Vikan


Vikan - 15.12.1955, Blaðsíða 20

Vikan - 15.12.1955, Blaðsíða 20
Hver dagur á sitt Eftir Luisa Maria Linares leyndarmál Eftdr að haia gifzt spönskum vísinda- manni i Bnenos Ayres, hefnr OLGA LEZCANO lent í flugslysi yfir fmmskóg- um Braziliu, á leið til eiginmanns sins. 1 fimm ár hefst hún við hjá Indíánaflokki, ásamt Paul Williams, amerískum íþrótta- manni og kalþólskri nunnu, áður en þeim er bjargað. Þegar hún kemur til Madrid kemst hún að því, að maður hennar er dáinn, en hefur áður gifzt aftur konu að nafni ELENA. Olga kemur fram á óheppi- Iegum tíma, því Elena er að því komin að gifta sig aftur rikum amerikiunanni, DICK WYNE. Hún kynnir Olgu því sem eigin- konu Xaviers, mágs sins, sem er dularfull- ur mannhatari. Aðstaða Olgu er mjög ó- þægileg, því hún grunar Xavier um að hafa reynt að myrða sig. Samt sem áður gefur imgi maðurinn henni dýrmæta hálsfesti úr tópösum, áður en þau fara í veizlu til móður Dicks. LGA skildi hana ekki strax. —- Ha? Elenu tókst ekki að hafa stjórn á sér. Snöggir kippir í hálsvöðvunum komu upp um það hve taugaóstyrk hún var. Hálsfestina, þessa hálsfesti, sem þú ert með! Hún tók svo fast í hana að læsingin lét undan, og festin lá í hendi hennar. — Ó! Hamingjan góða . . . fyrirgefðu! Með skjálfandi fingrum reyndi hún að festa hana aftur um háls Olgu. Diek sá vandræði henn- ar og kom henni til hjálpar. — Heyrðu elskan! Ég hafði enga hugmynd um, að tópazar hefðu svona mikil áhrif á þig. Ég skal minnast þess í framtíðinni. Má ég?,Þú mátt ekki halda, að Elena sé að saka þig um þjófnað, sagði hann glettnislega við Olgu urri leið og hann gerði sig líklegan til að setja á hana hálsfestina. Nú gaf Xavier, sem þau höfðu ekki veitt at- hygli fyrr, sig fram. — Ég skal gera þetta, Wyne. Mér þykir ákaflega gaman að því að prýða konu mína með skartgripum. Er það ekki ofur skiljan- legt, þegar um er að ræða svona fallegan háls? Hann festi hálsmenið um hálsinn á henni, eins og hann hafði gert nokkrum klukkustundum áð- ur, í lok trúnaðarsamtals þeirra með gráti og öðru tilheyrandi. Það fór hrollur um Olgu, þegar hún fann hlýja hendi Xaviers á hálsi sínum. Losaði þessi litla snerting kannski um þá orku, sem safnazt hafði saman í líkama hennar, alla þessa niðurbældu þjáningu, sem stundum kom fram í augnaráði hennar, hreyfingum og fasi, þegar hún lézt vera að hlusta og uggði ekki að sér? — Mér finnast tópazar faz-a einstaklega vel við augu Olgu. Þeir ná alveg sérstökum áhrifum. Finnst þér það ekki? Þú ert svo listræn í þér, góða mín, hvað finnst þér? spurði Xavier. Elena lagði hendina á handlegg Dicks, vafa- laust til að fela geðshræringu sína. Þú velur skartgripi af einstakri smekkvísi, góði minn. Varstu að hugsa um augu Olgu, þegar þú keyptir þessa hálsfesti? Eða var það gamall skartgripur, sem þú áttir fyrir ? Xavier brosti: — Það er hægt að líta á kaup þessarar festi sem fyrirfram hugboð, því ég var búinn að kaupa hana áður en ég kynntist konu minni. Ég geymdi hana bara fyrir eitt- hvert alveg sérstakt tækifæri. — Sem nú er komið, býst ég við. Er það ekki? Það leit út fyrir að Elena vildi halda áfram þessu tvítali, sem gekk svo hratt og virtist svo fullt af duldum merkingum. Dick brosti ótruflaður og horfði á þau á vixl, með hendur fyrir áftan bak. Olga gat ekki haft augun af Xavier og Elenu, eins og hún byggist við að sér tækist að geta sér til um merkingu þessara dularfullu orða þeirra. - Mér þætti gaman að vita, af einskærri for- vitni auðvitað, hvaða einstaka tækifæri þetta er? hélt Elena áfram að spyrja. En Dick greip í taumana, eins og ekkert væri eðlilegra: — Enga óviðeigandi forvitni, mín kæra! Þessi smávægilegu leyndai-mál elskendanna ættu aldrei að koma fyrir almennings sjónir. Við það hætta þau að vera skemmtileg. Ég vona að öll okkar æfi verði í framtíðinni full af einstökum tæki- færum, sem réttlætt geti óteljandi hálsfestar úr tópözum, safírum og demöntum handa þér. Ég hugsa að safírar færu sérlega vel við augum í þér. Eða viltu heldur smaragða? Hvorki safíra né smaragða, Dick! Það kæmi þér á óvart að vita, hvaða steinar hafa alltaf verið mínir uppáhaldssteinar. — Sjáum til . . . vafalaust demantar? Hún neitaði því glettnislega og sagði hægt, um leið og hún færði sig í annan hóp. — Tópazar. . . . Þegar hún var farin ríkti djúp þögn, sem Dick rauf með því að stöðva þjón, sem fór fram- hjá með bakka. — Kampavín? spurði hann hin tvö, sem þáðu það. Við skulum klingja glösum, því með þessum vökva í eru þau eins á litinn og tópaz- arnir. Það á vel við, sagði hann og gerði að gamni sínu, eins og ekkert væri. - Það er satt, það á ákaflega vel við, svar- aði Xavier og einkennilegt bros lék um varir hans. - Fyrir hverju eigum við að skála? Fyrir alveg einstökum tækifærum. Og því að þeim verði stráð á ævibraut okkar . . . — Því hver dagur á sitt leyndarmál, bætti Olga við og horfði kankvíslega á hann. — Heill- andi’ leyndarmái! — Ég kann að meta heillandi leyndarmál, sagði Xavier um leið og hann bar glasið upp að vörum sínum. — Og ég kann bezt að meta sfinxa og þeirra leyndarmál, sagði Dick og renndi augunum til Elenu, sem stóð nú aftur í miðjum hópi aðdá- enda. Tamarova greifafrú kom til þeirra, elskuleg í fasi og með heimskonubrag. — Fyrirgefið þér mér, þó ég taki manninn yðar frá yður svolitla stund ? spurði hún Olgu, sem samþykkti það með brosi. Finnst yður ekki, að konan mín hafi látið of fljótt í ljósi samþykki sitt, frú? sagði Xavier gáskafullur. - - Þú verður að látast hafa á móti slíku í framtíðinni, elskan mín, þó ekki væri til annars en að kynda undir hégómagirni mína. Ég er hrædd um að ég geti hvort sem er ekki haldið i þig, þegar greifafrúin er annars vegar, svaraði Olga og lagði sig fram um að svara í jafn gamansömum tón. Móðir Dicks klappaði henni vingjarnlega á kinnina. — O-o, litli æringinn! Er hún þá svona örugg um manninn sinn? Hún fór og hafði Xavier með sér. Dick gerði sér upp stunu. Með svona köldu blóði er fólk numið á brott i veröldinni. Ég held að ég verði líka að fara að aðhafast eitthvað. En því miður fyrir ,,foringjaefnið“ mitt, þá finnur það enginn aftur, þegar ég ákvað að nema það á brott. - Þú gerir mig hrædda. Eru það fjölskyldu- appelsínurnar þínar, sem gera þig svona táp- mikinn og framtakssaman ? — Það eru tópazarnir . . . það er að segja augun í þér. Olgu fannst tækifærið, sem hún hafði verið að bíða eftir allan daginn, nú komið. - Mig lang- ar til að vita, byi'jaði hún . . . en þagnaði svo. Það vai' ekki svo auðvelt að spyrja karlmann ofur blátt áfram, hvort hann hefði skrifað henni kvöldið áður og beðið hana um að koma á stefnu- mót við sig. Hvað langar þig til að vita? spurði Dick og beið eftir svari hennar. O-o, það skiptir ekki svo miklu máli . . . en satt að segja . . . í nótt . . . Þú ætlar þó ekki að fara að segja mér, að þig hafi dreymt mig. Það væri alltof gott til að vera satt. —, í nótt dreymdi mig, að ég fengi bréf frá þér. Dick horfði undrandi á hana. Það var indælt, Elena gat ekki haft augun af hálsfestinni. Hún kippti svo fast í hana, að læsingin lét imilan og hún lá í hendi hennar. 20

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.