Vikan - 22.12.1959, Blaðsíða 28

er nafnið
á nýja, fallega jakkanum,
sem allar ungar stúlkur dreymir um
að eignast.
Gerður úr bezta fáanlega skinnlíki.
[ bláum, gulum, mosagrænum og
appelsínu-rauðum lit.
Stærðir: 12 - 14 - 16.
Sameirm^S^r/mii^juk/greidslan
BRÆDRABORGARSIIÍ 7 - REYKJAVIK
Stúlkan sem hvarf.
Framhald af bls. 9.
á mig, veifaði hún I ákafa, og ég
vissi, að það þýddi, að ég ætti að
horfa i aðra átt. Svo steypti hún sér
með svo glæsilegu stökki, að það
minnti mig helzt á það, er höfrung-
ar leika sér.
Hún var synd sem selur, og bilið
milli okkar styttist óðum. Nokkrum
sundtökum frá mér nam hún staðar
og tók að troða marvaðann.
— Þér eruð prakkari, sagði hún.
— Þér lofuðuð því að horfa ekki.
— Ég var að litast um eftir höfr-
ungi, svaraði ég alvarlegur. — Ég
hélt það væri höfrungur, en svo komst
ég að raun um, að það vöruð þér.
Komið nú, við skulum synda langt út.
Þér syndið alveg eins vel og ég.
— Jæja þá, svaraði hún. — En þá
verðið þér að halda yður í fjarlægð
eins og heiðursmaður.
Við stefndum út á opið haf eins og
tvær verur, sem leita aftur til upp-
hafs síns Ég gætti þess að halda aftur
af raér, svo að ég mætti níóta þess að
virða hana fyrir mér. En loks tók ég
að þreytast, og þegar liún varð þess
vör, nam hún staðar sjálf.
— Ætlið þér að gefast upp? stundi
hún hlæjandi. —- Eða eigum viö að
halda áfram?
Hún hvessti augun, þegar ég kom
nær.
— Farið þér fjær mér.
— Það er svo fallegt hérna úti,
sagði ég og heyrði, hve rödd mín var
þreytuleg eftir sundið. — Hvers vegna
ættum við að synda inn eftir aftur?
Þar er veröldin vond og Ijót.
— Nú komið þér ekki nær, sagði
hún og greip andann á lofti. Hún
sneri sér í vatninu eftir því, sem ég
synti kringum hana.
Hún fór að slá um sig og verða
hrædd. Ég dró andann djúpt og kaf-
aði snöggt, um leið og ég leitaði til
þessa glitrandi hvíta í vatninu; það
var líkami hennar. Ég hef þróttmikil
lungu og get verið niðri, svo að mín-
útum skiptir. Hún tók sparka tryll-
ingslega með fótunum, en ég náði
taki um ökla hennar og tók í af öllu
afli, um leið og ég synti niður á við
með fótunum. Hljóð, sem líktist ópi,
barst að eyrum mér gegnum vatnið.
Svo var hún komin í kaf.
Ég hélt áfram dýpra og dýpra, en
skaut mér svo skyndilega upp hjá
henni. Ég rak höfuðið upp úr sjón-
um, rétt um leið og ég náði I axlirn-
ar á henni. Hún barðist ofsalega um
til þess að losna og komast upp úr,
en ég hélt henni fastri. Stórar loft-
bólur suðu' á yfirborðinú, en löks
hæt’tu þærað leita upp og hún lá kyr.
Ég hélt henni í kafi, þangað til ég
var viss um, að ekki leyndist framar
iíf með henni Svo sleppti ég henni
og sá, hvar hún flaut burtu þarna
nlðri í djúpinu, svífandi eins og engill
með útbreiddan faðminn. Hár henn-
ar, sitt og flaksandi, sveif eins og
marhálmur í myrkum straumnum.
Ég fylgdi þessum hvita depli með
augunum, þar til hún hvarf mér sjón-
um, s.ðan stefndi ég til strandar.
Mig langaði í vindling, þegar ég
kon ú þurrt, en þorði ekki fyrir mitt
líí að snerta við fötum hennar, er lágu
þarna rétt hjá mér, eins og hún haíði
fleygt þeim frá sér. Að stundarkorni
liðnu heyrði ég mannamál, og tveir
karlmenn komu í ljós fyrir neðan
klappirnar. Ég þekkti, að annar þeirra
var Viktor, en nokkur stund leið, áður
en þeir komu auga á mig.
— Hún hlýtur að hafa farið að
synda, sagði hinn maðurinn.
— Hún hafði engin baðföt með sér,
svaraði Viktor bjánalega og horíði
út yfir sjóinn.
Þá varð honum litið á mig og gekk
reiðulega til mín. — Hvað eruð þér
að gera hér? Hvar er Elín?
— Hver er Elín? spurði ég kulda-
lega.
— Unnusta mín. Hún var hérna
áðan, fyrir andartaki. Það eru fötin
hennar, sem liggja þarna. Hvar er
hún?
— Hvernig ætti ég að geta vitað
það, svaraði ég og reis á fætur, — ég,
sem er nýkominn upp úr sjónum.
Hann virti mig fyrir sér frá hvirfli
til ilja. Ég var votur enn Þá.
— Og þér hafið ekki séð hana?
— Nei, hún hefur sennilega farið að
synda, eins og hinn maðurinn segir.
Ef til vill hefur hún synt út til þess
að drekkja sér. Mig skyldi ekki furða
það, eftir að ég hef notið þess heiðurs
að heilsa upp á yður.
— Sparið yður spaúgsýrðin, rumdi
Viktor og sneri sér að fylgdarmanni
sijiUm. — Hvar ’gétuí hún verið; Kurt?
Hún hefur þó ekki verið svo einföld
að fara að synda langt út og það um
miðja nótt? Og fötunum hefur hún
bara fleygt hér . . .
Ég fylgdist með þeim af miklum
áhugá, og loks var sem hinn maður-
inn vaknaði. Hann gekk nokkur skref
áíram og laut niður. — Viktor, það
er eitthvað skrifað hérna . . . svo
sannarlega . . . GuO minn gáOur!
Ég heyrði ekki meira. Ég var kom-
inn á leið til sjávar og renndi mér
niður i svalt vatnið. Hinir stóðu eftir
uppi í fjörunni. Mig varðaði ekkert
um þá, þeir voru mér ókunnir. Og
ekki vakti það forvitni mína, sem
skrifað stóð í sandinum. Ég hafði
sjálfur krotað það með stórum stöf-
um. Vertu sæll, ástin mín, var þar
ritað, — ekkert annað. Og enginn rit-
handarfræðingur getur skýrt neitt,
sem skrifað er í sand.
Sem ég nú synti þarna út, virtist
mér ég greina eitthvað alllangt til
hafs, er líktist höfrungi að leik. Ég
herti á mér og synti löngum, þungum
tökum til þess að komast sem fyrst
út að þessu. Ég get synt alla nóttina,
þegar svo ber undir. Ég hef alltaf
verið hlaðinn aukaforða af orku, sem
gerir mig æstan og órólegan. En ég
er ekki vitlaus, eins og sumir segja.
FRANSKA STÚLKAN.
Framh. af bls. 6.
áður,“ skrifar Célia Bertin, sem
hefur kynnt sér þessi mál.
HÚN ER FRJÁLS.
Það, sem hún keppir fyrst og
fremst að, er efnalegt og andlegt
sjálfstæði. Skyldunámið nær til
16 ára aldurs, og þá hefst sjálfstæð-
isbaráttan. Það var sagt, að frjáls-
ræðið, sem konan hafði öðlazt,
hefði sálgað hjónabandinu og þá
sömuleiðis ástinni. En hjónabönd-
um hefur hins vegar fjölgað í stað
þess að fæklta. Nú giftir unga fólk-
ið sig fyrr. Frá árinu 1946 til 1949
hefur meðaltal giftra námsmeyja
hækkað úr 9% í 12%. Árið 1954
fæddust i Frakklandi 770 þúsund
hjónabandsbörn, en 54 þúsund og
800 utan hjónabands. Af hverjum
100 frumburðum hafa 23 komið
undir, áður en foreldrarnir gengu
í hjónaband.
HÚN ER SPARSÖM.
Peningarnir hafa mikið aðdrátt-
arafl fyrir þær frönsku. Þær eru
gætnar og ráðdeildarsamar. Þegar
þær gifta sig, eru það oft þær, sem
hafa peningavöldin. Af þessum 7
milljónum kvenna, scm eru á laiyi-
um, búa 6 milljónir einar og út af
fyrir sig (2,5 millj. ógiftar, 3 millj.
ekkjur og 0,5 miilj. fráskildar).
ÞÆR VILJA GIFTAST.
98% ungra kvenna í Frakk-
andi vilja giftast. 97% vilja eign-
ast börn. Af eiginmanninum krefj-
ast jiær þreks og dugnaðar, gáfna,
skilnings, ástar, auðæfa. Það er
algengt, að þær giftist útlending-
um, jafnvel negrum.
V I K A N
28