Veðrið - 01.04.1963, Side 17

skáld, Örn Arnarson, (Magnús Stefánsson), verður kviðið og sorgmætt í illviðr-
um. Hjá þessu skáldi virðast áhrifin því aðeins andleg, en ekki líkamleg.
Örn kcmst svo að orði:
Ég sit hér aleinn inni
— en úti er frost og hríð —■
og þrái sólskin, söng og blóm
og syrgi liðna tið.
Og trúlega hefur loftvog verið ört fallandi, þegar hann yrkir kvæðið Veðuruggur,
en þar gefur að líta m. a. þessa sálarlýsingu:
Ekki get ég hugann heimt
frá hættum storms og bylgju.
Mig hefur opnum augum dreymt
illra veðra fylgju.
og ennfremur:
Uggir mig um allra liag,
sem eiga mök við græði.
Stormurinn kaldi líksöngslag
leikur á símaþræði.
Eins og áður er sagt, hefur veðráttan margbreytileg og mismunandi áhrif á
hvern einstakling. Hannes Hafstein er t. d. algjör andstæða skáldanna, sem lýst
var hér að framan. Stormurinn hefur æsandi og örvandi áhrif á hann:
Ég elska þig stormur, sem geisar um grund
og gleðiþyt vekur í blaðstyrkum lund,
lijá Hannesi „eflist þrótturinn", og stormurinn „vekur lífsandann hvarvetna".
Og votviðrin vekja kergjuna og kjarkinn hjá skáldinu:
„Þótt hann rigni,
þótt ég digni,
þótt hann lygni
aldrei meir“
fram skal stauta
blautar brautir,
buga þraut,
unz fjörið deyr.
VEÐRIÐ
15