Fálkinn - 11.09.1963, Blaðsíða 10

herbergið. Sjúkraþjálfi hjálpar hon-
um og segir honum hvernig hann
eigi að bera sig rétt að. Pilturinn er
dugiegur og reynir allt hvað hann
getur og er hann hefur gengið nokkr-
um sinnum fram og aftur sjúkra-
þjálfinn með honum, tekur hann
sér hvíid og fer í sundlaugina, sem
er í öðrum enda kjallarans.
„Það er misjafnt, hvað menn æfa
sig lengi hér,“ segir Haukur okkur,
„sumir verða að vera allt að tveimur
tímum í æfingum, en aðrir ekki nema
hálftíma. Þess á milli vinna þeir.“
Ung stúlka gengur inn ganginn.
Hún styður sig við tvo stafi og ein-
beitnin lýsir sér í svipnum. Hún
gengur nokkrum sinnum fram og aft-
ur og sjúkraþjálfinn leiðbeinir henni.
„Þetta er í fyrsta skipti sem hún
gengur án þess að hafa spelkur,"
segir sjúkraþjálfinn.
Stúlkan gengur nokkrum sinnum
fram og aftur um herbergisgólfið.
Síðan segir sjúkraþjálfinn henni,
að leggjast upp á bekk. Þar tekur
hún að styrkja fótvöðva hennar.
Þjálfun sjúklinganna hér er ekki
eingöngu fólgin í því að þjálfa vöðva
þeirra heldur og útskrifa þá þaðan
sem sjálfstæða menn, sem geta stað-
ið á eigin fótum.
Við þekkjum öll plastvörurnar, sem
búnar eru til á Reykjalundi. Börnin
10
Er við gægjumst inn í eitt
herbergið, sjáum við pilt,
sem er að ganga þar í eins
konar grind og nýtur hjálp-
ar sjúkraþjálfarans, Jóns
Langelytte.
leika sér að plastleikföngum, láta
plastbílana bruna í sandkössunum,
eða moka upp í plastfötur með plast-
skóflum. En á meðan börnin leika sér
að plastleikföngum í sandkassanum,
þá úðar húsbóndinn garðinn sinn
með plastslöngu frá Reykjalundi.
Samt er fleira unnið hér á Reykja-
lundi en plastáhöld. Hér er trésmíða-
verkstæði og járnsmíðaverkstæði. 1
sambandi við þessa starfsemi alla er
starfræktur hér iðnskóli, sem starf-
ar á veturna og ýmiss konar önnur
kennsla. Hver sjúklingur, sem hér
er verður að vinna einhvern hluta
dagsins. Það er einn þáttur í endur-
þjálfuninni.
Við göngum um stund um stofn-
unina. 1 sundlauginni er líf og fjör.
Stúlka er að æfa sig að ganga. Við
staðnæmumst í einu. herberginu við
tæki, sem er eins og dýptarmælir.
Við spyrjum hvaða tæki þetta sé og
Haukur segir okkur, að það sé not-
að til að mæla viðbragð tauga.
1 öðrum enda kjallarans er svo-
lítill salur. Haukur segir, að þeir hafi
ætlað að setja þar billjardborð eða
eitthvað, sem sjúklingar gætu dund-
að við í tómstundum.
Mikil aðsókn hefur verið að þess-
ari deild, síðan hún tók til starfa í
marz síðast liðnum. En teknir eru
eingöngu þeir sjúklingar, sem mest
þurfa þess með. Yfirlæknir deildar-
innar er Oddur Ölafsson, en auk hans
og Hauks eru sérfræðingar kvaddir
til, þegar þurfa þykir.
Hliðstæð starfsemi og hér er rekin,
hefur verið að Sjafnargötu 14 í
Reykjavík. Þar rekur Styrktarfélag
lamaðra og fatlaðra æfingarstöð. Var
þeirri starfsemi komið á fót eftir
lömunarveikifaraldur mikinn, sem
gekk hér á landi árið 1956. Enginn
efast um gildi slíkra stofnana og er
ekki hægt að segja annað, en öll
skilyrði séu góð hér á landi og skiln-
ingur fyrir því, hvers öryrkjar þurfa
með.
Við höfum lokið göngu okkar um
þjálfunarstöðina, og göngum því
FALKINN