Vikan - 31.08.1961, Blaðsíða 5

Stjórn Fós'bræðra. VSitjandi frá vinstri: V&Iur Arnþórsson, gjaldkeri og
Þorsteiipn Helgason, formaður. Stándandi: Magnús GuolnuiiUsson, varafor-
maður og Ásgeir Hallsson ritari.
og útvarpi og það þýðir, að við
munum ná til milljóna manna. Svo
var það ákveðið að byrja ferðina
með því að dveljast 3—4 daga í
Helsinki og þar mun kórinn halda
söngskemmtanir og syngja í útvarp.
— Hvernig leggst það í ykkur að
fara til Rússlands?
— Mjög vel, held ég. Við gerum
okkur reyndar ljóst, að söngmenn-
ing er á mjög háu stigi i Rússlandi
og þar eru hverskonar tegundir
kóra starfandi og fjölmargir þeirra
mjög góðir. Það er mikill heiður
að fá tækifæri til að syngja þar
en um leið vandi.
— Og söngskráin, hvernig verð-
ur hún?
— Við munum syngja bæði inn-
lend og útlend lög, en samkvæmt
þessum fyrrnefnda menningarsainn-
ingi er tilgangur fararinnar meðal
annars sá, að kynna íslenzka söng-
mennt í Sovétríkjunum. Þess vegna
verður fyrri hluti söngskrárinnar
eingöngu íslenzk lög.
— Syngið þið rússnesk lög?
— Það verða tvlö rússnesk lög
æfð. Þau eru bæði vel þekkt innan
Rússlands.
Meðan á þessum viðræðum okkar
Þorsteins stóð, hafði kórinn haldið
æfingunni áfram og það höfðu verið
sungin islenzk lög og nú voru þeir
í ensku lagi, sem ég hafði ekki heyrt
áður, en virtist mjög fallegt. Það
var unnið af krafti og svo gaf Ragn-
ar hlé og þeir komu til þess að fá
sér að drekka, áður en þeir byrjuðu
að nýju.
Ég spurði Val Arnþórsson, einn af
stjórnarmeðlimum kórsins, hvort
ekki væri hætta á söngleiða, þegar
svo mikið væri æft.
— Ekki þegar eittlivað sérstak*
er framundan, svaráði hann. — Við
æfum að vísu þrisvar til fjórum
sinnum í viku og hver æfing tekur
iiálfan þriðja tíma. En það var svo
skammur timi til umráða, að hætta
á söngleiða og þreytu kemm- varla
til greina. Satt að segja var íiminn
helzt til naumur til þess að kornast
i nauðsynlega þjálfun.
— Er ekki mikil vinna við undir-
búning svona farar fyrir utan sjálfa
söngþjálfunina?
— Jú, ég gæti trúað, að undir-
búningsvinna stjórnar og utanfarar-
nefndar taki annan eins tíma. Það
hefur verið mjög gott samstarf og
afskaplega auðvelt að fá menn til
að vinna.
Ég heyrði að það var kommn
undirleikari og þeir sögðu það vera
Carl Rillich. Hann verður undirleik-
ari í þessari ferð og svo verða tveir
einsöngvarar, Kristinn Hallsson og
Erlingur Vigfússon. Auk þess að
syngja einsöng með kórnum, niunu
lieir syngja einsöng í hlé. milli
þátta.
Auk Þorsteins Helgasonar, for-
manns, eru i stjórn Fóstbræðra þeir
Magnús Guðmundsson stórkaup-
maður, Ásgeir Hallsson, skrifstofu-
stjóri hjá Orku og Valur Arnþórs-
son, deildarstjóri i Endurtrygginga-
deild Samvinnutrygginga. Utanfar-
arnefndina skipa Ágúst Bjarnason,
skrifstofustjóri hjá ísl. endurtrygg-
ingu, Sigurður Haraldsson, fram-
kvæmdastjóri einnar af verksmiðj-
um SAVA og Gunnar Guðmundsson,
forstjóri.
ófært að syngja eftir máltíð og
nægur svefn er nauðsyn. Sérstaklega
þarf að gæta þess að menn fari
snemma í háttinn og það er hlut-
verk fararstjórans að sjá um það.
— Er það einhver ákveðinn aðili,
sem tekur á móti ykkur í Finnlandi?
— Já, það er einn frægasti kar’a-
kór Finna, Muntra Musikanter, sem
tekur á móti okkur og greiðir götu
okkar þá daga, sem við dveljum.st
i Helsinki.
Allt frá O. Lasso til Jóns Nordals.
Ragnar Björnsson, söngstjóri, kom
inn til okkar til þess að kasta mæð-
inni í hléinu.
— Jæja, ertu nokkuð kviðinn að
fara með þá til Rússlands?
— Nei, ég kvíði engu og treysli
kórnum mjög vel.
— Þú hefur reynslu af þeim úr
Norðurlandaferðinni.
— Já, og hana góða. Þá var það
svo, að ég þekkti kórinn varla fyrir
hinn sama. Það var eins og kæmi
einhver sérstakur andi í þá og þeir
uxu með hverri raun.
Það er kannski svipað með
söngmenn og íþróttamenn. Það er
alþekkt, að menn magnast við það
að haía áhorfendur og þá líklega
eins við það að hafa áheyrendur.
— Já, ég býst við því.
— Þið hafið mjög fjölbreytta
söngskrá?
— Það má segja að svo sé; ýmiss-
konar lög íslenzk, evrópisk lög og
amerisk af ýmsu tagi. Það elzta er
eftir Ó. Lasso frá 17. öld og það
yngsta er líklega lög við íslenzkan
miðaldakveðskap eftir Jón Nordal.
— Þið eigið sennilega eftir að
koma fram fyrir vandláta gagnrýn-
endur þarna austurfrá?
— Ekki vafi á því. Þeir eru með
afskaplega góða kóra, enda þótt
karlakórssöngur þeirra sé með
nokkuð öðrum hætti en hér tíðkast.
Engin bönn og engin vandræði.
Ágúst Bjarnason er sonur séra
Bjarna Jónssonar, vígslubiskups.
Hann verður fararstjóri kórsins þá
daga, sem staðið verður við í Finn-
landi og við snerum okkur að hon-
um þar sem hann hvíldi sig í hlé-
inu og spurðum hann um hlutverk
fararstjórans.
— Það er afskaplega létt verk
að vera fararstjóri fyrir svona hópi,
sagði Ágúst. — Þetta eru allt þrosk-
aðir menn og vandræði koma ekki
fyrir. Nú, fararstjórinn þarf að siá
um að menn mæti á réttum tíma
og hann stendur vanalega upp og
heldur smáræðu eða jiakkar fyrir
þegar um boð er að ræða.
— Hvaða reglur gilda um notkun
áfengis í svona söngför?
— Það gilda engin benn, en við
förum fram á hófsemi. Annars
treystum við mönnum og það hefur
gefið góða raun.
—• Er það gotí fyrir röddina að
smakka vín?
— Nei, ekkert vin er gott fyrir
röddina. Hinsvegar er afbragð að
fá sér kaffisopa. Það er margt sem
þarf að athuga, til dæmis er alveg
Fóstbræður fóru í vel heppnaða söngför til Norðurlanda 1960
og hér eru þrjár svipmyndir úr þeirri ferð.