Vikan - 21.04.1960, Blaðsíða 21

Og niðri í Austurstræti
mætum við Öddu Örnólfs-
dóttur, þar sem hún var að
kaupa i matinn. Okkur fannst
alveg lilvalið að hafa hana
með i þessum hóp og spyrj-
um þvi enn: Hefurðu hugs-
að þór að gera eitthvað sér-
stakt i sumar til upplyft-
ingar?
Adda — gg býst ekki við, að
ég ferðist neitt langt, — ef hið meinið það. Ég
híetti að vinna úti núna í vor, hef starfað hjá
Bertelsen að undanförnu, en ætla nú að fara að
snúa mér eingöngu að heimilinu, þar sem mað-
urinn minn lýkur námi eftir nokkrar vikur.
— Er það ekki þá ágætt tilefni til þess nð
lyfta sér eitthvað upp?
— Það getur vel verið, að ég spóki mig eitt-
hvað úti með börnin. ef gott er veður, og þá
kannski út úr bænuin, — búi i sumarbústað i
rina eða tvær vikur.
— Ertu ekki alltaf að syngja?
— Ég er löngu hætt að syngja opinberlega,
og það er ekki ætlunin að byrja aftur.
— Er ekki gaman að syngja fyrir fólk?
— Jú, en það er ekki hægt fyrir húsmóður,
sem þarf að sjá um heimili, að standa i sliku.
— Mundi þér þykja gaman, ef einhver af
börnunum þinum yrðu dæguriagasöngvarar
seinna meir?
— Ég veit ekki, — ég held, að ég yrði ekki
neitt sérlega hrifin af þvi.
Gunnar M. Magnúss reykti
vindilinn ihugull, þegar við
inntum hann eftir áformum
hans um upplyftingu i sum-
ar. Gunnar hefur bókabúð
og innrömmun uppi i Bú-
staðahverfi og selur meðal
annars Vikuna.
— Ég er nú kóngsins
lausamaður og veit aldrei,
hvað ég geri af mér næsta
dag. Það verður að láta hverjum degi nægja
sína þjáning.
— Rithöfundur hlýtur að hugsa eitthvað
fram í timann.
— Kannske fer ég vestur á Vestfirði, jiað er
dásamlegt þar á vorin og sumrin. Það væri ekki
amalcgt að koma sér á „trillu“ svona smátfma.
— Erlu fæddur þar vestra?
— Ég er fæddur á Flateyri, en uppalinn i
Súgandafirði. Maður var á sjónum f fimm ár,
svo að það er ekkert ókunnuglegt fyrir mig.
— En þar fyrir utan, ... segjum, að þú færir
ekki vestur.
— Ég færi austur á Þingvelli og tjaldaði þar.
Mér finnst það næstum þvi ekkert sumar vera,
ef ég kemst ekki austur á Þingvelli.
— Finnst þér fegurst þar á fslandi?
— Það er nú erfitt að svara svona spurningu.
það er svo margt, sem kemur til greina.
— Þú hvilir þig þá frá ritstörfunum.
— Nei, jiað geri ég ekki. Ritstörfin eru mér
ástrtða. En ég er að hugsa um að gefa mig
meira að skáldskap en ég hef gert.
— Ljóðagerð til dæmis?
— Já, já, ég hef verið svo mikið i skráningu
atburða og skrifað eftir pöntun, — Landhelgis-
bókina nú siðast. Það var mikið verk að koma
henni saman, og sama var með Virkið í norðri.
— Hvert liefur þér þótt vænst um af ritverk-
um hinum?
— Liklega unglingabókina Suður heiðar.
Annars hefur Magnús Hjaltason ef til vill náð
mestum tökum á mér.
Þorsteinn Löve snaraðist
inn og snerist tvo hringi á
tábergi vinslri fótar, um leið
og hann lokaði hurðinni.
Þetta er ósjálfráð hreyfing
úr útkastinu, framkvæmd
með miklu jafnvægi og
þokka. Það stenzt venjulega
á endum, að Þorsteinn lýkur
Jiessum snúning, nm leið og
Þorsteinn kringlan kemur niður hin-
um megin við 50 metra markið.
— Þú munt hafa i hyggju að þeyta kringl-
unni nokkuð langt i sumar. Æfir á hverjum
degi — eða hvað?
— Já, svona hátt i það, lyftingar, lelkfimi og
svo sjálfa tæknina við kringluna.
— Er nokkuð til i þvi, að þú sért að flytjast
til Danmerkur?
— Ég var á ferðinni i Álaborg í fyrra, æfði
með nokkrum efnilegum unglingum þar. Þeim
fór svo mikið fram, meðan ég dvaldist þar, að
forráðamenn buðust til þess að útvega mér vinnu,
ef ég vildi koma þangað um tima og taka að mér
þjálfun.
— Þú ætlar þá ekki að gerast danskur rikis-
borgari?
— Kemur ekki til mála.
— Og keppir fyrir ísland í sumar. þótt þú
farir út?
— Vona það, nóg verður að gera, keppni við
Bedga, Norðmenn og Dani í Osló, landskeppni
við A.-Þýzkaland, boð til Kanada og svo há-
punkturinn: ólýmpíuleikarnir i Róm.
— Hvernig vinnu hafa þeir boðið þér i Ála-
borg?
— Það er mjög erfitt með vinnu þar. Kannski
kemst ég að við skipasmíðastöð. Það er miklu
betra að æfa þar, og vinnan er ekki eins erfið
og hér. Ég er stundum útkeyrður, þegar ég þarf
að byrja að æfa.
— Ertu járnsmiður?
— Já, i Iiamri. Þið ættuð að sjá stöngina, sem
ég er að smtða núna. Hún er jafnhá sjö hæða
húsi .. . Og svo snerist hann þriá hringi á tá-
bergi vinstri fótar ..
Við komum við niðri i
Sjálfstæðishiisi, þar sem
hljómsveit hússins var á
æfingu, og náðúm tali af
hljómsveitarstjöranum,
Svavari Gests, er hann gerði
örlitið hlé á anzi tilþrifa-
mikilli trommusóló. Og við
spyrjum: Hvað ætlarðu að
gera i sumarfríinu núna i
sumar?
— Ég fer aldrei i sumarfri.
— Fyndist þér ekki tilbreyting að dusta af
þér borgarrykið og fara eitthvað út á lands-
byggðina i útilegu?
— Nei, ég lief ofnæmi fyrir landslagi.
— Þii ætlar kannski að leggja land undir fót
og l'ara i ferðalag með hljómsveitinni i sumar?
— Ég býst alls ekki við þvi.
— Þú hefur kannski ofnæmi fyrir inúsik
lika?
— Ja, — ég lifi nú á henni.
— Stundar þú ekki neinar íþróttir?
— Ég syndi stundum.
— Og hvar helzt?
— Helzt þar, sem eitthvert vatn er.
— Já, ekki er það nú óliklegt. — En syndir þú
i Sundhöllinni, Nauthólsvíkinni eða ...
— Ég syndi aðallega i sundskýlu.
— Hvað þykir þér mest gaman að lesa i
Vikunni?
— Blaðsíðutölin.
Það er ekki langt siðan
sagt var frá heimsókn i
Lækjarbakkahlöðuna til
æruverðugs listmálara, Vet-
urliða Gunnarssonar. Nú
fýsti okkur að vita, hvort
hann mundi halda til í hlöð-
unni í sumar, en það kom
í Ijós, að liann ætlaði sér
annað meira.
Veturliði — Ég fer upp um fjöll og
firnindi til þess að afla mér efnis, — já, efnis
úr náttúrunni, — vinn það ekki, skissa bara
upp. Maður verður að nota þennan bjarta og
dásamlega tima og lifa eins og útilegumaður.
— Þú hefur þó eitthvað þér til viðurværls
meðferðis?
— Kannske eitthvað, annars hef ég hugsað
mér að lifa á flatkökum, ... brauði, bökuðu i
sandi, heitum sandi, — það er nú meira lost-
ætið. Ég lærði þá matargerð af sauðfjárveiki-
varnarmönnum norður á Hveravöllum.
— Þú ættir að finna eitthvað fyrir augað
á Hveravöllum. Ætlar þú kannski að dveljast
þar?
— Mig langar til þess að kanna nýjar slóðir,
austuröræfin til dæmis ...
— Við vorum að heyra, að þú hefðir i hyggju
að fara til Parisar og búa hjá Ferró — eða að
hann kæmi heim og byggi á Lækjarbakka á
meðan.
— Já, það hefur komið til mála.
— Kannski núna i sumar?
— Ég timi ekki að missa af sumrinu hér,
Ég færi frekar i haust og ynni þar að þvi að
fullgera myndirnar frá i sumar.
— Nokkurt annað „hobby“ en málaralist?
— Það væri þá helzt að framiengja vixla!
Að siðustu höldum við
vestur á Birkimel, gerum boð
fyrir Rúnu Brynjólfsdóttur
og biðjum hana að reka
þessa virðulegú lest. Hvað
ætlar þú nú að gera í suinar?
— Ég býst ekki við þvi
að gera mikið annað en
fljúga, — fljúga og fljúga.
— Já, þú ert flugfreyja
hjá T.oftleiðum. Er það ekki
dálitið þreytandi til lengdar?
— O nei, — maður er orðinn vanur þessu.
Svo gerist alltaf eitthvað, nýtt i hverri ferð og
alltaf eitthvað nýtt að sjá, þar sem maður
kemur.
— Ertu oft hrædd við, að eitthvað komi fyrir
á fluginu?
— Ég liugsa aldrei neitt út i það. Eg er orð-
in svo vön þvi að fljúga, að mér bregður ekk-
ert, þótt veltingur sé og vélin láti illa. En það
hefur aldrei komið neitt alvarlegt fyrir á min-
um flugferli, — en ef maður á að fara, — þá
fer maður bara.
— Jæja, nóg um það. En segðu okkur, Rúna,
ertu mcð eitthvað nýtt á prjónunum varðandi
tizkusýningar eða þess háttar?
— Nei, ekki á næstunni. Kannski i haust,
— það er aldrei að vita. Þetta er lftið annað
en fyrirhöfnin, og maður hugsar sig um tvisvar,
áður en maður leggur út i nýja sýningu.
— En geturðu ekki „slappað af“ hérna heima
— svona viku og viku milli flugferða?
— Jú, jú, það hugsa ég nú.
— Og hvað mundir þú þá helzt hafa fyrir
stafni?
— Það e rekki gott að vita. Ég mundi ef til
vill fyrst fá mér göngutúr meðfram sjónum
eða i Hljómskálagarðinum.
Framhald á bls. 28.
21
Guunar M.
Svavar
Rúna