Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 29

Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 29
LJöSBERINN 113 legur læknir, eins og þú stundum ert að blaðra um. Ef ég má annast Henny, þá * lofa ég- b,enni«,, — hann tók bönd litlu stúlk- unnar og klappáði henni, »að hún um þetta leyti að ári liðnu, skal geta leikið sér í garðinum með ykkur hinum. Nú er því aðeins um að gera, á hvern hátt ég get fengið að líta tií h,ennar daglega þetta ariðk ... Og hann leit spyrjandi á ofurst- ann. Þau þögðu öll stundarkorn, — svoj sagöi Stígur allt í einu: »Má ég?« »Nei, má ég?« greip Henny fram í. »Hvað vilt þú sjálf, góða mín?« spurði oíurstinn og settist hjá henni'. »Ég hugsaði«, sagði hún og tók í hend- U1’nar á föður sínum. »Jæja,, hvað hugsaðiröu þá?« »Jú, pabbi minn, ef þú gætir fengið lít- hús handa okkur tveimur nálægt Bang hekni; í eitt ár, þá gætum við lokað stóra húsinu hérna, eins og við værum á ferða- lagi. Þú hefir stundum minnst á það við nhg, að þú ætlaðir að ferðast með mig í vQtur. Svo gætum við fyrst um sinn farið til Bang lækni,s«. Ofurstinn kinkaði kolli. »Eg vil í þessu tilliti gera alveg, eihs og þú óskar, Henny! Við skuum því biðja læknirinn að grennsl- ast eftir húsi handa okkur«. »Það verður ekki erfitt«, sagði læknir- nin, »það losna allt af smáhýsi á haustin, þegar fólk flytur inn aftur til borgarinn- ar. Það verður hægt að ráðstafa þessu næsta hálfa mánuðinn«. EJsa og Stígur urðu himinlifandi glöð yfir því að eiga að fá I-Ienny út í sveit- 'na tdl sín. »Þú skalt fá einn grábláa kettlinginn njá Ström«, sagði Elsa gpfuglynd, »þau hafa lofað mér einum þeirra«. Stígur vildi ekki vera lakari en systir sín; hann ýtti henni til hliðar. »Ketli'ngar eru leiðinda skepnur«, sagði hann, »þeir þjóta í allar áttir, og maður veit aldrei, hvar þeir eru. Nei, þú skalt fá tyær kanínur hjá mér, Ég hefi gam- alt hús, sem ég get látið þær í; þær hlaupa ekki burtu, en eru á. sínum stað, ‘og þú getur gefið þei'm á hverjum degi, þegar þú verður frísk«. »Hvaða bull!« sagði Els'a, »ekki getur Henny haft kanínurnar inni í stofunni hjá sér, en hún getur haft kettlinginn minn, hann er miklu betri«. Stígur varð ofurlítið niðurdreginn, þeg- ar ofurstinn og faðir hans hölluðust held- ur að uppástungu EIsu; en hann jafnaöi sig brátt aftur. »Nú veit ég' það«, sagði hann, »þú skalt fá skjaldbökuna mína, þegar ég verð bú- inn ciö safna aurum fyrir hana. Hún getur bæði verið úti og inni1, og það þarf ekk- ert dekur við hana. Þegar þú verður frísk og ferð aftur hingað, get ég fengið skjald- bökuna aftur. Ég á þegar 35 aura<. Henny vildi gjarnan hafa bæði kettling- i'nn, kanínurnar og skjaldbökuna ... og litla föla andlitið hennar ljómaði s'vo af gleði og von, að það varpaði ©ndurskini á andlit fiöður hennar, og- það var með fullu trausti til framtiðarinnar,, er þau öll

x

Ljósberinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljósberinn
https://timarit.is/publication/362

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.