Vikan - 21.04.1960, Blaðsíða 32

Fyrir hverju er
draumurinn?
Framhald af bls. 13.
síðan kufl. Þeir voru á gangi fyrir framan
súlnaröð, sem mér virtist vera fordyri að must-
eri. Skyndilega heyrði ég rödd, sem hvislaði að
mér þessu orði: „Aristóteles“. Svo var draum-
urinn búinn. Hvað he-ldurðu nú, að þessi draum-
ur merki? Ég vil taka fram, að ég er endur-
holdgunarsinni. Halli.
Svar til Halla.
Að ganga fram með súlnagöngum þykir góð-
ur draumur á veraladrvísu, en ég hygg, að
þessi draumtjáning eigi ekki rætur sínar að
rekja til veraldarvafstursins, heldur sé þetta
merking þess, að þú þjónir undir áhrifum
Aristóteles-hugmyndakerfisins og hafir jafn-
vel verið lærisveinn hans í vissri jarðvist, þar
eð þú segist vera endurholdgunarsinni. Draum-
urinn virðist hinn fegursti, og máttu búast
við mikilli þekkingaraukningu á næstunni í
heimspeki og hærri hugðarefnum. Notaðu þér
þetta tækifæri til hins ýtrasta. Það var siður
góðra bátaformanna að notfæra sér öldulagið.
Þannig er því einnig farið í öllu lífinu. Tæki-
færin eru til að nota þau, það er að segja, ef
þau eru góð. Annars ættum við að láta þau
vera, lítillækki þau okkur.
S. ¥. á Stokkseyri
Framh. af bls. 11.
lagði sýslumanni að eiga tal við Þuríði, en hún
hafði lengi verið formaður hjá Jóni. „Hún er
svo skarpskyggn og eftirtektarsöm, að ég veit
engan hennar líka. Geti hún engar bendingar
gefið, er ég hræddur um að hinir seku finnist
ekki hér i nánd.“ Féllst sýslumaður á það.
Þegar sendimaður sýslumanns kom til Þuríð-
ar, var hún farin úr kirkjuklæðum sínum, kom-
in i karlmannsföt og ekki góð og bikaði vorbát
sinn, sem var nýkominn úr viðgerð. Vildi hún
hafa fataskipti aftur áður en hún gengi fyrir
sýslumann, en sendimaður kv'að ekki tíma til
þess; afsakaði hún klæðnað sinn við sýslumann
og kvað ekki sæma að ganga fyrir hann þannig
húin. „Jafnt fyrir mig sem aðra,“ svaraði sýslu-
maður, og kvað hana þurfa að fá leyfi til að
ganga í karlmannsklæðum, „og það leyfi skal
ég útvega þér, ef þú gefur mér vísbendingu um
hverjir það muni vera, sem rænt hafa á Kambi.“
„Hverju var rænt og hvenær?“ spurði Þuríður.
Sýslumaður segir henni það, og gat þeirra
muna, sem fundizt höfðu eftir ránsmennina, en
meðal þeirra var nýsleginn járnteinn, er stóð
við bæjardyrnar, og skór, sem fannst í túnjaðr-
inum. Bað Þuríður sýslumann sýna sér skóinn
og skoðaði hann vandlega.
„Vel hefur sú verið að sér, sem skóinn gerði;
það er sérstakt liandbragð á honum, og hef ég
séð það á þrem bæjum,“ sagði hún.
„Nefndu mér þá,“ sagði sýslumaður.
„Hinn fyrsti er Hjálmholt,“ svaraði Þuríður,
en það var sýslumannssetrið.
„Satt er það, en heldurðu að mínir menn
hafi verið í slíkum útréttingum?“
„Ekki held ég það,“ segir hún. „Annar er
Gaulverjabær, og er ég þó viss um, að ráns-
menn hafa ekki verið þaðan.“
„Nefndu hinn þriðja.“
„Kristin, kona Jóns Geirmundssonar, er vel
að sér, og hjá henni hef ég séð skó eins gerða
og þenna.“
„Þá kalla ég að þú bendir mér á Jón Geir-
mundsson. En hverjir ætlarðu að hinir hafi
verið?“
„Vandast málið. Þó er svo mikið víst, að ekki
hefur Jón Geirmundsson verið foringi þessarar
ferðar. Til þess hefur hann ekki hug, enda ekki
heldur illmennsku, nema hann liafi verið span-
aður upp.“
„Hver er líklegastur til þess?“
„Engan veit ég liklegri en Sigurð Gotlsvins-
son. Hann hræðist ekkert og svífst einskis, ef
í ])að fer, og ríkur vill hann verða. Hann hefur
róið hjá mér eina vertið, og þekki ég hann vel.
Það hafa margir duglegir drengir róið hjá mér,
en enginn jafnazt við hann. Og þó vildi ég ekki
vinna til að hafa hann aftur. Samt er gott til
í honum.“
„Þessar bendingar þykja mér því betri,“ segir
sýslumaður, „sem mér höfðu dottið þessir báðir
í hug áður. En nefndu nú fleiri, sem þér þykja
Iíklegir.“
,yÞað get ég ekki að svo stöddu, því að þessum
tveim undanteknum þykja mér engir líklegir.
Ég fullyrði heldur ekkert um þessa tvo, en vert
væri að vita hvort þeir liafa verið heima nótt-
ina, sem rænt var í Kambi.“
„Bæði þeir og aðrir verða yfirheyrðir.“
„Yfirheyrið mig þá líka. Enginn grunur má
koma á það, að við höfum talað einslega um
þetta, því ef það berst til Sigurðar, þá forsvara
ég liann ekki fyrir að drepa mig.“
„Ekki skal það berast eftir mér,“ segir sýslu-
maður og skildu þau lalið. Var hann á Stokks-
eyri um nóttina, en hélt þar rannsóknarþing
daginn eftir, tvo næstu daga á Eyrarbakka og
fjórða daginn aftur á Stokkseyri. Voru margir
yfirheyrðir, þar á meðal Þuríður formaður, sem
kvað Sigurð Sigurðsson frá Tóftum hafa sagt
sér að Gunnlaugur í Brattsholti mundi hafa orð-
ið var við mannaferð i mýrinni, nóttina, sem
j Meðan þú ferð
^ljómleikana ætla é? að
horfa á knattspyrnu
kappleikinn.
;i2
VIKAN