Vikan - 12.10.1961, Blaðsíða 3

„Mjóna“ skrifar póstinum i vand-
ræðum sinum og vandamál hennar
er það, að hún er svo hræðilega
horuð eins og hún segir. Hún er
16 ára, 168 cm á hæð og aðeins 48
og hálft kíló á þyngd. Hún segir,
að ástæðan muni vera slæm matar-
lyst og biður um ráð til að auka
„matarlistina“, en líklega á hún þó
við matarlyst.
Við getum helzt ráðlagt Mjónu að
ástunda líkamlega hreyfingu til þess
að skerpa lystina, til dæmis er sund
mjög gott. Þá ber henni helzt að
borða þann mat, sem inniheldur
kolvetni og má þar nefna kartöflur,
brauð og hvern þann mat, sem inni-
heldur mikinn sykur. Svo væri
ágætt að gæða sér á rjóma, ef hægt
er að koma honum niður. Stafsetn-
ingin er afleit og skriftin ber vott
um vanþroska.
Kæra Vika.
í sumar var framhaldssagan
„Flótti í hlekkjum“ birt í Vikunni.
Þegar henni lauk, var sagt í blaðinu,
að myndin yrði sýnd bráðlega í
Trípólibíói. Nú eru margar vikur
liðnar og enn hefur myndin ekki
verið sýnd. Hvernig stendur á
þessu? Bíóstúlka.
Þessu er þann veg til að svara,
að forstjóri Trípólibíós tjáði
blaðinu, að myndin yrði sýnd að
lokinni birtingu. Nú vitum við
,iekki hvað dvelur orminn langa,
. en það væri reynandi að hringja
,:í forstjórann og spyrja hann um
.ástæðuna.
að fá eitthverte brot af þeim fjár-
austri, sem fór i þessa blessaða sýn-
ingu til annara þarfari hluta.
Þ. Jónsson.
Vikan hefur engu við þetta bréf
að bæta, en kemur því hér með
áleiðis. Líklega er talsverður
sannleikur í þessu hjá bréfritara,
að minnsta kosti höfum við
nokkrum sinnum farið þennan
umrædda veg svo til ófæran.
Vikan tekur undir þá skoðun
fjölda manna, að það er nálega
óskiljanlegt ástand í gatnagerð-
armálum höfuðstaðarins, eða ber-
um við þrátt fyrir allt of lág
útsvör?
Réttir . . .
Kæri Póstur.
Ég, sem bóndi, hlýt að vera yður
algerlega sammála, ritstjóri góður
varðandi grein yðar um réttirnar.
Ég man þá tíð, er ljómi var yfir
réttunum. Mig langar til að meira
verði skrifað um þennan ævaforna
„hátíðisdag", sem nú er svo til úr
sögunni. Nú heyrist ekki lengur
þessi gamli gleðihreimur i röddum
sveitafólksins i réttunum, og aldrei
er nú sungið jafninnilega og í gamla
daga. Þetta er allt að verða ein-
hver uppgerð — Það liggur öllum
svo á.
Svo vil ég þakka þér fyrir hið á-
gæta rit, Búnaðarblaðið, sem ler
kærkominn gestur á hverju sveita-
heimili.
Bóndadurgur á Vesturlandi.
Tilpóstsins.
Ég skrifa Vikunni að þessu sinni,
vegna þess að blaðið hefur tekið
harða, en þó hlutlausa afstöðu í
ýmsum málum og haft af þvi virð-
ingu. Ég á þar við greinarnar um
frágang lóða hér i bæ og eins um
of stórar húsbyggingar. Þegar
Reykjavíkursýningin stóð yfir, birt-
ist mynd í Þjóðviljanum — sem ég
Helgi Sæm og þjóðar-
íþróttin . . .
Aldrei má Helgi Sæmundsson,
skrifa grein í Vikuna, án þess
að Póstinum berist fjöldi bréfa,
og eru þá bréfritarar allt ann-
að en sammála:
Úr bréfi frá Helgu: — Skelfing
hlýtur manni eins og honum Helga
les annars hérumbil aldrei — en
hún var góð. Hún hét „Myndin sem
,gleymdist“ eða eitthvað á þá leið.
,Hún sýndi Laugarnesveginn, sam-
;gönguæð í stórt íbúðahverfi, fljót-
andi i vilpu eins og hann er ævin-
lega, þegar dropi kemur úr lofti.
Ef það væri fjallvegur, myndi hann
vera talinn mjög slæmur og hérum-
bil ófær smærri bifreiðum. Á þess-
ari Reykjavikursýningu úði og grúði
af „glamour“-myndum, sem nálega
er óskiljanlegt hvernig hægt er að
taka i bæ eins og Reykjavík. En
þessi mynd í Þjóðviljanum var mjög
þörf ádrepa og það er annars alveg
makalaust, hvað andstæðingar þess
flokks, sein fer með völdin i bæj-
arfélaginu, eru slappir i áróðri. Fyr-
ir vikið komast ráðamenn upp með
þá ósvinnu, að stórar umferðaæðar
eins og Laugarnesvegurinn eru varla
hafðar í færu ásigkomulagi, hvað
þá malbikaðar. Ég hefði gjarna vilj-
að líða illa — hann hefur bókstaf-
lega allt á hornum sér. Fyrir hverj-
um ætli hann sé að snobba? . . .
— — — Það kann að vera, að
eitthvað sé rétt i þessu, sem Helgi
Sæmundsson segir um snobbið á
íslandi, en ég er hræddur um, að
þetta sé ekki alíslenzk iþrótt, held-
ur sé hún stunduð að jafnmiklu
kappi erlendis. Þrátt fyrir það eiga
landarnir fyrir hressilegum skelli
sem þessum .... Mér finnst hann
óskapast of mikið, maðurinn, þótt
menn fari til útlandsins. Þurfa menn
að hafa augum litið hvern afkima
og hvert skúmaskot á landinu, áður
en þeir gerast svo djarfir að lialda
út fyrir pollinn? . . . Meira af Helga.
en lielzt mætti hann lækka dálítið
í sér rostann. . . .
Bubbi.
Og frá X—X: — Helgi er einhver
Útgefandi; V.IKAN H.F.
KitHtjóri:
Gísli SigurBsaon (ábm.)
Auglýsingastjórí:
Jóhannes Jörundsaon.
Framkvœmdaetjóri;
Hilraar A. KrÍBtjánsson.
Kitstjórn og auglýslngar: Skipholtt
33. Simar: 35320, 35321, 35322. Póst- "
hólf 149. AígreiSsia og dreifing:
Biaðadrelfing, Miklubraut 15, simí
36720. Dreifingarstjóri: Öskar Karls-
. son. VerB i iausasölu kr. 15. Askrift-
arverB er 200 kr. ArsþríOjungsiega,
greiðist íyrirfram. Prentun: Hilmir
h.f. Myndamót: Rafgrat h.t

í næsta blaði verbur m. a.:
* Keflavíkurflugvöllur. Grein, viðtöl og myndir af vellinum.
Rætt við varnarliðsmenn, húsmóðir á vellinum og marga fleiri.
* Lögmálið og hjartað. Grein eftir dr. Matthías Jónasson.
* Meistaraverk skaparans. Smásaga eftir Davíð Áskelsson.
* Svarta pardusdýrið. Sakamálasaga.
* Grunsamlegir menn handteknir á Austfjörðum. Grein frá her-
námsárunum eftir Gunnar M. Magnúss.
* Kvikmyndasagan: Skæruliðar næturinnar. Þriðji hluti.
* Æskan og lífið, framhaldssagan, pósturinn, Vikan og tæknin,
stjörnuspá, myndasögur, tvær síður fyrir húsmæður, verð-
launakrossgáta, draumaráðningar, Ungfrú Yndisfríð og for-
síðumynd eftir Haildór Pétursson: Broddborgarar við opnun
málverkasýningar.
bezti uppalandi á öllu landinu, en
hver tekur mark á honum? Allt of
fáir, því miður, eins og jafnan, þegar
einhver hefur eitthvað til síns máls.
Það, sem hann segir um Kiljan, er
perla og sannarlega orð að sönnu
. . . Smekkur er of fátitt fyrirbæri
hér á landi —: nema múgsmekkur
og það er enginn smekkur. Helgi má
hinsvegar forðast að verða of per-
sónulegur.
Og loks úr löngum reiðilestri frá
„Frú“: — Mér finnst að lesendur
Vikunnar ættu að hætta að snobba
fyrir þessum uppskafningi. (!)
Þegar karlinn er úti á sjó..
Kærá Vika.
Mig langar til að leita ráða hjá
þér. Ég er 28 ára, gift sjómanni, og
eigum við þrjú yndisleg börn. Eins
og títt er um sjómannskonur, er ég
oft ein heima. Ég er oftast ein heima
með börnunum um helgar sem aðra
daga, og ég gat ekki að þvi gert —
mér léiðist oft á kvöldin, þegar
börnin eru sofnuð. Mig hefur lang-
að til að fara eitthvað út með kunn-
ingjakonu minni, t.d. á dansstað til
klukkan hálf tólf. Ég hef ymprað á
þessu við karlinn minn. En hann
brást iilur við og má ekki heyra það
nefnt. Ég spyr þig, Vika mín, Væri
það svo agalegt, þótt ég færi út eitt
kvöid með vinkonu minni, án þess
að láta hann vita? Hún er gift líka,
og við munum iiaga okkur eins og
giftnm konum sæmir. Mér finnst ég
vera svo einmana, og ég held ég
sé að verða þunglynd. Svaraðu mér
fljótt. Með fyrirfram þakklæti,
Sjómannskona.
-----— Póstinum berast mörg
bréf af þessu tagi, og er dálítið
erfitt að taka einhverja vissa
afstöðu til slíkra mála, því að
þetta er nokkuð, sem hjón verða
að útkljá sjálf. Hinsvegar finnst
mér maðurinn þinn full kröfu-
harður, og sé ég ekkert athuga-
vert við það, þótt þú gerir þér
einstaka sinnum dagamun, nema
síður sé. Það er beinlínis nauð-
synlegt, og það verður karlinn
þinn að skilja. En þú skalt um-
fram allt ekki reyna að fara á
bak við „karlinn“, heldur reyna
að komast til botns í þessu máli,
tala skynsamlega við hann og
sýna honum fram á, að þú ert
annað og meira en heimilismask-
ína.
Hvernig á hann að
kynnast henni? . . .
X + 3 sendir okkur bréf, því að
hann er alveg i öngum sínum út af
stelpu, sem hann er „gasalega“ skot-
inn í — en gallinn er bara sá, að
þessi stelpa vill ekkert sinna honum
— eða þorir liklega ekki, ef dæma
má af bréfinu. Hann vill nú vita,
hvernig hann á að ná hylli hennar.
Ilann segist ekki kunna að dansa,
svo að ekki geti hann heillað hana
á því sviði. — Hinsvegar segir þú
mér svo lítið um þetta, að ógerning-
ur er að gefa þér nein ráð, nema
það væri þá helzt að þú byðir
henni á bíó. Það þarf reyndar mik-
ið áræði til þess að bjóða stelpu á
bíó á þínum aldri, og ef þér tekst
að drega hana með þér, er það áreið-
anlega vottur þess, að hún tekur
þig mjög hátíðlega! — Svo fylgdi
fimmkrónuseðill bréfinu, sem við
þökkum pe-nt fyrir.
Hann fer þrjár bíllengdir á lítrann.
vikaN 3