Vikan - 16.11.1961, Side 16

Sú var tíðin að nöfn Clausenbræðra voru á
allra vörum enda voru þeir miklir afreksmenn.
Nú stunda þeir tannlækningar og lögfræði, og
menn bíða á biðstofum þeirra kvíðnir og ang-
istarfullir.
Guðrún Erlendsdóttir, kona Arnar, cr nýlega útskriluð sem lögfræðingur. l>au atarfa
saman og hafa löfræðiskrifstofu í Bankastræti 12.
„Bandarikjámennirnir Jjrír, sem aliir óttnðust, voru
óvenjulega hávaxnir og kraftalegir, en norræni hópur-
inn var töluvert grennri. Íslendingurinn Örn Clausen
var hár vexti, en þéttur á velli og sýndi síðar að hann
hafði til að bera stælingu, liraða og ekki sízt einbeitni.
. . . Það var hin einbeitta barátta íslendingsins Clausen
við Bandaríkjamennina þrjá, sem skapaði fyrst og íremst
hina miklu spennu í keppninni „Norðurlönd — U.S.A.“
. . . Ég tók sérstaklega eftir Clausen, er Iiann einbeitti
sér við síðasta kastið í kúlunni. Það eru einmitt slíkir
viðburðir, sem gleðja hjarta áhugamannsins ..
Þessar selningar eru teknar upp úr gömlu, norsku
íþróttablaði, „Sportsmanden“ frá 29. júli 1949, og þar
er nóg af slíku að sjá, en þetla vcrður að duga í bili.
Þetta blað er heldur ekkert einsdæmi, það var tekið
upp úr einum af sex stórum pappakössum, fullum af
blaðaúrklippum og myndum, sem geymdar eru uppi
á háalofti hjá Hauk Clausen þar sem hann býr og hef-
ur tannlæknastofu að Öldugötu 10.
Ég sat þar í góðu yfirlæti og rabbaði við bræðurna
báða um liðna daga, þegar þeir héldu nafni íslands
á lofti um allan heiin með afrekum sínum á sviði
íþrótta. Þá var gullöld íslendinga í frjálsum íþróttuni,
og litla eyjan tengst norður i höfum var á allra vörum
þegar minnzt var á íþróttir og vaska drengi.
Þá var gaman að heita Clausen.
Þá var gaman að vera Islendingur.
Það var í þá daga, að maður gat komið inn i vcrzlun
eða veitingastofu hvar sem var á Norðurlöndum, og
jafnskjótt og uppvíst varð að maður var frá íslandi var
sagt:
„Kender De Clausen?“
Og auðvitað sagði maður „Ja“ og varð dálitið mont-
inn á svipinn.
Og svo fékk maður afslátt — eða drakk frítt það
kvöldið.
Annars er kannski bezt að byrja á byrjuninni. Það
er yfirleitt góður siður og gefur einna bezt yfirlit
yfir atburðarásina. Og þá cr líklega bezt að byrja á
kaffinu.. .
O. Johnson & Kaaber.
Nei, það er ekkert farið að slá út i fyrir mér. Þeir
fengu nefnilega áliugann fyrst, Clausenbræðurnir, þegar
þeir voru pínulitlir pollar — sex ára gamlir •— og
söfnuðu kaffipakkamyndum. Þeir voru þá „í sveit“ að
Apavatni í Laugardal, og 0. Jobnson & Kaaber létu
fallegar litmyndir í alla sína kaffipakka, sem sýndu
afreksmenn á Olympíuleikunum i Berlín 1936. Þið mun-
ið kannski enn þá eftir Bandarikjamanninum Jesse
Owens, sem vaun sér lieimsfrægð l'yrir spretthlaup á
þessum leikjuin. Ég man enn þá eftir myndinni af hon-
um, og jiað munaði minnstu að hún yrði til þess að
jafnvel ég færi að hlaupa þegar ég var sendur eftir
mjólkinni út í búð.
Það voru þessar myndir, sem kveiktu iþróttaáhugann
hjá Clausenunmn, og þeir fóru þá strax að æfa upp á.
kraft. En það kostaði mikla áreynslu, mörg ár, marga
diska af hafragraut og lýsisskeiðar, að komast í keppn-
isflokk, að maður ekki tali um meistaraflokk. liér. Það
hefur verið gert svo oft áður og allir íslendingar, sem
komnir eru yfir fermingaraldur, muna eftir Clausens-
bræðrunum og helga þeim cinn kapitula i íslandssög-
unni.
Gallinn var bara sá, að þeir hættu of snemma, því
í rauninni voru þeir aðeins unglingar, þegar þeir hættu
að keppa í íþróttum — 22ja ára gamlir. Þeir áttu eftir
að þroskast og harðna, og sjálfir segja þeir núna að á
þvi sé enginn vafi að jjeir hefðu náð töluvert betri
árangri, ef þcir hefðu lialdið út i nolckur ár i viðbót.
Já, við höfum nærtækt dæmi.
Þeir hafa hvorugur snert við íþróttatækjum undan-
farin 9 ár, né sprett úr spori. Þeir eru báðir kvæntir og
orðnir ráðsettir menn livor i sínu starfi, og hafa haft
nógu að sinna við að koma undir sig fótunum i þessari
eilífu baráttu okkar allra um meira og betra brauð —
og hafragraut og lýsi handa börnunum. Núna um dag-
inn gerði Örn það samt að gamni sínu, að hann skrapp
út á iþróttavöll með nokkrum kunningjum, og fór að
Framhald á bls. 32
Þessi mynd var tekin af Clausenbræðrum þegar þeir
voru nýliðar í íþróttunum og þóttu svo líkir, að ókunn-
ugir þekktu þá ekki í sundur. En þeir eru nálega jafn
líkir þann dag í dag.
16 VIKAN
VIKAN 17