Fálkinn - 11.09.1963, Blaðsíða 29

Ilerra Vorel —
Framhald al bls. 13.
mældi tvær merkur, bætti nærri hálfri
við og lét í pappírspoka. Honum fannst
hann ekki eiga að þegja:
„Ég vona að þér verðið ánægðar,
ungfrú, stamaði hann. Gjörið — þér
svo vel!“
„Hve mikið?“ spurði ungfrú Pol-
dýnka eins og hún hálf héldi niðri í
sér andanum og hóstaði í klútinn.
„Fjóra skildinga. Kyssi hönd yðar í
auðmýkt. Heppnin verður með mér,
fyrst fyrsti viðskiptavinurinn er fög-
ur ungfrú.“
Ungfrú Poldýnka starði á hann kulda-
lega. Þessi ókunni smásali. Hann gæti
svo sem verið fullánægður með hana
Anuse, vinnukonu sápugerðarmannsins,
og leyfir sér bara. — Hún svaraði ekki
og hljóp út.
Herra Vorel neri saman höndunum.
Hann leit aftur út á götuna og kom
auga á betlarann Vojtísek. Augnabhki
síðar stóð Vojtísek á þröskuldinum með
húfuna sína í hendinni.
„Hérna er skildingur," sagði Vorel,
„komið svo á hverjum miðvikudegi."
Vojtísek þakkaði fyrir sig brosandi og
fór. Herra Vorel neri aftur saman
höndunum og sagði við sjálfan sig:
„Mér finnst, að horfi ég á einhvern
komi hann inn í búðina. Þetta kemur
allt“.
En hjá Djúpa kjallaranum stóð dótt-
ir kapteinshjónanna ungfrú Poldýnka
og sagði við kammerráðsfrúna. „Hjá
honum er svo mikil svæla, að allt er
þar eins og út úr reykhúsi.“
Og um hádegisbilið, þegar grjóna-
súpan var borin á borð, stóð ungfrú
Poldýnka á því fastara en fótunum, að
af henni væri reykjarbragð og lagði
frá sér skeiðina.
Um kvöldið var það almannarómur,
að búð Vorels væri þvílíkur tóbaks-
daunn, að mjölið væri eins og brennt
kaffi og grjónin reykt. Upp frá því
var herra Vorel aldrei kallaður annað
en reykti smásalinn — öilög hans voru
ráðin.
Herra Vorel var alveg grunlaus.
Tekjur fyrsta dagsins voru ekki miklar,
allt í lagi með það. Þetta sýndist allt
til betri vegar á morgun eða hinn! í
vikulokin höfðu honum ekki einu sinni
græðzt tveir dalir . . . hvað þá heldur ..
Og áframhaldið var eins Enginn ná-
grannanna kom og utanbæjarmenn
villtust þangað afar sjaldan. Aðeins
Vojtísek kom reglulega. Eina huggun
herra Vorels var merskúmspípan hans.
Því þyngri sem hann varð á brúnina
þeim mun mikilfenglegri reykjarstrók-
ar komu út úr honum. Kinnar herra
Vorels fölnuðu, í ennið komu hrukkur,
en merskúmspípan roðnaði æ meir og
skein á hana. Lögregluþjónarnir í
Sporastræti litu af illgirni inn í búðina
á þennan óþreytandi reykingamann;
bara hann stigi þó ekkiværi nema
einu sinni yfir þröskuldinn og út á
götu með pípuna í munninum! Ekki
veit ég hvað einn þeirra, herra Novák
Framh. á næstu síðu.

spíSSS
Mtí!

NÁTTKJÓLAR og undirfatnaður
Heildsölubirgðir; Ö VALDEMARSSON OG HIRST H.F, Sími 38062.
FÁLKINN
29