Vikan - 31.08.1961, Blaðsíða 3

/ næsfa blaði verður m.a.:
* Harmleikur á Heljarslóð. Sagt frá Norðurpólsleiðangri, sem
fékk heldur ömurleg endalok.
* Kysstu mig. Smásaga eftir ungan höfund, Ingimar Erlend
Sigurðsson. Sagan er úr bók eftir Ingimar, sem mun koma út í
haust.
* Verðlaunakeppnin: Annar hluti keppninnar endar.
Verðlaun: Transistor-útvarpstæki.
* Presturinn og lamaða stúlkan, þriðji hluti kvikinyndasögunnar.
* Hús og húsbúnaður: Ný efni, ný form.
* Snillingur að verki. Sakamálasaga.
* Er menning veikleikamerki. Grein eftir dr. Matthías Jónasson.
* Biðtími. Smásaga eftir Lillian Björan.
* Vikan og tæknin, Hjónakornin, í fullri alvöru, fólk á förnum
vegi, æskian og lífið, framhaldssagan, pósturinn og aðrir fastir
þættir eins og venjulega.
ÁN ORÐA. . . .
Kæra Vika,
Viltu koma á framfæri fyrir mig
umkvörtun til blaðamanna á ís-
landi. Ég skrifa þér, vegna þess að
þú hefur næstum hreinan skjöld
hvaS þetta snertir. 1 flesrtum dag- og
vikublöðum birtast myndabrandar-
ar, og sumir þeirra þurfa auðvitað
oft skýringar við. En oft er það svo,
að brandarasmiííurinn hefur álls
ekki ætlazt til þess að neitt standi
undir brandaranum — hann skýrir
sig sjálfur. En einhvern veginn
finna þeir, sem setja siika brand-
ara á prent, til knýjandi þarfar til
þess að skýra þá nánar. Eru það
þá glósur, eins og: ,^Það fór illa
fyrir eiginmanninum,“ eða „Æ, æ,
skelfileg vandræði" eða eitthvað á-
móta fábjánalegt. Svona nokkuð er
bara móðgun við íslenzkan húmor-
sans.
Takk fyrir,
Brandarakarl i Hafnarfirði.
Takk, sömuleiðis. Bréfið segir
einmitt það, sem okkur hefur
lengi langað til að segja.
Iværi Póstur.
Við sitjum hérna þrjár vinkonur
og erum að tala um mál, sem lik-
lega myndi teljast feimnismál. En
okkur langar til þess að spyrja um
álit þitt í fullri einlægni, og þú
ræður, hvort þú birtir bréfið.
Við erum allar lofaðar, stöllurnar,
og eigum, höldum við, ágætustu
mannsefni. Samkomulagið er fyrir-
lak, og ekki yfir neinu að kvarta.
En áðan varð okkur vinkonunum
sundurorða. Við vorum að tala um
það, hvort hjónaefni ættu að hafa
holdleg samskipti fyrir hjónabandið.
Ein okkar segir, að það sé gamal-
dags og tíðkist bókstaflega ekki
lengur að sjá eiginmanninn sinn
ekki i fullri nekt fyrr en á brúð-
kaupsnóttina. (Þú fyrirgefur orða-
lagið, en hvernig á öðruvísi að orða
þetta?) Erum við hinar virkilega
svona gamaldags? Ég vona, að þú
gefir okkur eitthvert svar, og það
fyrr en síðar, þvi að ekki verðum
við trúlofaðar fram í ellina.
Með kærri kveðju,
Dúlla, Púlla og Stúlla.
Þetta er sannarlega, eins og
þið segið, feimnismál, og þori ég
naumast að taka nokkra endan-
lega afstöðu til þessa. Sérfræð-
ingar í þessum málum eru engan
veginn sammála í þessu efni,
og vissulega er það rétt, að
frjálslyndið er meira en í gamla
daga, ef trúa má skýrslum. f-
haldssamir sérfræðingar eru
fyllilega sammála ömmu gömlu
og segja, að kynmök séu ekki
ráðleff fyrr en í hjónabandinu
og ella á allan hátt ósæmileg.
Þetta gefi auk þess hjónabandinu
aukið gildi. Aðrir halda því hins-
vegar fram, að karl og kona eigi
stundum. engan. veginn. saman
kynferðislqga, og sé það full-
seint að komast að því í hjóna-
bandinu, og fari mörg hjóna'-
böndin út um þúfur af þeim sök-
um. Vafalaust hafa báðir eitthvað
til síns máls, og ekki treystir
Pósturinn sér til að taka neina
afstöðu í þessu máli. Þið verðið
að vega þetta og meta sjálfar.
Hvernig væri annars að bera
þetta undir ömmu gömlu?
ÚTVARPSLEIKRIT. . .
þíns að bitna talsvert á þér.
Segðu honum eins og er. Ef hon-
um þykir jafnvænt um þig og þú
segir, ætti það ekki að verða til
þess að særa hann eða móðga.
Menn, sem ganga illa til fara og
hirða lítið um útlit sitt, gera sér
almennt ekki grein fyrir því —
orð þín gætu því orðið til þess
að opna augu hans.
Vikuunnandi i Dalnum skrifar:
. . . Vika mín. — Er ekki hægt að
fá spennandi útvarpsleikrit á
fimmtudögum, eins og venja var í
vetur? Ég elska leikrit, sérstaklega
spennandi, vel leikin útvarpsleikrit.
Getur þú ekki, góða Vika, komið
þessu á framfæri og hjálpað til, þvi
eflaust eru fleiri en ég, sem vilja
siikt góðhnoss.
Þessu er hér með komið á
framfæri. Hinsvegar held ég, að
erfitt sé að fá góða leikara í út-
varpsleikrit yfir sumartímann.
Þeir eru flestir á randi um land-
ið. Úr því að úrvalið er svona
lítið, er betra að bíða til næsta
vetrar, því að ekkert er eins
kveljandi á að hlusta og gott
leikrit í höndum viðvaninga.
SÓÐASKAPUR. , .
Iværi Póstur.
Ég þakka þér, Vika mín, fyrir
margar góðar stundir, sem þú hefur
veitt mér síðustu ár. Ég hef aldrei
skrifað þér áður, en ég vona samt,
að ég fái áheyrn. Vandamál mitt er
þetta: kærastinn minn er svo ó-
þriflegur, að mér finnst oft nóg um.
Hann hirðir svo litið um útlit sitt,
að ég skammast min stundum fyrir
að vera með honum. Þetta er indæll
strákur, og ég veit, að honum þykir
jafnvænt um mig og mér um hann.
En jafnvel þegar við förum út að
skemmta okkur, þá er hann svo
ægilega illa til hafður, að mér finnst
allir horfa á hann — og þá mig.
Hvernig get ég vanið hann af þessum
ósið? Það er ekki vegna þess, að
hann eigi ekki peninga fyrir sæmi-
legum fötum, því að hann er i ágætri
stöðu. Það er hægt að vera þokka-
legur til fara, þótt fötin séu ekki
glæný og fin. Geturðu ekki, Vika
min, ráðlagt mér eitthvað, til þess
að bæta úr þessu?
Með fyrirfram þökk.
. Ein áhyggjufull.
Þú skalt einfaldlega benda hon-
um á þennan galla í fari hans.
Eins og þú segir, þarf alls ekki
mikil efni, til þess að ganga
þokkalega til fara. Og auðvitað
hlýtur þessi sóðaskpur kærastans
TRÚLOFUÐ FERMINGARBÖRN
Kæra Vika.
Mig langar til þess að spyrja þis
um dálítið, sem ég er búin að ríf
ast mikið um við mömmu mína.
Ég er 14 ára. í vetur og sumar hef
ég alltaf verið með sama stráknum,
en hann er núna 15 ára. Ég elska
þennan strák, og hann hefur verið
agalega góður við mig, og ég veit,
að hann er ekki neitt með öðrum
stelpum, og ég veit að hann elskar
mig. Úr þvl að við erum búin að
vera saman svona lengi, þá finnst
okkur að við ættum að trúlofast og
setja upp hringa. En mamma segir,
að við séum allt of ung. Finnst þér
ekki mamma vera dálítið gamal-
dags? Þetta er núna allt öðruvísi
en þegar hún var ung. Unga fólkið
er miklu þroskaðra núna en í gamla
daga. Strákurinn, sem ég er með,
vill endilega setja upp hringa, og
pabbi hans segir ekkert við þvi og
mamma hans er dáin. Viltu nú,
kæra Vika min, segja mér hvað þér
finnst um þetta. Finnst þér ekki
sjálfsagt, að við setjum upp hringa?
Hvernig er skriftin?
X—9.
Nei, mér finnst það síður en
svo sjálfsagt, vina mín. Þótt hún
móðir þín kunni að vera gamal-
dags og tímarnir séu breyttir, þá
er samt sannleikurinn sá, að þú
ert allt of ung, til þess að taka
svo veigamikla ákvörðun. Þú átt
eftir að þroskast mjög og breyt-
ast á næstu árum.Þú gerir þér
vafalaust ekki grein fyrir þeirri
ábyrgð, sem því fylgir að setja
upp hring. Þið skuluð þessvefima
bíða með það að kaupa hringana,
enda ættu hringarnir ojcki að
breyta neinu um vináttu ykkar.
Þið giftið ykkur hvort eð er ekki
í bráð, og oft geta langar trúlof-
anir orðið dálítið varasamar. Þið
skuluð þessvegna halda áfram
að „vera saman“ eins og ekkert
hafi í skorizt — og láta hring-
ana bíða.
Skriftin er þokkaleg, en staf-
setningin siður en svo til fyrir-
myndar.
Við verðum að horfast í augu við það, að við getum ekki flutt.
vikaN 3