Veðrið - 01.09.1963, Blaðsíða 17

Þessari mynd af silfurskýjunum 11. ágúst náði Flosi Hrafn Sigurðsson veðurfrœð-
ingur klukkan 1.40, eða um 10 minútum eftir lágncetti. Myndin er tekin lil
norð-norðvesturs. Skýin ber hér við dimman nœturhimininn, eins og vera ber,
en neðst til liœgri er dagur enn á lofti. Greina má tvenns konar öldur i skýjun-
um. Þœr stcerri liggja lil hcegri og niður, en fingerðari gárar liggja ncerri j?vert
á þá stefnu. Leynir sér eklii skyldleikinn við skýin á scenshu myndinni.
háloft, síðan bárust þau austur, en dofnuðu mjög cða hurfu, er þau voru komin
niður í 30—40° hæð á austurlofti. Var engu líkara en þarna væri eins konar
kyrrstæð bylgja, þannig að loftið væri á uppleið og kólnaði vestan til í bylgj-
unni, en austanhallt í henni væri niðurstreymi, sem hitaði loftið og eyddi skýj-
um. Vel má þó vera, að þarna hafi verið önnur öfl að verki.
Eg gat þess áður, að mér hefðu virzt silfurskýin bera mjög einkenni venjulegra
skýja, sem mynduð eru af ískristöllum. En eins og lýsing Skýjabókarinnar bcr
með sér, hefur þetta verið dregið í efa. Á seinni árum hefur þó safnazt ýmis
vitneskja, sem bendir til þess, að ofarlega í heiðhvolfi sé verulegt magn af vatns-
gufu, hvernig sem hún er þangað komin. Til þess benda m. a. mælingar, sem
Japanar hafa gert. Það er vitað, að inn í hitahvolfið berst efni frá gufuhvolfi
sólarinnar, og halda sumir, að við efnabreytingar í liáloftunum myndi það vatns-
gufu. Þvf er mcira að segja haldið fram, að allt vatnið 1 sjónum geti verið til-
komið úr þessu aðvífandi vatnsefni. Aðrir telja, að vatnsgufan í háloftunums
geti verið komin neðan úr veðrahvolfi, en kunnugt er, að milli veðrahvolfs og
heiðhvolfs á sér stað blöndun lofts. En svo ntikið er víst, að sé nægjanleg vatns-
gufa í miðhvolfi og hitahvolfi til þess að mynda ský, hljóta þau fyrst að komæ
fram þar sem kaldast er, við miðhvörfin í 75—90 km hæð.
VEÐRIÐ — 57