Vikan - 12.10.1961, Blaðsíða 8

Danskur nu
Blaðamaður frá V
,,Himmelbjerget“ heitir fjall nokkurt í Dan-
mörku, að dómi elztu landfræði Dana 1000
faðma hátt, en eftir nýjustu mælíngum aðeins
149 metrar. Hæðin er ekki stórkostleg, en út-
sýnið er fallegt. Staddur á þessum hól eða f jalli,
datt mér allt í einu í hug, að VIKAN hafði sent
mig til að ræða við Bjarna M. Gislason rithöf-
und. Og ég hafði einmitt heyrt, að hann byggi
í nánd við Himnafjallið. Ég vatt mér því að al-
veg ókunnugum manni og spurði, hvort hann
kannaðist nokkuð við íslendinginn Gíslason. ,,Þú
ált kannski við þennan handritamann," sagði
Daninn, og mér virtist heldur hýrna yfir honum.
„Hann býr þarna í Ry,“ bætti hann við, og benti
yfir 2—3 kílómetra breitt vatn, sem kallaðist
Julsö.
Ég kvaddi Danann og ók í áttina til Ry. Eitt-
hvað virtist mér halla niðurávið frá Himna-
fjallinu, en þegar til Ry kom, þurfti ég aftur að
sækja á brattann upp á dálitla hæð áður en
bílstjórinn skilaði mér fyrir framan hús Bjarna
M. Gíslasonar. Ég barði að dyrum og spurði um
Bjarna. Lítill, rauðhærður og þrekinn snáði varð
fyrir svörum og sagði: „Pabbi er í „hytten", og
hann bauðst strax til að vísa mér leið. Meðan
við löbbuðum stuttan spöl, sagði hann mér frá
því, að pabbi hans hefði sjálfur byggt „hytten"
eða kotið, eins og við myndum kalla það á ís-
lenzku. Og þegar við komum auga á það kvaddi
hann og þaut heim aftur.
Kotið lá næstum ósýnilegt í grænni laut, um-
kringt af stórum trjám. Ég barði að dyrum, og
þegar enginn svaraði, fór ég að virða kotið
fyrir mér. Það var kannski 7 metra langt og
þriggja til fjögra metra breitt, snyrtilega fyrir
komið undir krónum trjánna. Loks heyrði ég
eitthvert þrusk, og út kom maður með bók í
hendinni.
— Hvað vilt þú? spurði hann, auðsjánlega ó-
vanur gestum á þessum stað.
Ég er frá Vikunni, sagði ég.
Bjarni varð allur að brosi þegar hann heyrði
málið. — Er ekki hér kominn Islendingur? sagði
hann. — Og þú ert frá Vikunni, segirðu. Bara þú
værir frá mánuðinum — vikurnar eru svo fljót-
ar að líða.
Inni í kotinu bauð Bjarni mér sæti. Bækur
voru fram með öllum veggjum og allmikill
stafli á skrifborðinu líka.
Ég er kominn að tala við þig um handrita-
málið, sagði ég, og vatt mér strax að efninu.
— Nú, talar maður líka um það í Vikunni?
Ég hélt að þessi vikublöð skrifuðu mest um
ungar ástir og næturklúbba?
Við höfum haft samtal við prófessor Jón
Helgason um handritin. Það var fyrir rúmu ári.