Vikan - 21.04.1960, Blaðsíða 26

Þrauthugsað..
Framhald af bls. 17.
losnað við þá tillnigsnn, að iausn
hafði þegar gert. En Trane gat ekki
leyndarmálsins lægi samt sem áður
falin við sjálfan morðstaðinn.
Sigurður gamli var sérstaklega
þver þennan dag. Hann sat í rúmi
sínu í hinu litla, dimma herbergi.
Aðeins hinn rólegi myndugleiki
Eyvindar Trane kom i veg fyrir, að
sá gamli hókstaflega bæði lögreglu-
þjóninn að snauta burt.
En ég veit ekkert um Ríkliarð,
hneggjáði hann, — enda er það ekki
ég, sem á að finna hann. Það er lög-
reglan.
Já, skiljanlega. Við finnum hann
líka einn góðan veðurdag.
— Haldið þér það? Það var auð-
heyrilega háð í rödd gamla manns-
ins. Að minnsta kosti finnið þér
hann ekki hér á bænum. Þér verðið
að fara út til að leita hans.
Trane bældi niðri í sér gremjuna.
Ilann gafst upp við að útskýra fyrir
þeim gainla, að jafnvel hin minnsta
vísbending gæti beinlinis lcitt til
lausnar morðgátu. Hann spurði að-
eins einu sinni enn:
— Og þér eruð viss um, að þér
liafið engu, — engu við að bæta?
— Já! Og má ég svo fá frið þessa
síðustu daga, sem ég á eftir að vera
hér á bænum.
— Er húið að selja Heiðarbæ?
— Ég seldi hann í gær.
— Á góðu verði?
— Það varðar engan.
-— Nei, að sjálfsögðu ...
Trane reikaði út á hlaðið.
Eiginlega hafði hann tæplega
nokkuð meira að gera hér. Samt
sem áður gat hann ekki fengið sig
til að setjast inn í bílinn og aka
burt. Einhver eðlisávisun hélt grun
hans og árvekni stöðugt vakandi.
Grannur, slánalegur drengur kom
gangandi upp til bæjarins. Hann
teymdi stóran scliáfers-hund. Trane
stóð kyrr, þar til drengurinn kom
í hlaðið. Hann lieilsaði drengnum.
— Þér ... þér eruð e. t. v. lög-
reglumaður? spurði drengurinn ó-
rór og skotraði um leið augunum
til bíls Tranes?
— Já. Var það eitthvað, sem þú
viidir mér?
— Nei. Ég heiti Eirikur. Eg ætl-
aði aðeins að kveðja Sigurð gamla.
Hann er nú að fara ... Drengur-
inn beygði sig og klappaði hurtdin-
um. Ég er viss uin, að Sigurður vill
gjarnan kasta kveðju á Hrólf. Við
komum oft hingað, áður en liann
... hann Ríkharður kom á bæinn.
Trane kinkaði kolli fullur eftir-
tektar. — Tja, — ég veit ekki, livort
Sigurður kærir sig um heimsókn.
En littu bara inn til hans. Heyrðu
annars. Var það hundurinn þinn,
sem Ríkharður hálfdrap einu sinni?
— Já, — það var Hrólfur ... Það
kom gremjusvipur á freknótt andlit
drengsins.
— Það var ekki fallegt. Þetta er
góður hundur, sagði Trane. Hann
horl'ði á eftir drengnum, sem var-
færnislega lagði af stað með hund
sinn. Þetta var fallegur hundur, —
varia hreint kyn, en samt sem áður
dásamlegt dýr.
Trane sneri sér við. Hann stóð
kyrr á lilaðinu. Plann rannsakaði
hinar gömlu, úr sér gengnu bygg-
ingar. Einkennilegur spenningur
seytlaði í gegnum hann, — ein-
kennilegur og ágengur — og ertandi,
því að hann gat ekki skilið, af
hverju hann stafaði.
Á sömu stundu kvað óp við inn-
an frá húsinu og æðislegt gelt hunds-
ins, — gelt óðs hunds — og óp ör-
vilnaðs dreng_s.
Og þá fann Eyvindur Trane lausn
á gátunni. Hann hljóp inn i húsið.
Sigurður gamli stóð uppi i rúm-
inu, klesstur fast upp við vegginn.
Andlit hans var afinyndað af heift
og hræðslu. Hann sveiflaði annarri
hækju sinni tii að liæfa scháfers-
hundinn, sem þrátt fyrir örvænt-
ingarfullt tog drengsins í ólina var
alveg að því kominn að læsa tönn-
um sínum í gamla manninn.
— Varið yðurl Þér hittið dreng-
inn! hrópaði Trane.
Á síðustu stundu dró lögreglu-
maðurinn drenginn til hliðar. Hækj-
an hæfði liundinn, og hann hentist
ýlfrandi aftur á bak. Trane hafði
þrifið fram skammbyssii sina og
beint lienni að verunni í rúminu:
— Kyrr. Hreyfið yður ekki,
GUNNAR OVESEN.
í einu stökki þaut maðurinn út
um gluggann. Glerið og hið fúna
tré þeyttist sundur með braki. Trane
skaut, en hitti ekki. Hann sá flótta-
manninn hvcrfa á stökki yfir hlaðið.
Á næsta andartaki var liann sjálfur
kominn út og hélt á eftir.
— Fæturnir urðu skyndilega
tilfinningalausir, útskýrði Trane
seinna. Ég átti erfitt með að hlaupa
náungann uppi. En Hrólfur kom mér
til hjálpar. Erfiðast var raunar að
aftra hundinum frá að bíta hann
til óbóta.
Hreppstjórinn hafði hlustað á-
hugasamur á frásögn Tranes. Hann
gerði athugasemd: — Mig undrar
það — þrátt fyrir allt, að Gunnar
Pennavinúr
Aldís Renediktsdóttir, Ásdís Frið-
riksdóttir, Áslaug Guðjónsdóttir,
Auður Auðuns, Ásta Ástmundsdóttir,
Hildur Leifsdóttir, Heiða Óskarsd.,
Guðrún Bjarnadóttir, Eygló Ingva-
dóttir, Ester Árelíusdóttir, Guðbjörg
Vilhjálmsdóttir, allar í Húsmæðra-
skóla Suðurlánds, Laugavatni, vilja
skrifast á við uppkomna karlmenn
á öllum aldri. — Jim Curken, Box
ýö2, Vegreville, Alberta, Canada, 20
ára við pilta eða stúlkur. — Lydia
Woznuk, Nothville, Alherta, Canada,
15 ára, við pilt eða stúlku. — Jula
Guba, Box 25, Thorsby, Alberta,
Canada, 16 ára, við stúlku. — Guð-
björg Guðjónsdóttir við pilta 16—18
ára, mynd fylgi. — Elísabet G. Jens-
dóttir 15 ára, við pilt á sama aldri,
báðar á Hlíðardalsskóla, Ölfusi. —
Kristín Geirsdóttir, Bryndís Guð-
mundsdóttir, Iíristin Ósk Óskars-
dóttir, Karitas Jónsdóttir, við pilta
10—30 ára, allar í Húsmæðraskóla
Suðurlands, Laugavatni, Árn. — Sól-
veig K. Kristinsdóttir, Esther F.
Finnsdóttir, báðar í Húsmæðraskól-
anum Laugalandi, Eyjafirði, við pilt
eða stúlku frá 22 ára og allt upp í
70. — Guðrún Margrét Ingimarsdótt-
ir, Hvanneyrarbrant 54, Siglufirði,
við pilta eða stúlkur 14-—16 ára.
Ovesen gat leikið hlutverk sitt það
vel, að enginn grunaði hann.
— Ovesen hefur fyrrum ferðazt
um með smá-leikhússflökka, út-
skýrði lögreglumaðurinn. — Hann
hefur lært heilmikið um andlitsmál-
un og því um líkt. Auk þess vissi
enginn miklu meira um Sigurð
gamla en að hann var þar. Enginn
hafði kynnzt honum vel i mörg ár.
Og væri það einhver, sem þekkti
liann svo vel, að hann hefði gelað
afhjúpað Ovesen, fékk liann ekki
tækifæri til þess. Ovesen hélt öllum
í hæfilegri fjarlægð, og það vakti
engan grun, þvi að sá gamli hafði
einmitt gert það líka.
— Og Sigurður gamli hefur auð-
vitað einnig verið myrtur? Trane
kinkaði kolli. — Án efa. Við finn-
um hann áreiðanlega niður grafinn
einhvers staðar. Morðið hefur ver-
ið nákvæmlega hugsað og íhugað.
Þetta sást mér yfir í fyrstu. Ég
skildi ekki strax, að Ovesen óskaði
þess einmitt, að morðið á Önnu
Maríu yrði uppgötvað eins fljótt og
mögulegt væri. Lögreglan átti að
fara af stað að leita morðingjans,
meðan hann í ró og næði seldi bæ-
inn og verðmæta hluti hans og hyrfi.
Hreppstjórinn ók sér. — Þetta
var útsinogið áform. Og hugsaðu
þér, hversu litlu munaði, að það
tækist.
— Ég verð, fjárinn hafi það, að
játa, að hefði Gunnar Ovesen eklci
verið dýraniðingur, hefði getað lið-
ið langur timi, þar til við hefðum
séð samhengið. Hrólfur þekkti
undireins fjandmann sinn undir
klæðunum og varð þannig orsök
þess, að morðinginn fékk sína hegn-
ingu, eins og hann hafði unnið til.
★
:ííís!
NYTT...
ER
Pteui
k' c
SKÝRIR HÁRALIT
HÁRSKÝRIR . . . SHAMPOO . . . LAGNINGARVÖKVI.
FOCUS gerir háralit ydar skýran og fagran og endist vikum
saman, og hár ydar mun vekja addáun allra, sem á líta. FOCUS
er einnig shampoo.
, 'f ' ' 5
HAFIÐ ÞÉR ALDREI NOTAÐ LIT? \
Þér getid óhræddar notad FOCUS.
Hann er audveldur í notkun og med
fullkomlega edlileg litaráhrif, sem ' «1^.
skýra og fegra ydar eigin háraiit.
6 UNDUR-FAGRIR OG
eðlilegir HÁRALITIR-
Veljid þann, sem hæfir háralit !
ydar.
HEILDVERZLUNIN
HEKLA H.F.
Hverfisgotu 103—Simi 11275.
26
VIKAN