Fálkinn - 08.03.1961, Blaðsíða 16

UM HELGA SÆM.
OG FLEIRA FÓLK
Nýlega hittust þeir á förnum vegi
hér í bænum Helgi Sæmundsson og
Leifur Haraldsson.
— Sæll vert þú, litli skratti, sagði
Helgi.
Leifur svaraði um hæl:
— S-s-s-att er það: L-l-l-ítill er ég.
En 1-1-1-ljótur er ég ekki.
★
Hinn stolti faðir var að kynna undra-
barnið sitt fyrir gestum.
— Ég er sannfærður um, að hann
verður mikill náttúrufræðingur, sagði
hann. — Hann þekkir svo gott sem
öll dýrin í dýrabókinni. Nú skulum
þið bara sjá.
Hann sótti bókina og setti hana á
borðið, tók undrabarnið, sem ekki var
nema rétt tveggja ára, í fang sér og
tók að fletta bókinni.
Fyrsta myndin var af gíraffa.
— Hvaða dýr er nú þetta? spurði
faðirinn og brosti sínu gleiðasta.
— Hestur, sagði undrabarnið.
Næst kom röðin að tígrisdýrinu.
— Köttur, sagði undrabarnið.
Og við næstu mynd, sem var af ljóni,
svaraði það:
— Hundur!
— Þau koma hérna rétt á eftir,
sagði faðirinn afsakandi. Hann er bara
allt of fljótur á sér. En við skulum
nú sjá.
Hann stanzaði við heilsíðumynd af
órangútangapa, og undrabarnið hróp-
aði himinlifandi:
— Pabbi!
★
Á sínum tíma, þegar hinn frægi
rithöfundur, Erich Maria Remarque,
var að hefja frægðarferli sinn á rit-
höfundarbrautinni, bjó hann í Evrópu
og lét sig ekki dreyma um að ferðast
til Ameríku.
Dag nokkurn heimsótti amerískur
blaðamaður hann og bauð honum fyrir
hönd blaðs síns í fyrirlestraferð um
Bandaríkin.
— Kærar þakkir, sagði Remarque,
•— en enskan mín er mjög slæm.
— O, þér hljótið að geta eitihvað
í henni, sagði blaðamaðurinn.
— Jú, reyndar get ég eitthvað. Ég
skal bara lofa yður að heyra það sem
ég kann. Viljið þér það?
— Já, takk.
Og síðan bunaði Remarque út úr sér
16 FALKINN
öllum orðaforða sínum á enska tungu,
og hann hljóðaði svo, í íslenzkri þýð-
ingu:
— Góðan daginn. Ég elska þig. Fyr-
irgefðu mér. Svínasteik og spælt egg.
Bless.
— Herra Remarque, sagði blaða-
maðurinn himinlifandi. — Með þess-
um setningum getið þér bjargað yður
hvar sem er í Bandaríkjunum. Þér
skuluð bara koma.
Remarque fylgdi ráðum blaðamanns-
ins, og nú býr hann í Kaliforníu og
er kvæntur kvikmyndaleikkonunni
Paulette Goddard.
★
Greta litla var fimm ára og hafði
í fyrsta skipti farið með foreldrum
sínum til kirkju um jólin bæði á að-
fangadag og jóladag. Hún hafði dengt
spurningunum yfir foreldra sína í til-
efni af öllum þessum undarlegu hlut-
um í kirkjunni, og hún hafði fengið
skjót og greið svör.
Á annan í jólum tóku foreldrar henn-
ar hana með sér í sjúkrahúsið, til þess
að heimsækja frænda, sem þar lá.
Strax og Greta sá töflu fyrir ofan
rúm sjúklingsins og töluna 37.6 á
henni, hrópaði hún upp yfir sig:
— Ég veit líka hvaða sálm á að
syngja núna, frændi. Það er sálmur-
inn númer 37.6!
★
Eftirfarfandi skopsaga frá írlandi
gæti vissulega hafa gerzt hér á Islandi:
íri kom heim til konu sinnar og
sagði:
— Nú erum við ofan á. Nú verð-
um við rík.
— Hvernig þá? spurði konan.
— Jú, sjáðu til. Ríkisstjórnin hefur
komizt að þeirri niðurstöðu, að þjóðin
sé svona fátæk, af því að kartöflurn-
ar séu of ódýrar.
— Já, ég hef lesið um það í blöð-
unum, sagði konan snúðugt.
— Nú hafa þeir ákveðið að skera
niður kartöfluuppskeruna. Þá verða
kartöflurnar færri og verðið hækkar.
— Já, þetta er ósköp skiljanlegt. En
hvað svo? spurði konan og var nú
orðin óþolinmóð.
— Nú, við græðum peninga á tá og
fingri, kona góð — því að ég set helm-
ingi fleiri kartöflur niður en ég er
vanur!
Utanfarir hafa verið tíðar með íslend-
ingum undanfarin ár, og nú orðið þyk-
ir enginn maður með mönnum nema
hann hafi brugðið sér út fyrir pollinn.
Þess eru fjölmörg dæmi, að menn hafi
farið til útlanda í sumarleyfi sínu á
fína staði eins og Mallorka og St. Pauli,
— án þess að hafa komið á helztu staði
síns eigin lands.
★
FÁLKINN hleypir nú af stokkunum
nýrri getraun sem reynir á þekkingu
manna á stöðum hér innanlands. Verð-
launin eru í samræmi við efni getraun-
arinnar, en þau eru hringferð kringum
landið með Esjunni, hinum glœsilega
farkosti Skipaútgerðar ríkisins.
Getraunin verður í sex þáttum og til-
högun hennar er í stuttu máli þessi:
Birt er hverju sinni mynd og lýsing
á einum stað á landinu. Þátttakendur
eiga að skrifa nafn staðarins á með-
fylgjandi eyðublað, geyma það unz
keppninni lýkur og senda þá öll blöð-
in í einu til Fálkans.
★
Og þá kemur lýsing á fyrsta staðnum:
Bærinn stendur í skeifu við fjarðar-
botn. Að baki honum gnæfa við himin
tveir tindar, báðir meira en 1000 m
yfir sjávarmáli. Fjörðurinn er fjöllum
girtur. Meðfram ströndinni er yfirleitt
aðdjúpt og höfnin er mjög góð frá nátt-
úrunnar hendi. Ásgeir Sigurðsson, skip-
stjóri á Esju, hefur látið svo ummælt
um þessa höfn:
— Með hafnir á Islandi í huga, þá
hika ég eigi við að segja það, að þessi
höfn er ein af góðhöfnum landsins, sann.
kölluð guðsgjöf, en sem mennirnir, er
þennan landshluta byggja, ennþá, því
miður, hafa eigi til fulls komið auga
á . . .
★
Bærinn er merkilegur fyrir margra
hluta sakir. Hann ber greinileg ummerki
athafna hins liðna tíma. Flest húsin
eru komin töluvert til ára sinna, og
sum býsna virðuleg i elli sinni. Á sín-
um tíma hafa þau verið gerð úr traust-
um viðum af ýmsum athafnamönnum,
sem risu upp í einu vetfangi eins og
gorkúlur, en fóru síðan á hausinn jafn-
skjótt.
Bærinn er gamall að undanteknum
nokkrum byggingum, eins og síldarverk-
smiðju, fiskiveri, skipaverzlun kaupfé-
lagsins, félagsheimili og nokkrum íbúð-
arhúsum. Þrátt fyrir það er skemmti-
legt að ganga um þennan bæ. Hann
hefur yfir sér einhvern svip, sem ekki
sést lengur annars staðar. Víst er