærrilát og
liugðist að ryðja mjer brautir sjálf.
En jeg hætti aldrei að elska ])ig. Svo
komu vonbrigðin og þá var of seint að
iðrast — þú varst giftur. Mjer fanst
lijarta mitt ætla að bresta“.
„Marjory!“
„Þetta er satt, en jeg vonaði þó að
þú mundir verða gæfusamur. Þegar
Hilda var dáin var sagt að þú syrgð-
ir hana svo mjög, að þjer lægi við
slurlun. Þú lifðir hestu ár þín í sorg
— og jeg undraðist“.
„Skildir þú ekki?“
„Hvernig átti jeg að skilja — þú
sem giftist missiri eftir að við slcild-
um. Hvernig átti jeg að vita nema þú
yrðir ástfanginn í annað sinn? Jeg
var ekki viss um neitt'.
„Var það þessvegna sem þú komst?“
„Já, Geoffrey. Þegar jeg sá drenginn
þinn, gat mjer ekki dulist, að ])ú værir
•ógæfusamur. Barnsandlitið endurspegl-
ar altaf umhverfið ~ það var þján-
ingarsvipur á andliti drengsins".
Hann vafði hana örmum. „Skilur þú
nú, Marjory? Nú ættir þú að skilja,
hver það er, sem altaf hefir átt lijarta
mitt“.
Hún svaraði engu en höfuð hennar
hallaðist að öxl hans og armar henn-
ar voru vafðir um háls lionum. Það
var eins og kyrðin kringum þau væri
þrungin af ilmi frá Paradis. En silfur-
livitt tunglsljósið varpaði huliðshlæju
yfir umhverfið.
„M e n d e“ - radio - tækin,
3—4—5 lampa
eru vönduðustu,kraf(mestu,hljóm-
fegurstu og allra ódýrustu útvarps-
tækin. Má tengja beint við hús-
rafmagnið, eða rafvaka, eftir því
sem til hagar. Þjer sparið 100—
250 kr. með því að kaupa
»Mende«-tæki, og eignist janfn-
framt hið endingarbrsta. — Er-
lent útvarp heyrist ágætlega á
2-lampa »Mende«, sem einnig
verður heppilegast fyrir nýju út-
varpsstöðina. 4—5 lampa tækin
handa þeim, sem heyra vilja
»hálfan hnöttinn kring*. — Diðj-
ið um myndaverðskrá og nánari
upplýsingar. — Umboðsmenn
óskast í sveitum og kaupstöðum.
Radioverslun íslands,
Pósthólf 233 — Reykjavík.
Heildsölubigðir í Liverpool.
OATINE-krem og snjór
gera húðina mjúka og viðhalda
æskufegurð yðar. OATINE-
vörur er heimsfrægar, fást hjer
í öllum hárgreiðslustofum.lyfja-
búðum og víðar.
Ungi maðurinn var farandsali og
seldi leðurvörur, einkum handtöskur
lianda kvenfólki og því um likt. Hann
var allra geðslegasti og viðkunnanleg-
asti maður. Og töskurnar hans voru
fyrsta flokks. Það var ekkert við pilt-
inn nje vörurnar hans að athuga,
heldur var alt viðskiftavinunum lians,
kaupmönnunu mað kenna. Þeir vildu
hvorki sjá hann nje vörurnar lians.
Margsinnis á dag staðnæmdist Bill
Brown — en svo lijet pilturinn —
fyrir framan speglana i búðarglugg-
unum og dáðist að sjálfum sjer. Hvern-
ig gat staðið á því, að kaupmennirnir
voru svo ókurteisir við hann og vís-
uðu lionum á dyr áður en liann hafði
fengið að sýna þeim vörurnar sinar?
Hann gat ómögulega skilið það.
Hann var seljari i nokkrum hluta
Lundúnaborgar og lijeraði einu utan
borgar. Nú sat liann og var að leita
að heimilisfangi stórrar verslunar —
A. Dawson & Son. Hann ætlaði að fara
þangað og reyna.
Hann tók á þvi hugrekki sem liann
átti til og fór inn í búðina. Hann gekk
að búðarborðinu. Ung og lagleg stúlka
stóð fyrir innan og virti Bill Brown
fyrir sjer, en hann stóð fyrir utan og
augu hans leiftruðu. Stúlkan gat ekki
að sjer gert að brosa, þvi augnaráð
bans var þannig. Það var ekki laust
við, að Patzy Dawson fengi samúð
mcð piltinum, liann var svo kviðinn
að sjá, að það virtist svo, sem lionum
væri uppörfunar þörf. Og liún afrjeð
að taka vel á móti lionum og nota
vel bláu augun sin og skemtilega bros-
ið, sem liún var.svo fræg fyrir.
„Góðan daginn, hvað get jeg gert
Sólarljós! Sólarljós! Sólarljós!
Háttvirtu húsmæður, ef þjer viljið vera vissar um að fá þá steinolíu sem hentar best lömpum yðar og suðuáhöldum, þá biðjið um
SÓLARLjÓS
ATH. Aðeins hjá þeim kaupmönnum, þar sem þjer sjáið hið emal. bláa T1/~t /f 11
skilti, með hvítri rönd, og rauðum og hvítum stöfum, fáið þjer hina rjettu 1&L LJL/tJ utL LILkJlL U•
BENSÍNDEILD VERSLUN JES ZIMSEN
■ ..if&úifivSVí*- ;