Vikan - 21.04.1960, Blaðsíða 4

Það er fátt til unaðslegra en að lenda á flug-
velli hjá skemmtilegri borg í lilýju rökkri um
sumar. Það er likt og að stíga inn í ævin-
týraheim, — allt er nýtt, allt óvænt, og ferða-
langurinn þekkir varla sjálfan sig fyrir sama
mann!
„Vikan“ hefur hugsað sér að elta hin heppnu
i þessari samkeppni í fyrirætlaða Kaupmanna-
hafnarferð, — en hún mun jafpan snúa sér
hæversklega undan, ef jjess þarf með, því vænt-
anlega byrja þau ekki á því að heimsækja
frænku!
Klukkan á ráðhústurninum slær sem sagt
sjö. Þau eru búin að koma farangrinum á hótel-
ið, snyrta sig og fá sér kaldan Karlsbérg (Túborg
beðin afsökunar), og standa nú i mannflaumn-
um á torginu. Á húsi Politiken blika ljósafrétt-
irnar án afláts, dúfumaðurinn hefur ekki við
að selja korn, og berhöfðuð reiðhjólastúlkan
er komin út úr veðurmerkinu á Scandia: það
var sem sagt óhætt að skilja regnfrakkann eftir
lieima. Við sjáum hrátt að þetta er mesta skyn-
semdarfólk: það anar ekki út i ysinn hugs-
unarlaust, heldur tyllir sér á ráðhúströppurnar
með þetta stóra, uppljómaða leiksvið mann-
lífsins fyrir framan sig. Við hliðina á þar sem
þau sitja er höggið mylluspil í granítið, svo
blaðsölustrákar og dagdrífarar geti stytt sér þar
stundir. Þetta er með öðrum orðum einskonar
æskulýðsheimili, módel 1903. Þó þetta sé smátt,
felst samt í þvi mikið af Kaupmannahöfn, og
þau rennir brátt grun í, að það sem geri borg
yndislega, blasi ekki alltaf við augum, heldur
verði menn að finna það sjálfir.
En von bráðar standa þau upp og labba spöl-
korn út Vesturbrúargötu. Okkur er óhætt að
veðja henni ömmu okkar upp á það, hvert þau
Enginn fer svo til Kaup-
mannahafnar að hann
heimsæki ekki Tívolí;
þann lystisemdanna
ævintýragarð. Ýmsar
þjóðir hafa reynt að
stæla Tívolí og ef til vill
tekizt það að einhverju
leyti, en það er viður-
kennt, að hvergi finnst
annarsstaðar þar sér-
staka andrúmsloft sem
ríkir á þessum stað. Á
myndinni sjást uppljóm-
aðir gosbrunnar og kon
serthöllin að baki. Á
myndinni að ofan sést
Sívaliturn.
4