Fréttablaðið - 11.11.2009, Blaðsíða 36

BAKÞANKAR
Jóns
Sigurðar
Eyjólfssonar
24 11. nóvember 2009 MIÐVIKUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Skrúfaðu niður í
þessari bölvuðu
apamúsík!
Ég er orðinn
pabbi minn!
Pabbi! Skrifaðu
undir efna-
fræðiskýrsluna
mína! Ha? Af
hverju?
Fljótur!
Fólkið fyrir
aftan er
að verða
brjálað!
Hvað á ég
að skrifa?
En
þú...
Jón Dalberg...
Að ég hafi sýnt þér
skýrsluna og þú sért
ánægður með þekk-
ingu mína á efninu.
Flutningaþjónusta
með meiru,
eftir þínum
þörfum.
Hey!
Hvar
fékkstu
ís?
Þetta er
áhugaverð leið
til að losna við
bróður þinn.
Strákar geta ekki
staðist neina
keppni.
VIÐBÚINN,
TILBÚINN...
AF STAÐ!!!
Hjálp
Ég er því marki brenndur, líkt og margir fleiri, að rogast með hug-
myndir sem hafa þann eina tilgang að
upphefja sjálfan mig. Þær krefjast þess
að ég taki mér sæti með þjáningabræðr-
um mínum á sjónarhóli þar sem við virð-
umst nokkru betri en allir aðrir. Ég kalla
þá þjáningabræður því venjulega vill
það koma fyrir að menn detta af þessum
sjónarhóli og það getur verið býsna sárt.
Það fékk ég að reyna fyrir stuttu við
morgunverðarborðið á kaffihúsi einu í
Zújar á Spáni.
Á MORGNANA áður en haldið er út á
akurinn er gott að sötra þar kaffi og
spjalla við bændur. Hef ég sagt þeim
ófáa fróðleiksmola um Ísland sem oft
eru skreyttir enda um að gera að nýta
skáldaleyfið.
UM DAGINN sagði ég þeim frá
því hvað ég saknaði sjósunds-
ins sem við Íslendingar stund-
um grimmt í Nauthólsvíkinni.
Áttu þeir erfitt með að trúa
því að við eyjaskeggjar
fleygðum okkur til
sunds um hávetur.
Taldi ég það ekkert
undarlegt að
veimiltítulegir land-
búnaðarsynir ættu erfitt
með að trúa sögum um vaska sjóvíkinga
sem hefðu stundað sjósund frá örófi
alda. Til dæmis hefði Grettir Ásmunds-
son orðið eldlaus í Drangey og heldur en
að sleppa því að reykja það kvöldið hafi
hann synt nokkra kílómetra til að fá eld.
ÞAR SEM nefið var hvort sem er farið
að stækka sagðist ég hafa synt nokkur
hundruð metra í fyrravetur fyrir eitt
koníaksglas. Ég væri nefnilega ekkert
svo ólíkur þessum frækna forföður
mínum. „En hvernig eiga stráhattastrák-
ar eins og þið að trúa svona löguðu sem
getið ekki einu sinni unnið úti á akrinum
á meðan rignir,“ sagði ég og fann til mín.
EN DAGINN eftir var ekki eins uppi á
mér typpið. Veimiltíturnar spyrðu hvers
vegna ég væri svo rotinpúrulegur. Ég
tjáði þeim eins og rétt var að það væri
allt rafmagnslaust. Þá væri ekki hægt að
hita vatnið og ég yrði alveg ómögulegur
þegar ég kæmist ekki í heita sturtu á
köldum haustmorgni.
VEIMILTÍTURNAR voru hins vegar
nýþvegnar eftir kalda sturtu, eitthvað
sem afkomandi Grettis hafði ekki treyst
sér til að gera. Ég sá svipinn á mér í
speglinum við barborðið; ég minnti á
kommúnista við fall Berlínarmúrsins
eða frjálshyggjumann við fall Glitnis.
Fallinn
ESKIMOS