Fálkinn - 21.06.1930, Síða 78

78
F A L K T N N
Vigfús Guðbrandsson klæðskeri.
Fáar stjettir iðnaöarmanna
hafa eflst eins mikið á síðustu
áratugum og klæðskerastjettin. í
sveitum landsins var það venja,
að húsmæðurnar sniðu sjálfar og
saumuðu upp á karlmennina, eða
þá að fengnar voru konur af
næsta bæ, sem því verki voru
best vaxnar. Þessi föt fóru mis-
jafnlega vel, eins og við var að
búast, en þá voru ekki tískukröf-
urnar eins miklar og nú.
Klæðskeramentin bófst vitan-
lega í bæjunum. Framan af voru
það mest útlendir klæðskerar,
sem fluttust liingað og stunduðu
þessa iðn; ílentust sumir þeirra
bjer og urðu góðir borgarar. En
íslenskra klæðskera gætir tiltölu-
lega lítið fyr en á þessari öld.
Upp úr aldamótunum síðustu
var H. Andersen langstærsti klæð-
skeri landsins og er firma lians
það elsta á landinu í sinni grein.
Hjá honum byrjaði urigur maður
að læra iðnina haustið 1899.
Hann hjet Vigfús Guðbrandsson
og var fáum kunnur þá, en nú
kannast ekki einungis allir Reyk-
víkingar við nafnið, beldur allir
landsbúar. Andersen klæðskeri
veitti athygli sjerlega góðu upp-
lagi í þessum nemanda og ljet
sjer ant um bann, sem marka má
af því, að þegar Vigfús átti liálft
ár eftir af námstímanum bauð
Andersen honum livort hann
vildi fá full sveinalaun það sem
eftir væri eða læra að sníða, sem
þá var talin sjergrein. Þáði Vig-
fús bið síðara og varð að loknu
námi forstjóri útbús verslunar-
innar, sem þá var stofnsett i
Hafnarfirði, og gegndi því starfi
til ársloka 1909. Á þessu tíma-
bili andaðist H. Andersen en son-
ur bans Ludvig tók við stjórn
firmans, og gerðist Vigfús starfs-
maður hans lijer í bæ, en tók við
stjórn saumastofunnar og versl-
unarinnar tæpu ári síðar. Gegndi
bann því starfi til 1921, en það ár
setti bann á stofn ldæðskerastofu
sína,með ágætis meðmælum frá
fyrri búsbændum og hefir rekið
hana síðan.
Vinsældir Vigfúsar og álit hef-
ir aukist ár frá ári og verslunin
eflst svo, að hún mun nú vera
hin stærsta í sinni grein lijer á
landi. Vandvirkni Vigfúsar er
viðbrugðið, og er liann mjög ár-
vakur við starf sitt. Og gætir þess
vandlega, sem hverjum klæð-
skera er nauðsynlegt, að fylgjast
jafnan vel með nýjustu týsku og
kröfum tímans, svo að það standi
ekki á sporði því besta erlendis.
Hefir hann tvívegis gert sjer ferð
til útlanda, með það eitt fyrir
augum að kynnast nýjustu fram-
förum í iðninni og færa sjer í nyt
öll nýmæli. Hann hefir verið
vandur að vali starfsfólks síns,
því aðeins með því móti er trygg-
ing fyrir vandaðri og smekklegri
vinnu. Sama má segja um vöru-
vöndun bans. Er bann þvi vel að
því trausti kominn, sem bann
nýtur innan stjettarinnar.
Vigfús er þjóðrækinn maður
og telur það eigi við eiga að út-
lendingar sjeu látnir vinna það
fyrir íslendinga, sem liægt er að
gera í landinu sjálfu. Af þeim
rótum mun það runnið, að bann
liefir aldrei verslað með útlend-
an tilbúinn fatnað. Og að liann
vilji einbeita sjer að iðngrein
þeirri, sem bann stundar og eklci
dreifa hug sínum frá lienni, má
marka af því, að bann rekur
enga verslun með aðrar vörur.
Maður gæti lagt honum í munn
þessi orð: „Hjá mjer fæst ekkert
nema föt, en jeg vil að það sjeu
vönduð föt“. Um starfsfólk hans
má taka það fram, að það er alt
íslenskt, og með þeirri aðferð
befir bann enn sýnt, að íslenslc-
ar liendur geti unnið vandað verk
eigi síður en annað. Og ekkert er
liinum unga íslenska iðnaði meiri
stoð, en að vita þetta.
Vigfús er fæddur á Búðum þ.
5. ágúst 1883. Eins og áður er
getið byrjaði bann nám sitt
liaustið 1899 og voru þvi á síð-
asta hausti liðin 30 ár, síðan liann
fór að handleika nálina. Á þess-
um þrjátíu árum hefir bann sýnt,
að bann er rjettur maður á rjett-
u mstað. Sveinsbrjef sitt tók hann
liaustið 1905, með ágætiseinkunn.
Ivlæðskerastofa Vigfúsar hefir
frá byrjun verið í Aðalstræti 8
(gamla Breiðfjörðshúsinu) og er
þar enn, því maðurinn er vana-
fastur enda þótt bann sje ósár á
að breyta til um fatasnið, og
gerðir á fataefnum eftir því sem
tískan krefst.
Björnsbakarí og kökugerð.
Björnsbakari er eitt þektasta
bakarí hjer í bæ, og að flestu leyti
bið fullkomnasta og mikilvirk-
asta. Það er eitt hinna elstu og
þektustu og á sjer langa og merki
lega sögu, ef talinn væri sá tími,
sem bakaríið hefir starfað á þeim
stað, er það starfar enn á. Þar
sem bakaríið er nú, hjet Sturlu-
bakari, áður en Björn Símonar-
son faðir Björns Björnssonar,
sem nú starfrækir bakariið,
keypti það. Þá starfrækti Sturla
Jónsson kaupmaður bakaríið.
Um aldamótin keypti Björn Sí-
monarson húsið og bakaríið, er
liann fluttist hingað til bæjarins
frá Sauðárkróki. Byrjuðu þau
hjónin, liann og frú Kristin
Símonarson þegar miklar um-
bætur á rekstri þess, og hefir það
verið bætt að miklum mun síð-
an, og má heita að þau 30 ár,
sem það hefir verið starfrækt
síðan, hafi sífelt verið gerðar um-
bætur, meiri og minni.
Eftir fráfall manns síns starf-
rækti frú Kristín B. Símonarson
bakaríið, þar til 1920, að Björn
sonur þeirra tók við rekstri þess
að öllu leyti. Hafði bann fyrst
lokið sveinsprófi hjer heima, en
síðan farið víða um lönd til að
afla sjer sem bestrar mentunar
í grein sinni. Stundaði bann nám
bæði í Kaupmannahöfn og París
og lagði þá einkum áberslu á
kökugerð og tertugerð (condi-
tori). Þegar beim kom gerði barin
þegar miklar umbætur á brauða-
og kökugerðinni, þannig, að bak-
aríið varð þegar hið fremsta í
sinni röð.
Við konungskomuna 1922 var
Birni falið að sjá um framleiðslu
fcrauða og skrautkakna fyrir
Iiirðina, og hlaut liann að nafn-
bót titilinn konunglegur birðsali,
skv. konunglegri útnefningu.
Bakaríið befir fjölda útsölu-
staða um allan bæinn. Það er
einkasali á kökum og brauðum
til bins stóra og vandaða Ilótel
Borg.
Björns Björnssonar.
Á annan jóladag i vetur opn-
aði Björn vandaðan bressingar-
skála og kökubúð í Póshússtræti
7, við Reykjavíkur Apótek. Var
sá skáli lrinn fyrsti af þeirri teg-
und bjer, því að þar var í fyrsta
slcifti notuð vjel, af þeirri teg-
und, er nefnist „soda-fountain“
og framleiðir bæði ísdrykki, gos-
drykki, kaffi, te o. m. fl. á ótrú-
lega skömmum tíma. Öll frarn-
leiðsla hefir verið bin prýðileg-
asta og breinlegasta. Hefir skál-
inn öðlast hinar mestu vinsældir
almennings og aðsókn stöðugt
aukist, síðan bann var opnaður.
Á Alþingishátíðmni á Þing-
völlum ætlar Björn Björnsson að
liafa 7 söluturna, livern 4x4
metra að stærð. Þar á að selja
smurt brauð, kökur og konfekt.
Auk þess verða þar á boðstólum
allar venjulegar brauðategundir
og loks vjelar, „soda-fountain“ af
sömu gerð og í liressingarskálan-
um. Skyr verður þar selt í paraf-
fin öskjum með skrúfuðum lok-
um, og verður það í fyrsta skifti
sem skyr er selt bjer á þann hátt.
Öskjurnar verða fyltar í rjóma-
búunum og ekki lireyft við inni-
baldinu, fyr en það er komið í
hendur kaupenda. Þannig er
fengin full vissa fyrir því, að að-
eins verður selt fyrsta flokks
vara.
Björnsbakarí er eitt af áreiðan-
legustu og tryggustu fyrirtækjum
hjer í bæ. Hefir það eins og áður
er sagt tekið miklum framförum
aldrei sparað neitt til þess að geta
gert viðskiftavini sína ánægða.
/ hressingarskála