Veðrið - 01.04.1963, Síða 36

„Sumir kölluðu petta hjálmabönd, en aðrir að sól vœri i úlfakreppusegir
bréfritarinn.
bjnrt veður, en mikið frost. Rétt þegar ég var að fara, koma tveir menn, sem
ætla sömu leið, svo að ég varð lieldur feginn samfylgdinni. Annar þeirra var
unglingspiltur á aldur við mig, en hinn fullorðinn. Nú var komin ófærð, ýmist
í kálfa eða undir liné. Ég pældi oftast á undan, en þeir fóru í förin mín. Þegar
ég kom á fyrrnefnda Þröskulda, segist pilturinn vera orðinn uppgefinn og geti
ekki farið lengra. Nú var komin fannfergja og farið að hvessa, svo okkur leizt
nú ekki á blikuna, svo við réðum það af að láta hann hanga á handleggjunum
á okkur. Nú var veðrið að smáharðna, bæði vindur og kafakl, og þegar kom
niður í dalinn, var færðin einlægt jafnt í hné; livergi sást á holt eða stein. Nú
var líka farið að dimma af nótt. Svona var mjakazt álram steinþegjandi klukku-
tíma eftir klukkutíma. Dalurinn er langur, og nú fór mér að leiðast að finna
ekki bæinn Vonarholt, því nú var kominn bylur, en rétt þegar ég var í jressum
hugleiðingum, glórði ég í einhvern dökkva rétt við hliðina á mér. Þetta voru
jrá gaflarnir á bæjarhúsunum í Vonarholti. Við komum um síðasta háttatíma
eða kl. 11. Vorum þá búnir að vera 16 tíma á leiðinni, sem er í góðri færð
gengin á rúmum jrremur tímurn. Þegar við vorum búnir að jrrífa okkur upp,
var Jressi piltur eins og óþreyttur, en við liinir vorum alveg örmagna af Jireytu
og jjorsta. Ég held, að þessi Jireyta, sem hann kvartaði um, hafi stafað af hræðslu
eða kjarkleysi, þegar liann sá fyrir alvöru, að veður og færð fóru að versna.
34 --- VEÐRIÐ