Fálkinn - 21.12.1964, Blaðsíða 15

arhæft af þeim sökum. Með Kúrdum þykir
það hins vegar mesta smán að missa stjórn
á skapi sínu og tungu og á engan hátt hæfa
þeim, sem fara vilja með mannaforráð.
„Þúsund loforð og annað ekki.“
Síðastliðna átta mánuði hefur verið vopna-
hlé í Kúrdistan. Er því var komið á, var
um það samið og það gert að skilyrði af
hálfu Kúrda, að fljótt yrðu hafnir samningar
um sjálfstjórn þeirra og framtíðarstöðu innan
íraks, en ósk þeirra hefur lengi verið sú
að fá ríflega heimastjórn í innanlandsmálum.
Ríkisstjórn íraks, sem er nú sem fyrr mynd*
uð af herforingjaklíku, hefur hins vegar
stöðugt dregið á langinn að hefja raunhæfa
samninga, en snúið sér þess fastar að vinin-
um í vestri, hinum nýja hálfguði Arabanna,
Nasser. Hefur nýlega reyndar í annað sinn,
verið komið á einingu Egyptalands og fraks,
þótt enn sé á huldu, hversu náin sú eining
sé og verði í framkvæmd, en tíðast er tölu-
verður munur á samningum, yfirlýsingum
og stjórnarskrám annars vegar og fram-
kvæmd og veruleika hins vegar í hinum ara-
bísku löndum.
Framhald á bls. 19.
um 40. (Ekki er betur vitað en ríkis-
stjórnin í Bagdad haldi enn í fullu gildi
heiti sínu um 12 milljónir króna til hvers
þess, sem banað geti eða handsamað
Barzani). Þá voru menn beðnir um að
viðhafa ekki klapp að loknum ræðum og
var orðið við þeim tilmælum.
Mikill munur er á fundum Araba og
Kúrda, svo að ég get ekki á mér setið
að skjóta því hér inn. Á fundum hinna
fyrrnefndu, sem hafa reyndar orðið því
færri sem lengra hefur liðið frá brottför
Breta frá frak er tíðast hávaði, æsingar
og skipulagsleysi þannig, að vart er fund-
Framan við hertekið írakst virki.