Fréttablaðið - 11.11.2009, Blaðsíða 22

11. NÓVEMBER 2009 MIÐVIKUDAGUR2
● ENID BLYTON
(1897-1968) var einn vin-
sælasti barnabókahöf-
undur tuttugustu aldar.
Bækur hennar hafa verið
þýddar á nærri níutíu
tungumál en frægustu
bækurnar eru Fimm-
bækurnar, Ævintýrabæk-
urnar, Ráðgátubækurnar
og Doddabækurnar.
Lestur teiknimyndasagna getur
verið jafn hollur fyrir námsþroska
barna og aðrar tegundir bóka, ef
marka má rannsóknir vísinda-
manna frá Háskólanum í Illinois
í Bandaríkjunum. Frá þessu er
greint á vefsíðu Telegraph.
Kennarar og foreldrar eiga til
að líta niður á teiknimyndasög-
ur og telja þær óþarfa truflun á
lestri „alvöru“ bóka. Þeir sem eru
gagnrýnir á teiknimyndasögur
vilja margir meina að þær krefj-
ist ekki jafn mikillar einbeitingar
af lesendum og bækur með fleiri
orðum og færri myndum.
Carol Tilley, prófessor í bóka-
safns- og upplýsingafræðideild
Háskólans í Illin-
ois, segir að lestur
teikni-
mynda-
sagna
krefjist
jafn mik-
ils af hálfu lesenda
og annars konar
bækur.
Niðurstöður rann-
sókna dei ldarinn-
ar bendi til að með lestri slíkra
sagna auki börn við orðaforða
sinn og fái meiri áhuga á lestri
bóka almennt.
„Upp að vissu marki geta allar
bækur verið góðar og slæmar,“
segir Tilley. „Það er undir gáfum
og persónuleika lesendanna
komið. Í raun og veru eru teikna-
myndasögur einungis annar mið-
ill, annað form.
Ef skoðað er ofan í kjölinn
hvernig myndirnar og orðin vinna
saman að því að segja söguna, þá
sést að teiknimyndasögur eru
alveg jafn flóknar og allar aðrar
tegundir bóka.“ - kg
Ef marka má vísindamenn í Háskólanum í Illinois græða börn jafn mikið á teikni-
myndasögum um Súper-, og Leðurblökumanninn og öðrum tegundum bóka.
Meðal barna og unglingabók-
anna sem Salka gefur út fyrir
jólin er Galdrasteinninn. Hún
er fyrir alla sem hafa gaman af
ævintýrum að sögn höfundar-
ins, hinnar sextán ára Hörpu
Dísar Hákonardóttur. En um
hvað er hún?
„Bókin fjallar um stelpu sem einn
daginn tekur eftir því að allir í
kringum hana eru farnir að rífast.
Svo hittir hún tvö álfabörn og fer
með þeim til álfheima. Hún þarf
að hjálpa þeim að leysa vanda því
að svartdvergar þar í landi eru
farnir að beita galdrasteininum
og þegar hún reyndir að stoppa þá
lendir hún í ýmsum ævintýrum.“
Þannig lýsir Harpa Dís innihald-
inu í örstuttu máli, án þess að vilja
ljóstra of miklu upp fyrir væntan-
legum lesendum. Hún kveðst hafa
gengið með hugmyndina í koll-
inum um tíma og svo
ákveðið að byrja að
skrifa hana niður.
Harpa Dís er nem-
andi í Menntaskólan-
um við Hamrahlíð á
félagsfræðibraut og
hefur nóg að gera í frí-
stundum því fyrir utan
ritstörfin lærir hún á
píanó í Tónlistarskóla
Kópavogs og hefur gert
í átta ár, hún syngur í
Skólakór Kársness og æfir ballett
í Ballettskóla Sigríðar Ármanns.
Svo er hún bókaormur. „Ég les
mikið og hef mjög gaman af ævin-
týrum,“ viðurkennir hún.
Galdrasteinninn
er fyrsta langa saga
Hörpu Dísar enda er
hún bara sextán ára
en hún hefur þegar
fengið birtar eftir
sig þrjár smásögur í
barnablaði Moggans
og ljóð eftir hana
lenti í öðru sæti í
ljóða- og smásögukeppni Æsk-
unnar. „Ég fæ margar hugmynd-
ir og mér finnst gaman að semja,“
segir hún brosandi og er að sjálf-
sögðu með fleiri sögur í kollinum.
Í Kópavoginum þar sem Harpa
Dís á heima eru víða holt með
grjóti og klöppum. Því er hún
spurð hvort hún hafi fengið hug-
myndir í söguna úr nánasta um-
hverfi. „Já, hér er að minnsta kosti
mikið um álfasteina og ég er meira
að segja með einn í garðinum hjá
mér,“ ljóstrar hún upp. En heldur
hún að þar búi álfar í alvörunni?
„Já, ég gæti trúað því,“ segir
hún leyndardómsfull. „Ég hef séð
skugga skjótast þar og við segjum
oft þegar eitthvað týnist heima
að álfarnir hafi fengið það lánað.
Svo kemur það upp í hendurnar á
okkur seinna.“ - gun
Hefur séð skugga skjótast
Rithöfundurinn ungi Harpa Dís við álfasteininn í garðinum.
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Hollar teiknimyndasögur