Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 25

L).J ÓSBERINN
109
Piltnr e«a §túlka
SJtáldtaga nftit E. Fenmore
PRETTÁNDI KAFLL
»Ég' hefi fréttir til ykkar«, sagdi Júlíá
frænka morguninn eítir, er þau voru að
drekka teið. Hún hafði setizt mitt á milli
tvíburanna af ótta viö það að annars kynnu
þau að rjúka saman. Hún hélt á opnu bréfi
1 hendinm. »Elsa og Stígur, faðir ykkar
og Margrét koma í dag«.
»Húrra, húrra«, hrópaði Stígur.
»Bara, að þau séu nú ekki að sækja
okkur«, sagði Elsa og lézt verða kvíðin.
»Já, það væri árans laglegt«, flýtti Stíg-
Ur sér að bæta við.
»Góða Elsa, en það orðbragð, eem þú
notar«, s'agði Júlía frænka, »en ég verö
nú samt að hryg-gja ykkur með því, að
Dabbi ykkar skrifar mér, að hann vi'lji
íara heim með ykkur annað kvöld«.
Tvíburarnir skotruðu augunum hvort til
nnnars himindifandi glöð.
»Það er leiði'nlegf, að þið skulið fara
^vona fljótt aftur«, sagði Júlía frænka,
»við höfum varla séð Stíg enn þá. Og nú
verðum við að flýta okkur að sýna ykk-
nr borgina«.
»Hvað vilt þú helzt sjá, Stígur?« spurði
öóra, »nú skukuð þið hin þegja, svo að við
heyrum hvað hann segir sjálfur«.
Hinn nýkomnit »Stígur« hugsaði sig vel
Urh rcðnaði ofur lítið og spurði því næst:
»Má það kosta nokkuð?«
skrifstofu K. F. U. M. t. d. um útbún-
:|ö í. ferðina og ýmislegt þess háttar, sem
Dauðsynlegl er að vita. Og ef einhverjir
Vlvkar kynmi að vera efnaðir og ‘ykkur
þingaði til að styrkja skálasjóðinn. þá er
af hægt að koma slíkum tillögum á
1 raml'æri / K. F. U. M. — mikið þarf lil
°g allt er vel þegið.
Reykjavík, 20. júní 1942.
Júlía frænka hló. »Hann er svei mér
ekki slakur«, sag'ði Pá.ll. »Segðu það bara,
Stígur!«’ sagði Dóra. Hinn raunverulegi
Stígur beið í órólegrí eftií'væntingu. »Bara
að stelpufíflið géri nú ekki einhverja reg-
in-vitleysu,«. hugsaði hann.
»Mig langar svo fjarskalega til að koma
á einhvern fínan stað, þar sem maður get-
ur borðað kökur og hlustað á músik —
og að fá að borða eins margar, og ég get.
Pabbi leyfði einu sinni Grétu að gera þetta-,
og það var alveg hroðalegt, hvað h.ún gat
hámað í sig«.
»Þú talar jafn failega og Elsa systir
þín, Stígur — eða réttara sag't,, það er auð-
heyrt, hvar hún hefir lært það; en þú skalt
fá ósk þína uppfyllta, drengur mitnn«, sagði
Júlía frænka og gerði sér allt far um að
vera ving'jarnleg, »en þá er víst bezt, að
þið búið ykkur undir eins, því að mér
finnst, að við ættum fyrst að sýna Stíg
ýmislegt, sem hann kynni að haía gaman
af, áður en við ráðumst á köku,rnar«.
»Þú ert skringilegur páungi, Stígur•,
sag'ði Páll hlæjandi, þegar þau stóðu upp
frá borðum. »Þú ert miklu betur við Dóru
og mömmu hæfi en Elsa. Eigum við ekki,
Elsa, að fara á meðan inn í bæ og líta eft-
ir kuðungunum, sem maðurinn lofaði okk-
ur í gær að geyma handa okkur. Ég fékk
peninga fyrir þá hjá mömmu«.
»Grasasni!« hvíslaði Stígur að systur
sinni, um leið og hann g'ekk fram hjá
henni. — »Já, við skulum þá bara fara!«
sagði hann upphátt.
»Mig langar líka til að sjá Dýragarð-
,inn«, sagði Elsa, sem varð hálf rugluð af
þessari »hugulsemi« bróður síns, »og mig
hefði langað til að kaupa eina tvo mar-
svínsunga eða þá angórakettliúg. Ég á heila
krónu til þess«.
»Viltu ekki heldur f'á þér ljónsunga?«
spurði Pálk hlæjandi. »Komdu nú, Elsa,
svo .getur brcðir þinn verið kavallér fyr-
ir mömmu og Dóru«.
»Við förum í Tívolí, þar er svo skemmti-
legt fyrri hluta dagsins, og þar getur víst
Th. A.