Fálkinn - 16.08.1965, Blaðsíða 17

þurfum til dæmis að finna heppilegasta tímann til að koma
hr. Shafer fyrir kattarnef. Hér er stöðugur umgangur meiri-
hluta dagsins, en við verðum að vera örugg um, að enginn
sjái til okkar.“
NÆSTA vika fór í að rannsaka hátterni hinna leigjend-
anna og skrifa hjá sér hvenær þeir voru líklegastir til
að ganga inn og út úr húsinu.
„Það er nú hálfsorglegt í aðra röndina að hugsa til þess
að engin lifandi manneskja muni sakna hr. Shafers,“ sagði
frú Harrison.
„Nei, enginn syrgir brottför hans,“ samsinnti frú Frank-
lin.
„Heldurðu að við ættum að senda blóm fyrir útförina?"
„Drottinn minn dýri, Matilda, það hef ég ekkert hugsað
út í. Ég veit satt að segja ekki hverju svara skal.“
„Ætli það væri ekki bezt að senda lítinn liljuvönd?“
„Jú, það getum við gert. Við verðum auðvitað að fara í
jarðarförina."
„Vitaskuld. Annars gæti hina leigjendurna farið að gruna
eitthvað. En finnst þér ekki, að við ættum að sitja aftar-
lega í kirkjunni — ekki á fremsta bekk eins og venjulega?“
„Hvað segirðu um að sitja í miðri kirkjunni? Væri það
ekki viðkunnanlegast?“
ÆR borðuðu heimabakaða tertu þegjandi. En allt í einu
lagði frú Franklin gaffalinn frá sér og hrópaði upp:
„Nú veit ég, Matilda! Það er svo einfalt, að ég skil bara
ekki, að okkur skyldi ekki detta það í hug fyrr. Viltu geta
hvað það er?“
►
GAMANSÖM
GLÆPASAGA
EFTIR
ISIEDRA TYRE
MeSan ekkjuírúrn-
ar Harrison og
Franklin voru að
gœða sér ó morgun-
kaffinu þrautrœddu
beztu aðferðina
til að myrða húsráð-
anda sinn,
hr. Shafer. Daginn
áður höfðu þœr
komizt að þeirri nið-
urstöðu, að það
vœri eina skynsam-
lega lausnin.
FÁLKINN
17