Vikan


Vikan - 12.10.1961, Blaðsíða 38

Vikan - 12.10.1961, Blaðsíða 38
.■ :: :■ :?•■'; ■. : ■ ■ ■ . ■ • fif " '*íí|V . i CLOZONE er grófkornað þvottaefni sem náð hefur miklum vinsældum hér sem erlendis. CLOZONE hefur hlotið við- urkenningu sem úrvals framleiðsla. CLOZONE er drjúgt og ;kraftmikið — sléttfull mat- skeið nægir í 4,5 lítra vatns. CLOZONE er þvottaefnið sem leysir vandann með ull- arföt og viðkvæm efni. CLOZONE fer vel með hendur yðar. CLOZONE gerir þvott yðar hvítan sem mjöll. CLOZONE ER HVlTAST. Heildsölubirgðir: EGGERT KRISTJÁNSSON & CO H.F. Sími 11400 MORÐINGINN. Framhald af bls. 11. Á LEIÐINNI yfir til nýbyggingar- innar, gekk Kári Björnsson upp að hlið mér. Kári hafði kennt mér ■pípulagningar í skipum, sem nú var orðin atvinna min. Ég hafði verið honum samtiða allan námsferil minn. Hann var mér alltaf góðvilj- aður og hjálpsamur, koin ætið fram við mig eins og ungling og virtist ekki hafa tekið eftir þvi að ég var orðinn fullvaxinn maður. — Ertu ekki hræddur við að vera einn með þessum náunga? Kári kinkaði kolli i áttina til „morðingj- ans“, sem gekk langt á undan okkur. — Nei, hvers vegna skyldi ég vera hræddur? Ég bar mig borgin- mannlega. — En sá sem einu sinni hefur drepið mann, getur gert það aftur. Það ætti ekki að hafa morðingja hér. Ég hefi talað um hann við marga af strákunum. Þeir eru allir sömu skoðunar. Ef við tækjum okk- ur saman, gætum við bolað honum burtu. Verktakinn yrði að láta und- an svoleiðis kröfu. — Ég verð ekki með i þvi, svaraði ég í skætingi. — Við verðum að gefa manninum tækifæri. En þegar ég var skriðinn niður i holuna neðst í geyminum, og orð- inn cinn með honum, iðraðist ég að liafa ekki fallizt á uppástungu Kára. Það hefði bnndið enda á þrautir mínar. Nú stóð hann tilbú- inn og beið. Það var hræðsla og hálfkæringur í svip hans. Hann var eins og hundelt skepna. Hann var sjáanlega feginn því að vera slopp- inn í þetta skjól. Hér var hann ör- uggur, bæði fyrir sjálfum sér og öðrum. Ég fann að augu hans hvíldu stöð- ugt á mér. Þau rannsökuðu mig að aftan og frá hlið, en ef ég horfði á hann ,leit hann undan. Hann var á verði, hélt að ég væri sér and- stæður, en vildi vita vissu sina. Hann var erfiður í umgengni þenna dag. Hann var skjálfhentur og hafði elcki lag á neinu. Hann skrúfaði pípurnar skakkt saman og á einum stað gleymdi hann þéttingunni. Mér gramdist og ég gleymdi þvi að hann gæti orðið hættuiegur. — Nei, nú verður þú að gæta þess hvað þú ert að gera, sagði ég i ávít- unarrómi. — Þú verður að vinna verkið almennilega. Hann svaraði engu, laut bara yf- ir samskeytin og tók að þétta þau betur. Hann átti erfitt með að fingra rærnar, hendurnar voru svo stórar og kubbslegar. Fernisolían rann úr þéttingunni. Honum hafði aldrei unnizt svo seint áður. Ég fór að halda að hann færi sér rólega af skömmum sínum. — Ég skal taka við þessu, sagði ég og ýtti honum frá. Hann leit framan í mig. Heiftina og ruddaskapinn, sem ég hafði búizt við i tilliti hans, var þar hvergi að finna. Augun hrópuðu á hjálp, en hann reyndi ekki að túlka til- finningar sínar með einu orði. Það getur þó verið að hann hafi reynt það, en orðin hafa þá kafnað í kverkum hans. Varirnar titruðu. Það fékk á mig að sjá hann svona. Mig langaði til að vera vingjarn- legur við hann, en reiddist sjálfum mér i aðra rðndina, að vera svo veikur fyrir. Ég hafði nú einu sinni ásett mér að hata hann, og ég er ekki vanur að láta af þvi sem ég ætla mér. Þeg- ar við þurfum að sækja siðustu pip- una i gorminn á geymisþotninum, lét ég hann verða eftir. — Þú getur gengið frá þétting- unum á meðan, sagði ég. FTANN horfði á eftir mér út um skríðonið. Hnnn vnr siálfsagt nð hrióta heilaun tim hvers vesna ég hnfði iátið ,sia verða eftir. Að lik- indum hélt hann að ég vildi ekki hafn sig með. tii hess að ég gæti baktaiað hann við hinn. En har skiátlaðist þonum. Ég ætlnði þvert á móti nð forða þonum frá árásum beirra. Hann átti fviiilega skilið að vera hundsaðnr. en hins unni ég ekki umsiónarmanninum og áhang- endum hans að siá hann kveinka sér. Nú gengn heir aiiir i skrokk á mér. TTmsiónnrmnðurinn vann iika við uinnhevgingarnar og hann þafði nkki glevmt hvi. að ég stóð unui i hárinu á honum. — Þú ert hokkategur vinnufélaffi, sasði hann þáðstegn. — Við ernm ekkerf þrifnir nf mönnum sem taka nun hanzkann fvrir ntanfélagsmenn og morðingia. Hann horfði krinffum siff fii að Teita stuðninffs hiá starfs- mnnnnnum á uiuuverkstaeðinu. Og orð hans féTTu i góða iörð. hvf að hinir kinkuðu koTTi sem ákafast. — Ég er kominn tiT að sækia uiu- una. en ekki til að taka móti skft- kasti frá hér. hrevfti ég út úr mér. — Að hevra til þessa hanakiúki- inffs. kreisti hann fram tár sér. Ég átti fuTTt 5 fangi með að stiTTa mig um að fTiúffa ekki á hann. Það er ekki viðkunnanTest að fljúgast á á vinnusfað. f stað þess þreif ég félassskfrteinið mitt uuu úr bak- vasanum og reif hað i fætiur frammi fyrir umsiónarmanninum. Það hreif. — Ertu orðinn vifiaus? — Ég hefj aTdrei hugsað skýrar en þessa stundina. Off ég sem hélt að hú værir sæmiTegur náungi ... Hann reyndi að stöðva mig þeg- ar ég tók upp pfuuna, en ég hratt honum frá mér. Pfpan skarst niður i pxlina á mér besar frá leið, svo mig sárkenndi til. Nú hafði ég eng- an til að hiálpa mér með tveggia manna byrði, og var útrekinn úr • v J Tímans maður kaupir VEGGHÚSGÖGN: Hornhillur Hillur ■■ m I I Glcrskftgar HL»J| Renninurðaskapar ipar Skrifborðsskápar Barskápar Borðstofuborð Borðstofuskápar fbd stofustólar Borðstofuskápar Sófaborð 3 gerðir pegilsett 2 gerðir Svefnbekkir GN ergamó 0. Ri Bergam E I. sett. * p sjrrjiy 77 J TM-húsgögn fást í flestum húsgagnaverzlunum. Biðjið um TM-hú^ögn. Trésmiðjan M E IÐ U R HALLARMÚLA 1. — SÍMI: 35585. .J 3Q VIKAN

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.