Vikan - 22.12.1959, Blaðsíða 33

„Ég hef andstyggð á..“
Framhald af bls. 7.
.... í þessari nýju útgáfu af „Vort daglega
brau8“ eru tíu ný kvæði. Þau eru listrænt séð
það lang bezta, sem Vilhjálmur hefur ort. Kvæðin
eru bókmenntalegur viðburður."
Kristmann Guðmundsson ritar i Morgunblaðið
1951: . Svona skáldskapur getur ekki gleymzt,
hvernig sem að er farið ... Hann er gott skáld
og getur orðið stórum meira skáld ... „Herbergið
mitt“ og „Jesús Kristur og ég" munu sjá um að
framtíöin geymi nafn hans.“
Þ. J. segir í Eimreiðinni 1949: „Vilhjálmur frá
Skáholti getur rólegur gefið út sín ljóð. Þau sýna
mann, sem hugsar oft vel og djúpt og þorir að
segja það, sem hann meinar ... Ef til vill á Vil-
hjálmur eftir að yrkja ljóð, sem af bera. Ég held
að hann hafi hæfileika til þess."
Halldór Stefánsson skrifar i Tímarit Máls og
menningar 1957: „Ný ljóðabók eftir Vilhjálm frá
Skáholti vekur alltaf forvitni mína, og ég hef
ekki enn orðið fyrir vonbrigðum af þessu gáfaða
skáldi, sem af djúpri íhygli yrkir um mannlegar
ástríður, mannlegar vonir og veikleika og týnir
aldrei sjálfum sér i voli eða bölsýni en heldur
sínum hlut með fullkominni karlmennsku og hvet-
ur aðra til þess.“
Sjálfur segir Vilhjálmur: — Þeir skrifa vel um
ljóðin mín, en þeir fara varlega. Þeir vilja ekki
segja of mikið. Það er samfylgdin við Bakkus
konung, sem liggur að baki. Ég hef verið i fylgd
með honum mestan hluta ævinnar — staðið í
þessu stríði, sem enginn þekkir nema sá, sem
hefur reynt Það."
Léttara hjal.
— Meiri kaffisopa? Þetta er betra kaffi, ný-
áhellt.
Herbergið er ekki stórt, en það er hlýlegt.
Skrýtið, hvað herbergi geta verið mismunandi
hlýleg. Eða eða eru það kannski bara persónurnar
i herbergjunum, sem skapa hlýleikann? Ef til vill
getur kuldalegt herbergi orðið hlýlegt við það
eitt að skipta um leigjanda. Kannski hefur þetta
herbergi einhvern tíma verið kuldalegt. Svo hefur
Vilhjálmur sett á það sinn svip. Það er hlýlegur
svipur.
— Það er gott að búa hérna. Ég er búinn að
vera hér í þrettán ár og hef aldrei verið svo lengi
á sama stað fyrr. Það býr margt fólk hér i bragg-
anum og sitt af hverju skeður. En enginn getur
sagt neitt, þvi að það á enginn sérstakur húsið,
held ég. Hér er hlegið og grátið, elskað og sleg-
izt, og ekki alltaf næði til að skrifa. En mér feil-
ur staðurinn vel. Ég skrifa svona tvær blaðsiður
á dag — ég er ánægður með þau afköst að meðal-
tali. Stundum líður vika án þess að ég stingi .
niður penna. Aðra tíma aukast kannski afköstin.
Það er þykkur handritastafli á einni bókahill-
unni. Vilhjálmur klappar viðkvæmnislega á stafl-
ann.
— Þetta er fyrsta bindið af skáldsögunni. Ég
er búinn með það fyrir löngu. Nú er ég að skrifa
annað bindið. Það er farin að færast ró yfir mig
í §einni tið. Verkið hefur róandi áhrif á mig. Ég
ætla mér að vera búinn að gera einhver góð
verk, áður en ég drepst Það, sem eftir er, hef ég
ákveðið að helga skáldskapnum. Það veitir mikla
útrás að ljúka verki, sem maður er ánægður
með.
Þarna eru bækur og aftur bækur hvert sem
litið er.
— Ég les mikið, — yfirleitt alltaf lesandi nema
þegar ég er að föndra við skriftirnar. Af ungum
íslenzkum rithöfundum finnst mér Þorsteinn frá»
Hamri beztur. Og af þeim ljóðskáldum, sem á*
síðari árum hafa gefið út bækur, þeir Guðmund-
ur Böðvarsson og Tómas Guðmundsson.
Lífeyristryggingar
Lífeyristryggingar
Lífeyristryggingar
Athygli skal vakin á, að við getum boðið mjög hagkvæmar LfFEYRISTRYGGINGAR,
cru þær jafn hentugar einstaklingum, sem vilja tryggja sér lífeyri á efri árum og
fyrirtækjum eða stofnunum, er tryggja vilja starfsmönnum sínum eftirlaun frá
ákveðnum aldri.
Skattalögin leyfa frádrátt á iðgjöldum af slíkum lffeyristryggingum allt að 10%
af launum, þó ekki hærri upphæð en 7.000,00 kr. á ári, og 2.000,00 kr. árlegan frá-
drátt fyrir venjulega líftryggingu.
Þeir sem á þessu ári ætla að notfæra sér þessar ívilnanir löggjafans verða að
ganga frá tryggingunum fyrir áramót.
Þú sérð hann fyrir jólin niöri í Aðalstræti með
blómin og jólatrén. Þú sérð strax, að hann er
„einhvern veginn öðruvísi en hinir". Það sópar
að honum, hvar sem hann er. Kannski heyrir
þú lika í honum áður en þú kemur fyrir hornið.
Honum liggur hátt rómur — hann þarf ekki að
hvísla og þorir að láta alla heyra það, sem hann
hefir að segja. Rödin heyrist viða Það er ekki
vafi á, að hún á eftir að hljóma áfram í kvæð-
unum eftir hans dag. Það orð, sem talað er af
innstu sannfæringu og dýpstu hreinskilnl, lifir
lengst. ★
ölajur Gaukur.
VIKAN
33