Fréttablaðið - 31.10.2009, Page 24

Fréttablaðið - 31.10.2009, Page 24
24 31. október 2009 LAUGARDAGUR M ínir nánustu v i lj a e nd i - lega stofna til mannfagnaðar. En ég tek það ekki í mál, enda erum við Lilja nýbúin að halda upp á gullbrúðkaupið okkar með voldugri veislu. Þar að auki er ég haldinn svo djúpstæðum ótta við svínaflensuna að ég hef afráðið að halda mér frá fólki,“ segir Flosi Ólafsson leikari, grallaralegri röddu. „Ef þú trúir þessu ekki þá verður bara að hafa það,“ bætir hann við. „Þar að auki má ég ekki vera að því að skemmta mér, þar sem ég er á bólakafi í því að hjálpa til við að koma endurútgáfu á stór- verki mínu – Í Kvosinni – á fram- færi. Það er nú eitthvert það leið- inlegasta verk sem ég get hugsað mér, að ganga manna á milli og lofsyngja sjálfan mig og verk mín. Mér hefur alltaf fundist drýldn- ir og sjálfumglaðir menn heldur óskemmtilegir. En ég get svo sem sagt þér það í trúnaði, sem þú mátt kannski hafa eftir mér ef þú lætur það ekki fara lengra, að þetta er djöfull skemmtileg og snaggara- lega skrifuð bók.“ Í Kvosinni kom fyrst út fyrir rúmum aldarfjórðungi, seldist þá fljótt upp og hefur ekki verið fáan- leg í bókaverslunum síðan. Bókin ber undirtitilinn „æskuminning- ar og bersöglismál“ og fjallar um líf Flosa, frá því fyrir fæðingu og þangað til hann var loks búinn að „hlaupa af sér hornin og orðinn þorstaheftur“ eins og Flosi segir sjálfur. Þegar því stigi var náð flutti Flosi upp í Borgarfjörð með sinni ástkæru eiginkonu, Lilju. Það var fyrir um tuttugu árum. Í bókinni er, eins og mætti ímynda sér, margar kostulegar sögur að finna. „Þarna segir frá því hvernig ég kynntist leyndardóm- um ástarlífsins, sem bráðungur maður, ja, eða barn,“ rifjar Flosi upp. „Ég minnist þess þegar átti að fara að kenna okkur hvernig börn- in yrðu til, í Miðbæjarskólanum. Þá vorum við strákarnir í sjö ára bekk löngu orðnir doktorar í þeim fræðum, búnir að vera í linnulaus- um læknisleik með stóru stelpun- um. Þær kenndu okkur allt um það hvernig lífið og tilveran gengi fyrir sig. Svo segi ég líka sögur af menntaárum mínum, þegar ég fór úr tannlækninum í þjóðhagfræði í Háskólanum í Hamborg. Pabbi ætlaði mér að verða tannlæknir. En ég er voða feginn að vera eins og ég er en ekki eins og ég átti að verða.“ Endurútgáfa bókarinnar á hug Flosa allan og hann má lítið vera að því að tala um aldur sinn. „Æ, ég hef nú enga þjálfun í því að vera gamall, því ég hef alla tíð verið svo ungur,“ segir hann. Einn ljós- an punkt sér hann þó í stöðunni. „Ég er með kransæðastíflu, sem hefur þá góðu kosti að læknirinn er búinn að tilkynna minni elsku- legu og yndislegu eiginkonu að hún verði að hafa mjög ofarlega í huga að hún megi ekki mótmæla mér. Allt andóf gegn mér getur nefni- lega orsakað það að ég detti niður dauður. Hún þarf því alltaf að vera sammála mér, sem henni gengur reyndar misjafnlega með. En hún reynir sitt besta, enda afbragðs- stelpa hún Lilja mín. Ég er voða- lega skotinn í henni. Það er satt að segja það eina sem lifir eftir af mér.“ holmfridur@frettabladid.is Í minningu Flosa Flosi Ólafsson verður borinn til grafar í dag. Glaðværð, leiftrandi húmor og orðsnilld einkenndu Flosa allt hans líf og gerðu hann ógleymanlegan. Hér deila samferðamenn og -konur Flosa minningarbrotum með lesendum. Flosi hefði orðið áttræður 27. október en hann lést í kjölfar bílslyss laugardaginn 24. október. Skömmu fyrir slysið tók blaðamaður við hann afmælisviðtal, sem fjölskylda hans hefur veitt Fréttablaðinu leyfi til að birta. Í því sést vel að lífsgleðin fylgdi Flosa fram á síðustu stundu. VIÐ SKRIFBORÐIÐ Flosi Ólafsson var leikari, leikstjóri, skáld og rithöfundur. Hann skrifaði nokkrar bækur um ævina, enda lumaði hann á ógrynni skemmtisagna í hugarfylgsn- um sínum. Í Kvosinni var bókanna best, að hans eigin mati. Hún var endurútgefin 27. október, daginn sem Flosi hefði orðið áttræður. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI „Allir vita að Flosi var húmoristi, en sumir halda að hann hafi verið örlítið groddalegur húmoristi. Það var hann alls ekki, nema því aðeins að hann teldi það vera eina rétta tóninn á þeirri stundu. Hann spannaði nefnilega allan skalann í húmor. Kannski af því að hann var svo skrambi vel gefinn. Í gleðskap í gamla daga var Flosi ævinlega ein af helstu gleðisprautunum jafnvel þegar margir af rómuðustu brand- arakörlum landsins voru saman komnir, sem ekki var óalgengt, og oftar en ekki heima hjá honum og Lilju í Lækjargötunni. Sem dæmi um hárfínan og raffíneraðan húmor Flosa leyfi ég mér að nefna ummæli hans um fyrirbrigðið „vinnu“ sem var að vísu yfirleitt forðast að nefna undir slíkum kringumstæðum en mönnum tókst þó ekki ævinlega að flæma alveg úr huga sér, til dæmis þegar þeir áttu að vera á öðrum stað að standa skil á sínu og samviskan var farin að yggla sig í bakþankanum. Hann súmmer- aði þetta vandamál betur upp en nokkur annar maður sem ég veit til, og það að Óskari Wilde meðtöldum. Flosi sagði: „Það versta við vinnuna er að hún slítur svo sundur fyrir manni daginn.“ Örnólfur Árnason rithöfundur SPANNAÐI ALLAN SKALANN Í HÚMOR „Flosi átti mjög stóran þátt í að ég gerðist skemmtikraftur sjálf. Það var í byrjun árs árið 1998 að góð kona bað mig um að skemmta í Logalandi í Borgarfirði. Hún þurfti að ganga mjög mikið á eftir mér með það, því ég hafði aldrei komið fram alein áður, bara með öðrum. Svo ég bjó til prógramm, orð fyrir orð. Ég æfði meðal annars upp aríu Karmenar, fékk pappabrjóst lánuð hjá vinkonu minni og leigði mér Vælu Veinólínukjól, alsettan svörtum slaufum. Svo keyrði ég þangað alein og kvíðin. Flosi var ræðumaður kvöldsins. Hann var á sviðinu í klukkutíma og fólk lá og veinaði – hann var svo fyndinn. Á meðan pappabrjóstin stungust lengra inn í hold mitt beið ég eftir því að fara næst upp á svið. Það lá við að ég stykki út í bíl í fullum skrúða og keyrði heim. En þegar hann lauk sínu kom hann til mín og sagði; „sæl, elskan mín“ – alltaf jafn yndislegur – „þau bíða eftir þér. Þau verða góð við þig“. Sem þau voru. Flosi var búinn að koma svo miklum hlátri af stað að þau hlógu að mér líka. Flosi var fyrirmynd mín að mörgu leyti, með sinn ofboðslega húmor og hjartahlýju. Þessi samkoma í Logalandi var svo vel heppnuð að hún varð til þess að ég fór að skemmta ein.“ ➜ FYRIRMYND Í GRÍNINU Á ÞREKHJÓLINU Flosi, ungur og spengi- legur, þrekmældur í nuddstofu Jóns Ásgeirssonar í Bændahöllinni í septemb- er árið 1970. FAÐIR ÁRAMÓTASKAUPSINS Flosi Ólafs- son var brautryðjandi í gerð gamanþátta á Íslandi. Höfuðið notaði Flosi í áramóta- skaupinu árið 1970. LILJA OG FLOSI Þau hjónin höfðu nýlega fagnað gullbrúðkaupsafmæli, sem þýðir að þau höfðu verið gift í fimmtíu ár. Myndin var tekin í eldhúsinu heima hjá Lilju og Flosa árið 1986. Lilja hrærir í potti og Flosi horfir á með aðdáun. M YN D IR /L JÓ SM YN D A SA FN R EY K JA VÍ KU R

x

Fréttablaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.