Fálkinn - 08.03.1961, Blaðsíða 11

Morgunspjall
um fisksala og
húsmæður, skort
á nýjum fiski,
frosinn, reyktan,
fisk og sitthvað
saltaðan og siginn
fleira...
ætti það í framtíðinni að geta sparað
fisksalastéttinni mikil útgjöld.
Gunnlaugur kvað mestu neyzludag-
ana vera mánudaga og fimmtudaga og
ef Fiskimiðstöðin hefði nóg til af nýj-
um fiski væri hægt að selja 16-—18 tonn
af honum á mánudegi, í hlutföllunum
14 tonn ýsa og 2 tonn borskur.
— Það er hægt að segja margt og
mikið um fisk, sagði Gunnlaugur, og
hann lagði áherzlu á, að frosinn fiskur
væri góð vara, ef hann er unninn nógu
nýr í frostið. Hann sagði ennfremur,
að fisksalarnir hefðu yfirleitt bætt mjög
úr verzlunarmáta sínum, en það sem
hann teldi vera mesta nauðsynjamálið
í dag væri almenn móttöku- og dreif-
ingarmiðstöð, þar sem tekið væri á móti
öllum fiski og hægt væri að vinna hann
jafnóðum og hann bærist á land.
Eins og við sögðum áðan, var heldur
dauflegt um að litast í Fiskmiðstöðinni
því enginn bátur hafði verið á sjó í
nokkra daga. Á gólfinu lá væn og fros-
in lúða og við báðum starfsmann Fisk-
miðstöðvarinnar, Skarphéðin Gíslason,
að halda á henni í fanginu á með-
an við tækjum mynd. Lúðan vó 28 kíló
og hún var þegar frátekin fyrir Hress-
ingarskálann.
★
Reykvíkingar hafa aldrei fengið ætan
fisk síðan hætt var að leyfa dragnóta-
veiðar, sagði einn ágætur skipstjóri hér
í bæ þegar dragnótaveiðarnar voru á
dagskrá. Þetta var kannski fullmikið
sagt, en aftur á móti eru það afskap-
lega margir, sem eru á móti fiski, af
þeirri einni ástæðu, að þeir hafa aldrei
bragðað hann glænýjan.
En hvað um það. Við erum ekkert að
setja okkur á háan hest í þessum mál-
um. Sérfræðingar í fiskkaupum eru
húsmæðurnar og það væri nógu gaman
að heyra í þeim hljóðið.
Við brugðum okkur því í aðra fisk-
búð í nágrenninu til þess að ná tali af
einhverri húsmóður og fá skoðun henn-
ar á ástandinu í fiskmálunum. Það var
troðfullt út úr dyrum í verzluninni, og
þegar við spurðum fisksalann hvort það
væri svona mikið að gera allan morg-
uninn og það á fisklausum degi, svaraði
hann:
— Nei, blessaðir verið þið. Það er
galtómt hjá manni allt fram undir 10.
En þá fara þær að hópast. Það er engu
líkara en þær sofi allar í sama bælinu,
blessaðar dúfurnar.
Húsmæðurnar brostu í Kampinn yfir
ummælum fisksalans síns. Þær voru
auðsjáanlega ýmsu vanar frá hans hendi
og kipptu sér ekki upp við svona lítil-
ræði.
— Hann er alltaf samur við sig, þessi,
sagði ein, sem hafði keypt frosinn fisk
og kinkaði um leið kolli til fisksalans.
Við notuðum tækifæri og lögðum fyrir
hana nokkrar spurningar.
— Þér hafið náttúrlega ekki fengið
nýjan fisk?
— Nei, maður er nú hættur að láta sig
dreyma um svoleiðis munað. Maður
verður að sætta sig við hann frosinn,
reyktan, saltaðan eða siginn þessa dag-
ana.
— Hvernig líkar yður frosinn fiskur?
— Þetta er alveg ágætis matur og
fyrsta flokks vara. En hann er aldrei
eins góður og nýr fiskur. Það vantar í
hann þetta góða og ferska bragð.
— Hvað hafið þér oft fisk í matinn?
— Svona þrisvar í viku. En ég mundi
hafa hann á hverjum degi, ef alltaf
fengist glænýr fiskur. Nýr fiskur er
bezti matur, sem við fáum á mínu heim-
ili.
— En það sorglega er, hélt frúin á-
fram, að flestar húsmæður kunna ekki
að gera sér neinn mat úr fiski — marg-
ar þeirra matreiða ekki fisk á annan
hátt en þann, að dýfa honum ofaní pott
og færa hann svo upp aftur mauksoðinn,
eða þá að þær leggja hann á pönnu og
steikja hann í gegn. Það má furðu
gegna hvað margar húsmæður gera sér
lítið far um að gera verulega lystilega
fæðu úr fiskinum, en það er vissulega
hægt, ef örlítið hugarflug er fyrir hendi.
Þetta sagði frúin og það með réttu.
Við minnumst þess að einn víðförull út-
lendur ferðamálasérfræðingur sagði eitt
sinn í blaðaviðtali hér að sig furðaði á
að koma hér á matsölustaði og fá aldrei
fisk öðruvísi en soðinn, með kartöflum
og smjörlíki. Það væri illa farið með
góðan mat.
★
Já, það eru víst margir sammála hús-
móðurinni um það, að nýr fiskur sé
bezti matur í heimi. Það kemur vatn í
munninn á okkur við allt þetta tal um
nýjan fisk. Það er orðið áliðið morguns
og við hröðum okkur heim í hádegis-
matinn til þess að snæða að öllum lík-
indum frosinn, reyktan, saltaðan eða
siginn fisk.
FALKINN
Á gólfmu lá væn og frosin lúða og við báðum starfsmann Fiskmiðstöðv-
arinnar, Skarphéðin Gíslason, að halda henni í fanginu á meðan við tækj-
um mynd. Lúðan vó 28 kíló og hún var frátekin fyrir Hressingarskálann.
11