Vikan - 24.08.1961, Blaðsíða 39

Snyrtilegt útlit húsa og mannvirkja
eykur virðingu samborgaranna. Lát-
ið mála utanhúss í sumar, málarinn
hefur reynslu og kunnáttu.
MÁLARAMEISTARAFÉLAG REYKJAVÍKUR
ég yður — sem bæjarstjóra — eístan
á listann.
— Það held ég væri óhyggilegt,
svaraði veitingamaðurinn. Það er óð-
alseigandinn hérna, herra Gronau,
sem nýtur hér mestrar virðingar og
fer hvarvetna fyrstur ...
IN unga dóttir óðalseigandans,
Eva von Gronau, sat i eineyk-
iskerru úti fyrir höllinni, en
gamli herbergisþjónninn hélt í taum-
ana á hestinum.
— Viljið þér ekki leyfa mér að
aka? spurði hann með áhyggjusvip.
— Hvi þá þaö? spurði ungfrúin og
hló við. Ætli ég ráði ekki við hana
Isabellu, eins og ég er vön.
— Jú, en hún hefur staöið við stall
í þrjá daga, og það leynir sér ekki,
að hún er í æstu skapi.
— Hafið ekki neinar áhyggjur aí
okkur, svaraði unga stúlkan og ók út
um hliðið.
Óðalseigandinn, faðir hennar, stóð
á dyraþrepunum ásamt hinum aldna
lækni þorpsbúa og horfði á eftir
henni.
— Ég þoli það ekki lengur að horfa
á hana svona og fá ekkert að gert,
sagði hann. Fyrirgefið, læknir minn,
ég veit, að þér hafið gert allt það,
sem í yðar valdi stendur. Það er ekki
það.
Gamli læknirinn hristi höfuðið.
— Ég veit það bezt sjálfur, hve
kimnátta min er takmörkuð, svaraði
hann stillilega.
— Ég man ekki, hvort ég hef sagt
yöur frá því, að ég hef beðið
Krasenský prófessor frá Vínarborg að
koma hingað, mælti von Gronau. Mér
finnst ég ekki geta afsakað það fyrir
sjálfum mér að reyna ekki allt, sem
unnt er. Ég man, hvernig fór með
konuna mína.
— Þegar um lömun er að ræða,
von Gronau, mælti gamli læknirinn
stillilega, varðar mestu að hafa þol-
inmæði. Og þar að aulci er Krasenský
skurðlæknir ...
Óðalseigandinn knýtti hnefana.
— Þolinmæði .. . hef ég kannski
ekki haft Þolinmæði i fulla sjö mán-
uði? Nuddið og böðin hafa ekki borið
neinn árangur. Nú verður skurðlækn-
irinn að taka við.
— Það gerir enginn kraftaverk með
hnífnum, maldaði gamli læknirinn í
móinn.
— Krasenský prófessor er víðfræg-
ur læknir, mælti óðalseigandinn stutt-
ur í spuna og kvaddi gamla mann-
inn.
RÚ Úbel var i óða önn að bera
vörur út í eineykisvagninn. —
Og hérna koma þrúgurnar, ung-
frú Eva, sagði hún að lokum. Ég hef
skrifað þetta allt hjá mér.
— Þakka yður fyrir.
Fyrst I stað ók E?va von Gronau
hægt og gætilega eftir krókóttri göt-
unni um þorpið. En brátt undi hún
illa hægaganginum, henni varð það
á að sveifla keyrinu, og Isabella tók
sprettinn. Eva reyndi árangurslaust
að láta hana hægja ferðina.
Lítil telpa kom hlaupandi út um
opnar dyr og hélt út á götuna án þess
að ugga að sér. Ungfrú Eva þreif í
taumana af öllu afli og kallaði um
leið viðvörunarorð til telpunnar, en
hvorugt bar tilætlaðan árangur. Telp-
an kom þó aftur undan vagninum, en
féll niður í götuna, þegar hún hafði
reikað nokkur spor. Móðir hennar
kom hlaupandi út í dauðans ofboði,
og ungi presturinn, séra Hartwig, á
hæla henni. Presturinn laut niður
og tók telpuna í fang sér.
— Gréta, kveinaði móðirin. Svo vatt
hún sér að EVu, sém sat í eineykis-
kerrunni utan við sig af hryggð og
■ótta.
— Það er óverjandi að aka svo
hratt um þrönga götu, mælti ungi
presturinn ströngum rómi. Og hvers
vegna sitjið þér þarna hreyfingar-
laus og hafizt ekki að? Þegar þér
hafið ekið yfir barn, má ekki minna
vera en þér réttið hjálparhönd ...
— Gréta er dáin, kveinaði móðirin.
En presturinn hafði þegar komizt að
raun um, að telpan hafði, sem betur
fór, lítið meitt sig. Hann rétti móður-
inni hana, bað hana að stilla sig og
bera telpuna inn og koma henni í
rúmið. Svo sneri hann sér enn að
ungfrú Evu.
— Þér hafið ekki enn svarað spurn-
ingu minni, mælti hann ströngum
rómi.
E?va varð dreyrrauð í andliti.
— Ég ... ég gat ekki ... mælti
hún. En svo þagnaði hún við, sveiflaði
keyrinu og ók af stað.
Presturinn ungi horfði á eftir
henni og hristi höfuðið. -A
Læknirinn segir.
Framhald af bls. 11.
að rauðu blóðkornin lifa ekki nógu
lengi. Yfirleitt á þetta rætur sínar
að rekja til einhvers meins í mergn-
um. Getur þetta stafað af bakteríu-
c-itrun eða skorti á þeim efnum, sem
nauðsynleg eru lil nýmyndunar.
Einnig geta skæðir sjúkdómar, svo
sem krabbamein, orðið til þess, að
fiskvinnslustöðvar - útvegfsmenn - bíla-
verkstæði - smiðjur - trésmiðir -
bændur - húseigendur - verksmiðjur.
nfbrngds tnekt
P1 Að mála oft er að viðhalda verðmæti eigna sinna. Það er ódýrt að mála með
íj hinni nýju og ódýru málningarsprautu SPRAYIT sem skilar fullkominni vinnu
>>, á örskömmum tíma, sparar tíma sparar peninga.
? Söluumboð: Málarabúðn, Yesturgötu 21. Sími 18037.
ro
■ ' . ‘ ■ '■. 1
FRHSRIK JORGEIMSEN
framleiðslan verður hvergi nægileg.
Sjúk blóðkorn . . .
Oft virðist framleiðsla blóðkorn-
ann'a vel nægileg, en þrótt fyrir það
þjáist maðurinn af sífelldum blóð-
skorti. Þetta stafar oft af þvi, að
blóðkornin lifa ekki nægilega lengi.
Þetta hefur oft í för með sér gulu,
vegna þess að líkaminn getur ekki
frainleitt nægilegt nfagn af blóðlit-
unarefni. Orsök þessa getur stundum
verið eitrun, til dæmis blýeitrun, eða
þá sýking af völdum bakteríu.
Blóðskortur getur sem sagt átt sér
alls kyns orsakir. Oft getur læknum
veitzt erfitt að ráða bót á óeðlilegum
blóðskorti, en læknavisindin vinna
stöðugt að þvi að ráða bót á þessu
sem öðru, og síðustu ár hefur blóð-
rannsóknum fleygt fram.
— Við lásum um þetta í bók, sem
heitir „Gerðu það sjálfur“.
yiKAN 39