Vikan - 21.04.1960, Blaðsíða 20

Jón Múli Árnason er nœsta
fórnardýr okkar. Við grip-
um hann glóðvolgan niðri i
útvarpi rétt eftir hádegis-
fréttirnar og báðlim hann
seg.ja okkur, hvað hann
hygðist fyrir, þegar sól
hækkaði á lofti,
— Ég ætla að byggja
% skýjakljúf, eða skýjaborg
eins og sumir kalla það.
— Varla stendur þú i þvi einn?
— Nei, það er sameignarfélagið Framtak, sem
reisir þennan kofa, en þar er ég félagi.
— Og ætlarðu að búa þarna sjálfur — eða
kannski selja?
— Ég hef aldrci getað selt neitl mn ævina —
nema eina gamla fiðlu. effir að úrskurðað hafði
verið, að ég gæti aldrei lært að spila á hana.
— Og þú heidur, að þú munir kunna vel við
þig i fjðlbýlishúsi?
— Eflaust, — ég hef alltaf verið múgsál.
— Hvað á þetta að verða hátt hús?
— Helgi verður tóif hæðir.
— Helgi?
— Já, þau verða þrjú, háhýsin þarna i Há-
logalandshverfinu, og að eriendri fyrirmynd
lagði és til að þau yrðu skýrð mannanöfnum, —
Gisli, Eirikur, Helgi, — i þjóðlegum stil.
— Og hvernig er vinnufyrirkomulagið hjá
ykkur félðgunum?
—- Við jeggjum fram vissa fjárupphæð, og
siðan vinnum við sjálfir við framkvæmdirnar
frá upphafi. Við notum skriðmót, og svo verður
steypt dag og nótt, þar til yfir lýkur.
— Og hvernig heldurðu, að þvi ljúki?
— Það er aldrei að vita. Margur hefur fórnað
lifinu fyrir það að koma sér og sinum undir
þak, þótt iægra hafi það verið i loftinu.
Við hitfum Hryndfsi Sigur-
jónsdóttur í tónlistardeild
útvarpsins. þar sem hún var
að undirbúa næsla óskalaga-
þátt sinn í útvarpsdag-
skránni, en hún sér, sem
kunnugt er. um sjúklinga-
þáttinn á lauaardögum.
— Segðu okkur, Bryndís,
— hvað hefurðu hugsað þér
að gera í sumarleyfinu þinu?
— Ef ég fer nokkuð, þá langar mig helzt inn
í óbyggðir með tjald og svefnpoka og dveijast
þar i ró og næði i nokkrar vikur.
— Falla þá ekki óskalagaþættirnir niður á
meðan?
— Nei, ég tek tvo eða þrjá þætti upp á segul-
band fyrir fram, til þess að enginn falli úr.
— Og hefurðu af nógu að taka i þessa þætti?
— Já, og þótt fleiri væru. Þættinum berast
síik ógrynni af bréfum, að honum þyrfti að
ætla tiu sinnum meira rúm i dagskránni, ef
allir ættu að vera ánægðir. En slikt er auðvitað
ógerningur.
— Hefurðu orðið vðr við, að fólk reyni að
svíkja lög inn f þáttinn, — að þú fáir óskir um
Iðg frá fólki, sem liggur ekki á sjúkrahúsum?
— Nei, ég hef ekki vitað til þess. Öll bréf,
sem sjúklingar senda, eru merkt með stimpli
sjúkrahússins, svo að erfitt er að koma við
brðgðum.
— Svo að þú ferð kannski inn í óbyggðir i
sumar — og ætlar ef til vill með ferðagrammi-
fón og nokkrar plötur með þér?
— Nei, hamingjan hjálpi mér. Þá yrði þetta
nú litið sumarfri.
20
Bryndís
Við komum við á óðins-
götunni, drepum ]>ar á dyr
i húsi einu og hittum þar fyr-
ir Emilíu Jónasdóttur leik-
konu. Hún býður okkur til
stofu, ber kaffi á borð og
spyr, hvert erindið' sé. Jú.
við viljum fá að vita, hvað
hún ætli að gera i sumar til
tilbreytingar frá þvi venju-
lega. Ferðu kannski til út-
landa, Emilia?
— Ég ferðaðist mikið i fyrrasumar, um þvera
og endilanga Evrópu, svo að ég býst við. að ég
taki það rólega i sumar. Ég á Iftið sumarhús
hérna uppi i Grafarvogi og er þar oft á sumrin
að dytta að og lagfæra ýmislegt. Og svo keypti
ég mér hest i fyrra haust, fráhæran reiðhest,
að þvi er sagt er, svo að liklegt er, að maður
skreppi við og við á bak og fái sér góðan
reiðtúr.
— Tekurðu þér alveg fri frá leiklistinni á
sumrin?
— Nei, oft hef ég verið með í leikritum, sem
farið hefur verið með i sýningarferð út á land.
Það er nokkur tilhreyting frá þessu venjúlega,
þó að nðstæður til leiksýninga mættu sums stað-
ar vern befri. En þó hafa þær hatnað stórlega
núna siðustu árin.
— Þú hefur undanfarið verið að leika i
Hiónasnih’nu og Kardemommu-bænum. Hefur
þér ekki Itknð þnð ágætlega?
— .Tú, nlveg liómandi. Ég hef skemmtilegt
hlutverk i Hjónaspilinu. og ég hef sjaldan orðið
vðr við aðra eins leikgleði og hiá leikendunum
i hvf. En slikt er ekki of algcngt hér á leik-
sviðum og sérstnklega var samvinnan við leik-
stjórann, Benedikt Árnason, dásamleg, enda
vinnubrögð hans til fyrirmyndar. Annars má ég
yfirleitt vel við minn hlut una, þvi að leikdóm-
endurnir hafa alltaf farið um mig fallegum
orðum — og sfundum bctri en ég hef átt skilið.
Við þökkum Emilfu fyrir skemmtilega dag-
stund og göngum til dyra.
/__
Uppi i æfingasal Þjóðleik-
hússins náðum við i Kristin
Hallsson óperusöngvara, þar
sem hann var að kenna
nokkrum ungmennum að
syngja do, re, mi, fa, so ...
Við báðum afsökunar á ó-
næðinu og inntum Kristin
eftir því, hvað stæði nú til
hjá honum í sumar.
— Það er svona hitt og
annað. Ég býst við að fara með Karlakórnum
Fóstbræðrum í söngferðalag til Norðurlanda f
byrjun næsta mánaðar. Við verðum aðallega í
Noregi og höldum marga hljómleika þar, en
ráðgert er að reyna að fara einnig til Svíþjóðar
og Finnlands.
— Og hvað heldurðu, að þið verðið lengi úti?
— Um það bil þrjár til fjórar vikur.
— Og þú ert einsöngvari með kórnum?
— Já, ásamt Sigurði Björnssyni.
— En tekur þú þér ekki sumarfrí einhvern
tima scinna í sumar?
— Nei, ég held, að ég taki það rólega fram
til haustsins, — þvi að i október fer ég aftur
utan og þá með Karlakór Reykjavikur til Banda-
rikjanna.
— Jæja, þú verður aldeilis á ferðinni. Og
verðið þið lengi þarna vcstra?
— Svona einn og hálfan mánuð, — hugsa ég.
— Fáið þið eitthvað greitt fyrir þessi söng-
ferðalög?
— Manni veitti sannarlega ekkert af þvi.
Og svo gerðum við usla i
annarri æfingu, í þetta skipti
leikæfingu, en þar kræktum
við i Brynju Benediktsdótt-
ur leikkonu og yfirheyrðum
hana á þennan sama hátt.
— Ég hef hugsað mér að
fljúga i allt sumar.
— Og fljúga hvert?
— Til New York, T.ondon
Brynja 0g Svona hitt og annað.
— í skemmtiferð?
— Ned, eiginlega ekki. Ég hef starfað hjá
Uoftleiðum undanfarin sumur sem flugfreyja
og verð liklega við það nú f sumar.
— Er það ekki voða gaman. Það hefur nú
lengi verið eftirsóknarvert starf.
— Jú, jú, þetta er anzi skemmtilegt, — stund-
um reyndar dálitið erfitt, langur vinnutimi og
miklar vökur, en svo eru lika Ijósir punktar
innan um. Við stöndum t. d. oft við í 3 daga
( New York, og þá getur maður tekið það ró-
lega.
— En notið þið þá þessa daga til að hvila
ykkur?
— Það er nú svona upp og niður, held g. Ég
fer t. d. oft í bió eða leikhús.
— Þú ert mikið menntuð, höfum við heyrt?
— Við skulum ekki minnast á það, — ég er
nú reyndar stúdent úr stærðfræðideild og byrj-
aði að lesa í háskólanum ...
— ... en þá kom leiklistin til skjalanna?
— .Ta, leiklist, — ég veit ekki, hvort við eigum
að kalla það þvi nafni.
— En hvað gerirðu þér lielzt til dundurs i
tómstundunum?
— Legg kapal, spila vist, og svo þykir mcr
voða gaman að hundum.
Við náðum i Friðrik ÓI-
afsson skákmeistara úti á
flugveTli, þar sem hann var
að stfga um borð í eina vél-
ina, og spurðuin hann hvort
hann væri að fara eitthvað
langt.
— Ég er nú að fara til
Argentínu.
— Og til þess að tefla —
auðvitað?
— Já, mér var boðið að taka þátt i tveimur
skákmótum, sem lialdin verða i Buenos Aires
og Mar del Plata i tilefni 150 ára afmælis ein-
hverrar byltingar þarna suður frá. Það var,
þegar þeir losnuðu undan Spánverjum, held ég.
— Færðu ekki einhvern tima til að hvfla þig
á milli skákmótanna?
— Jú, heila tvo mánuði, — svo að maður get-
ur „slappað vel af“, áður en næsta lota byrjar.
— Er þessi ferð ckki alveg þér að kostnaðar-
lausu?
— Hún verður það náttúrlega aldrei alveg,
þótt vel sé boðið. Allar ferðir og uppihald er
greitt fyrir mig, og svo fær maður líklega svo-
Htið af vasapeningum lika.
— Og hefurðu hugsað þér að ferðast eitthvað
meira — fara til einhverra annarra landa?
— Nei, ekki í þetta skipti.
— Og hvenær býstu við að koma lieim aftur?
— Einhvern tfma í júli.
— Ætlarðu ekki að skella þér eitthvað út á
landsbyggðina, þegar þú kemur aftur heim?
— Jú, ætli ég skoppi ekki norður í land á
bil og sjái mig eitfhvað um. Það er nú mál til
komið, að maður fari að skoða landið sitt.
VIKAN
Kristin