Fálkinn - 26.06.1963, Page 23

Brátt var allt tilbúið, og við yfirgáf-
um flugvöllinn, enn umkringd ljós-
myndurum og fréttamönnum, sem nú
voru alveg óðir og tautuðu ruddalegar
athugasemdir. Ég vissi, hvernig Thanos
hefði tekið á móti þeim og hann hefði
látið þá hafa nóg af svörum og gaman-
sögum til að fylla dálka sína án þess
að þeir tækju eftir, að þeim var ekki
sagt neitt, sem þeir hefðu ekki getað
fengið hjá einkaritara hans.
„Hvar er herra Kyrilis?" spurði ég
af engu tilefni.
„Hans er von á hverju augnabliki,
frú.“
„Segið þeim það. Segið þeim að bíða
eftir honum.“
„J—á, frú.“
„Hvernig líður?“
„Það líður vel, frú. Dimitri litli yðar
hefur misst fyrstu tönnina og —“
„Strax? Jæja, já ég gerði ráð fyrir.
að það ætti að fara að byrja núna.“
„Já, frú, Irena er nýbúin að eignast
þríbura." Irena var eftirlætis loðhund-
urinn minn og þetta var í fyrsta sinn,
sem hún gaut. Ég minntist þess að ég
hafði áhyggjur út af henni, áður en ég
fór.
„Er allt í lagi með þá?“
„Já, frú. Þeir eru alveg eins og hún
.. . Þeir eru blindir ennþá.“ Hún hélt
áfram að segja mér smáfréttir af þess-
ari tegund og mér fannst það sefandi
að ræða öll þessi mál, sem voru kunnug-
leg og höfðu ekkert tilfinningalegt gildi.
Ég var einmitt að fara úr hraðbátn-
um við sumarbústað okkar, þegar
Denny missti skyndilega stjórn á sér
og hrópaði æst: „Sjáið frú, þyrluna!
Það hlýtur að vera herra Kyrilis. Hann
vissi, hvernig hann átti að forðast
þessa náunga!“ Hún hló stolt og æst
og er ég leit á hið rjóða andlit hennar,
komst ég að því, að hún var sennilega
ástfangin af Thanosi. Meðaumkunar-
alda fór um mig og ég kom við hand-
legg hennar. „Hvar lendir hann?“
spurði ég.
„Hérna, býst ég við,“ svaraði hún og
í óðagotinu gleymdi hún að vera stima-
mjúk.
Ég horfði á þyrluna, sem nálgaðist
og það var óttalegur hávaði í henni
Það var erfitt að sjá hana skýrt, því
að hana bar í skæra morgunsólina og
augu mín blinduðust næstum af birt-
unni. Ég gat ekki annað en dáðst að því,
hvernig Thanos valdi komutíma sinn
og hvernig hann gerði það áhrifamikið
á þennan hátt. Hann var maður hinnar
glæsilegu framkomu fortíðarinnar. Með
liárkollu og fellingakraga og í þröng-
um buxum hefði hann getað verið
fyrsta flokks sjóræningi.
Ég gekk í átt að þyrlunni og mætti
Thanosi við endann á stiganum. Hann
faðmaði mig hjartanlega og græðgislega
á sama dramatíska háttinn og hafði
sett svip sinn á komu hans. Ég svaraði
hinum kraftmiklu faðmlögum hans hlý-
lega. Hann hélt höfði mínu milli lófa
sinna og horfði augnablik í augu mín.
Ég leit undan órólega vegna hins gegn-
umlýsandi augnaráðs hans.
„Þú ert þreytt, Phaedra. Var flugið
slæmt? Hvernig var París?“
„Ó, ágæt. Ég er þreytt. Við skulum
fara inn.“
Á meðan við gengum inn, fór hann
að segja mér frá hinu mikla, nýja
gróðabragði. Það kom í Ijós, að honum
hafði tekizt að ná mikilvægum samn-
ingi við olíusamsteypu og var nú ekki
aðeins eini útgerðarmaður þeirra held-
ur einnig hluthafi. Þetta færði honum
nægilegt vald í samsteypunni og hafði
jafnframt mikið að segja, hvað skatta
snerti. Þetta hafði bersýnilega blessun
ríkisstjórnarinnar og veitti honum þá
aðstöðu, sem hann hafði alltaf viljað fá
á sviði alþjóðaviðskifta.
Ég hlustaði á hann um leið og ég
fór úr þvældum ferðafötunum og í slopp
og leiðbeindi Önnu við að taka upp
farangurinn. Hann gekk fram og aftur
um herbergið, var óðamála og pataði
með höndunum. Ég heyrði ekki allt,
sem hann sagði né reyndi að skilja
það, sem ég heyrði. Löngu seinna hafði
ég ástæðu til að harma, hvað ég var
viðutan.
Loks fannst mér ég vera nógu sterk
til að vera ein. Ég sagði Thanosi að ég
vildi hvílast, og er hann yfirgaf her-
bergið, sagði ég Önnu að fara líka.
Hún stóð kyrr og horfði á mig.
„Heyrðirðu ekki, hvað ég sagði? Ég
vil hvílast."
„Hvað er að, Phaedra? Við erum
einar núna. Talaðu við mig.“
Er ég leit á hana föla og svartklædda
í miðju herbergi mínu kenndi ég þess
verks, sem ég óttaðist allan morgun-
inn. Ég sneri mér frá. „Það er ekkert
til að tala um. Farðu núna.“
Hljóðlaust yfirgaf hún herbergið. Ég
var alein. Ennþá var ég kvalin og næst-
um ófær um að draga andann í hryggð
minni. Ég gekk að glugganum og horfði
út yfir sjóinn. Ég óskaði að herbergi
mitt sneri að hæðinni með sínum gráu
og grænu olívutrjám og kýpurtrjám
sem stóðu eins og þögulir varðmenn
Framh. á bls. 29.
23
FALKINN