Fálkinn - 07.03.1966, Blaðsíða 27

* ! *
Oþolandi Asiand
Sveinn Áki var nýútskrifaður tré-
smiður og hann hafði haldið sveina-
gildi, þar sem hann kynntist afskap-
lega elskulegri stúlku. Foreldrar henn-
ar voru hins vegar á móti kunnings-
skap þeirra og bönnuðu þeim að hittast
og það var áreiðanlega ástæðan til þess,
að Sveinn Áki var með hugann ein-
hvers staðar allt annars staðar en hann
átti að vera, nefnilega við vélsögina ...
Hvað sem því líður þá vissi hann ekki
fyrri til, en sagarblaðið skar sig inn í
fingurinn á honum og hann kippti
hendinni að sér með blótsyrði á vör.
— Hvað gerðist? spurði meistarinn.
— Ekkert, maldaði Sveinn Áki í
móinn.
— Það er bara fingurinn og hann
lagast ef ég blæs dálítið á hann!
— Láttu mig sjá!
Sveinn Áki rétti fram hendina.
— Komdu þér til læknis á stundinni
með þetta.
Og Sveinn varð að fara til læknisins
þar var joði hellt yfir fingurinn og
bundið um hann með gasbindi og þá
var því lokið.
Átta dögum síðar var fingurinn al-
heilbrigður og sama dag vildi hvorki
betur né ver til en svo, að þegar hann
var að negla sjö tommu nagla í stiga-
þrep, að hamarinn skrikaði á nagla-
hausnum og þumalfingurinn á Sveini
Áka fékk heldur betur fyrir ferðina.
Meistarinn leit aðeins á verksummerk-
in.
— Úff! Þetta lítur ekki sem bezt út.
Komdu þér af stað til læknisins, skip-
aði hann og Sveinn Áki flýtti sér til
læknisins
Vika leið og þá var þumalfingurinn
orðinn albata og Sveinn Áki tók gas-
bindið af honum. Seinna sama dag kom
hann haltrandi til meistarans, nær
dauða en lífi.
— Hvað hefur nú komið fyr.ir?
— Ég ætlaði að hífa nokkrar 6
tommu sperrustoðir upp á þakið, en þá
skrapp úr trissunni og bjálkarnir duttu
ofan á tærnar S mér. Tréskórinn og
önnur stóratáin eru mölbrotin.
— Strax til læknisins með þig og
reyndu svo að vera svolítið vakandi
Sveinn Áki haltraði til læknisins
Nú megið þið ekki halda að Sveinn
Áki væri einn af þeim, sem fara heim
í rúm og njóta þess að eiga nokkra
frídaga í ró og næði vegna brotinnai
stórutáar. Nei Hann haltraði aftui á
vinnustaðinn og hélt sig að vinnunm,
eins vel og hann gat. Og það gekk ekki
sem verst, þar eð hann þurfti hvorki
að saga eða negla með tánum.
Og þar kom að hann gat tekið um-
búðirnar af. Klukkustund síðar stóð
hann í skrifstofudyrum meistarans
— Ekki er allt búið enn, sagði hann
og rétti fram blóðuga höndina.
— Ég skar mig á heflinum. Það er
líklega alvarlegt í þetta skipti.
— Ertu alveg frá þér maður, farðu
nú á augnablikinu til læknisins, sagði
meistarinn og leit á alblóðuga hendina
á Sveini Áka.
Sveinn Áki flýtti sér af stað.
Meistarinn ýtti kaskeytinu fram á
ennið og klóraði sér hugsandi í hnakk-
anum með tommustokk.
— Það er skrýtið með þennan strák,
muldraði hann niður í bringuna og
horfði á eftir Sveini Áka
— Meðan hann var að læra gekk allt
eins og í sögu En nú veit ég svei mér
ekki hver fjandinn er hlaupinn i hann.
Nú. Sveinn Áki kom aftur frá lækn-
inum og var með alla hendina reifaða
og í heila viku varð hann að saga með
vinstri hendinni, síðan ók hann til lækn-
isins, til að láta taka umbúðirnar af
Svo gat hann aftur tekið til við að saga
með hægri hendinni.
Hann sagaði næstum allan þumal
fingurinn af vinstri hendinni.
— Nei, nú verðurðu, fjandinn hafi
það að hætta þessu! Þetta getur ekki
gengið svona lengur. Ertu steinsofandi
við vinnuna, eða hvað? Og meistarinn
var saltvondur.
Sveinn Áki fullvissaði hann um að
hann hefði verið glaðvakandi og síðan
stökk hann á bak skellinöðrunni og ók
til læknisins.
Dag nokkurn, þegar hann var að
saga tappa í bindingú. gerðist eitt
Framh. á bls. 30.
FÁLKINN 27