Fálkinn - 21.12.1964, Blaðsíða 12

Eftir HEXRY FIELDING
Herra Allworthy kvað rétt-
inn verða að hafa sinn gang
eigi að síður — vitnisburði
drósa væri og varlega treyst-
andi, en hefði til hennar náðst
sem vitnis og hún sagt satt,
mundi það áreiðanlega hafa
orðið skólameistaranum til sak-
fellingar; tæki sú staðreynd, að
eiginkona hans kom að honum
í rekkju hjá vinnustúlkunni, af
KVIKMYNDIN VEDÐI R
SÝND í TÓ.VAiSBÓ
ÞEGAR
SÖiaiAWI LÝKIJR
í FÁLKMEM
12 FALKINN
manninum óbeinlínis að flæma
skólameistarann úr stöðu sinni
og leggja líf hans í rústir, þó
að honum heppnaðist ekki það,
sem var hinn eiginlegi tilgangur
hans — að koma því til leiðar
að herra Allworthy léti Thomas
litla frá sér fara. Þvert á móti
var ekki annað sýnna en að
herra Allworthy auðsýndi mun-
aðarleysingjanum enn meira
ástríki en áður — rétt eins og
hann vildi þar með bæta fyrir
þá harðneskju, sem hann var
til neyddur að beita föður hans.
Ekki varð þetta, fremur
en örlæti og veglyndi herra
Allworthy á öðrum sviðum, til
að draga úr gremju höfuðs-
mannsins, sem áleit að þar með
væri skertur sá auður, sem
fyrr eða síðar hlyti að'falla sér
í skaut.
Framkoma höfuðsmannsins
gagnvart eiginkonu sinni, hinni
göfugu systur herra Allworthy,
gerðist nú öll önnur en á með-
an hið skamma tilhugalíf þeirra
stóð. Þá hafði hann verið hjart-
anlega samþykkur öllum henn-
ar skoðunum, en nú, eink-
um eftir að hún hafði alið hon-
um son, erfingjann að óðals-
auðnum, virti hann orð hennar
og álit að vettugi. Ekki svo að
skilja, að hann mælti henni í
mót, því að annaðhvort lézt
hann ekki heyra það, sem hún
hafði til málanna að leggja, eða
hann gerði einungis að yppta
öxlum með fyrirlitningarsvip.
Tók hún sér þetta nærri fyrst,
en brátt snerust vonbrigði
hennar upp í óbeit og hatur,
sem hún hirti ekki um að
dylja, og gerði hún sér þá allt
far um að haga sér gagnstætt
því, sem hún vissi að eiginmað-
öll tvímæli um það. Kvað herra urinn vildi. Og þar sem henni
Allworthy því upp þann úr- var vei kunn óvild hans í garð
skurð, að skólameistarinn Thomasar litla, tók hún slíku
skyldi sviptur stöðu sinni ástfóstri við sveininn, að ekki
skaðabótalaust. sýndi hún honum minni um-
Þar eð skólameistarinn var hyggju en sínum eigin syni.
maður bæði latur og úrræða- Það væri aftur á móti ofsterkt
laus, mundu þau hjón hafa að orði komizt, að höfuðsmað-
soltið heilu hungri, eftir að urinn legði hatur á konu sína.
hann var sviptur stöðu sinni, Að hans áliti voru konur of
hefði honum ekki jafnan borizt lítilmótlegar til þess, þó að þær
fjárstyrkur, sem nægði til þess væru húsdýrunum að sönnu
að þau gátu þó dregið fram líf- þeim mun æðri, að þær verð-
ið. Ekkert vissu þau hvaðan skulduðu fyrirlitningu, sem
þeim kom hann, en grun hafði maður áleit ekki taka að sýna
skólameistarinn fyrrverandi um hundum og köttum. Hann hafði
það, að ekki hefði herra All- og hvort eð var, fyrst og fremst
worthy með öllu sleppt af hon- kvænzt óðalseigninni; konan
um hendinni, þrátt fyrir allt. var ekki annað en hvimleiður
Nokkru eftir þetta lézt kona °g í alla staði ómerkilegur
skólameistarans fyrrverandi úr böggull, sem fylgdi, því miður,
bólusótt; ákvað hann þá að Því feita skammrifi.
fara úr landi og leita nýrra Og þar sem höfuðsmaðurinn
tækifæra, enda þraut þá styrk- áleit konu sína ekki viðræðu-
inn. - verða og átti ekkert vantalað
Þannig heppnaðist höfuðs- við herra Allworthy, fór ekki
Ekki hafði sendiboði herra
Allworthy þó erindi, sem erf-
iði. Hann kom aftur einn síns
liðs og hafði þá sögu að segja,
að Jenny Jones hefði horfið að
heiman þá fyrir nokkrum dög-
um, í slagtogi við liðsforingja,
sem ferðaðist um sveitir og fal-
aði málaliða í her konungs.
Þættist enginn vita hvar hún
væri niðurkomin.