Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 10

94
LJOSBERINN
síðan ég vissi það,----það dregst máske
eitthvað enn þá, en það verður aldrei langt
þangað til Frelsarinn tekur mig' til sín,
og ...<
»Hvað ertu að segja, Nanna, — áttu von
á því að þu deyir þá 'og þegar? Eg er nú
svo sem' aldeilis forviða, ---svona ung
-----og — og fallegk
»Já, Dídí, — og fyrst þegar þessu var
eins og hvíslað að mér, varð ég svo voða-
lega, — voðalega hrædd. Það er svo gam-
an að lifa, þegar maður er frískur, þcgar
sólin skín og túnin eru græn og fjöllin blá
og himininn heiður. Þá grét ég á hverj-
um degi og mér leið svo ákaflega illa, að
ég get ekki lýst því. En þá hjálpaði Magga
mér ...«
»Hver er Magga?« greip Dídí fram 1.
>Magga er systir hennar mömmu. Hún
er hér í búð og hún er í einhverju félagi,
sem heitir K. F. U. K. — og ég held að
hún kunni allt Nýja-testamentið.---------
Jæja, Magga hjálpaði mér. Hún kemur til
mín að .minsta kosti tvisvar í viku. Og
þegar hún sá, hvað ég var sorgbitin, og
ég sagði henni, að það væri af því, að ég
vissi, að ég ætti að deyja og að ég væri
svo hrædd og mig langaði svo mikið til
að lifa, þá sagði hún strax að hún gæti
hjálpað mér. Ég skyldi ekki vera hrædd,
því að Jesús Kristur myndi taka mig upp
í dýrðina til sín, — þar sem enginn er
nokkurn tíma veikur. Hún útvegaði mér
Nýja-testamenti og henti mér á hvað ég
skyldi helzt lesa, en las svo fyrir mig
sjálf kafla í hvert sinn sem hún kom, og
skýrði þá fyrir mér.---------Magga, hun
er indæl, — og hún elskar Frelsarann og
það er svo indælt að hlusta á hana, þeg-
ar hún er að tala um hann við mig«.
»Já,-----en er hann ekki prestur, hann
pabbi þinn«, greip Dídí fram í, — hún
áttaði sig ekki almennilega p. þessu tali.
»0-jú, — hann elsku pabbi minn er
prestur. En það er allt öðru vísi að heyra
til hans en Möggu, og hann hefir eigin-
lega aldrei talað við mig sérstaklega um
Frelsarann. Jæja, Dídí mín, — niðurstað-
an varð sú, — að ég hætti að vera hrædd
við dauðann«.
»Eini Pétur! — við skulum ekki vera
að tala um dauðann. Það fer hrollur um
mig'. Góða, hættu!«
»Nei, Dídí. tJr því að ég fór að tala
um þetta á annað borð, þá ætla ég að tala
út, — ég er bráðum búin. Magga hjálpaði
mér til þess að lcomast í sátt við Guð--«
»Komast í sátt við Guð?« greip Dídí
fram f, — »varstu, ekki í sátt við Guð?
Eg er riú hissa!«
»Nei, ég var ekki í sátt við Guð, því
að við erum öll syndarar og við þurfum
að kannast við það. En Jesús Kristur dó
á krossinum fyrir oltkur, fyrir okkar
syndir. Þess vegna þurfum við að ákall.a
hann og liiðja hann að lijálpa okkur. Það
er hann einn, sem getur það. Allt þetta
útskýrði hún Magga svo vel fyrir mér,
— og svo kraup hún hérna við rúmstokk-
inn minn og bað fyrir mér,--------og nú
veit ég að Jesús Kristur er frelsari minn,
að hann er allt af hjá mér, og þegar ég
dey, þá fæ ég að sjá hann og vera hjá
honum-------það verður dýrðlegt! Og þess
vegna er ég ekki lengur hrædd við að
deyja. Og ég vildi að ég gæti leitt þig til
Frelsarans, eins og Magga leiddi mig til
hans ...«
»Ég held, að við leiðumst nú ekki langt.
— báðar aumingjar og »í gipsi«!«
»Vertu ekki að snúa út úr fyrir mér,
— þú iðrast eftir því seinna. En þú trúir
því ekki, hvað manni líður vel, þegar mað-
ur v e i t, að Jesús Kristur er orðinn
bezti vinurinn. Við hann er allt af hægt
að tala og honum er hægt að segja frn
öllu, sem manni liggur á hjarta«.
»Ég heid ég skilji bara ekkert í þessu
öllu saman«, sagði Dídí, — »en mér er
sama. Ég veit, að þér er þetta alvara, og
ég vei t, að þetta er ekkert bull, ég finn
það á því, hvernig þú hefir sagt mér frá
þessu. En ég er svo heimsk og ég veit svo
lítið. Og nú langar mig til að læra, úr því