Fálkinn - 07.08.1963, Side 35

□TTD □□ BRUDLJR SÆKDNUNGBINS
„Fylgið mér,“ hrópaði Ari lávarður. Innan fárra mínútna höfðu
þeir fundið mennina tvo. Þeir höfðu verið á verði, þegar ráðizt
hafði verið á þá og þeir höfðu komið til sjálfs sin í einu horni
gestaskálans. Þeir athuguðu sporin og lágu þau í tvær áttir, —
annars vegar að vindubrúnni og hin aftur að gestaskálanum.
Þau voru miklu dýpri. Það lítur út fyrir, að einhver hafi verið
dreginn," sagði Ottó. Skyndilega varö honum mjög órótt og
hann flýtti sér til herbergis Karenar. Ari lávarður og Danni
fylgdu á eftir. „Hún hefur verið numin á brott,“ sagði Danni.
„Segðu mér, hverjir voru þessir gestir, sem komu í gærkveldi?"
Ari lýsti þeim eins nákvæmlega og hann gat. „Þetta getur
ekki verið annar en Eðvaia ..muldrn«;
„Svo að Eðvald hefur þótzt vera konunglegur vopnameistari,"
sagði Ottó, þegar Ari sagði honum söguna, „siðan hefur hann
numið Karen á brott. En við getum ekki tekið hana frá þeim,
því að flokkur hans er of harðsnúinn. Við verðum að fyigja
þeim eftir og ákveða svo hvað gera skai. Geturðu iátið mig
fá fimm eða sex hermenn, Ari frændi?" Ari vildi allt fyrir
frænda sinn gera og þeir félagar Ottó og Danni lögðu af stað.
En Ari lagði á ráðin um, hvað gera skyidi i kastalanum. „Hérna
er staðurinn, sem hermennirnir haía beðið með meyna unz
dagaði. Hvert liggja sporin héðan." Nokkru fjær komu þeir að
stað, sem var mikið troðinn. „Þessi sióð liggur ekki til kastala
Eberharðar. Hún liggur til strandar," sagði Ottó
Á meðan þeir félagar höfðu leitað að sporunum, var Ari lávarð-
ur búinn að undirbúa ailt. „Ég hef valið mennina fimm. Ég
kem lika. Ég ætia að bera vopnin." Og Ara lávarði var hjálpað
upp á hest sinn. Hann var búinn öllum herklæðum. „Sérhver
orrusta þarf eina tegund af vopnum," svaraði Ari lávarður,
þegar Ottó spurði hvers vegna hann tæki svo mikið af vopnum
með sér. „Hernaður er list ungi maður, og vopnfimur maður
er iistamaður." Að litilii stundu l ðinni reið hópurinn út ur
kastaianum. Ottó kom auga á langa lest, sem fór eftir dalnum
í fjarlægð. „Hvað er þetta?" spurði hann og benti félogum sin-
um á lestina...
FÁLKINN