Vikan - 16.11.1961, Blaðsíða 32

ÞETTA ER HINN NÝI CHEVROLET
1962.
Skoðið hann vandlega. Athugið hverja
línu. Gefið hverri breytingu gaum, og
þér munuð komast að raun um, að
aukin stílfegurð, mýkt og látleysi ein-
kenna nú, sem fyrr, útlit þessa vin-
sæla bíls.
HÉR KEMUR NÝR BÍLL A
MARKAÐINN.
Chevyll heitir þessi bíll, sem fram-
leiðsla er nýhafin á. Chevy II er
fallegur, lítill, furðulega rúmgóður sex
manna bíll, sem gefur yður kost á að
velja milli fjögurra og sex cylindra
véiar.
„62 CHEVROLET
BEL AIR STATION WAGON.
Ein af fimm gerðum Chevrolet station
bifreiða, sem taka sex eða níu manns,
og 97,5 rúmfet farangurs. Chevrolet
station er bíll fjölskyldunnar, fyrir-
tækisins og ferðalagsins.
CHEVY H OPNAR YÐUR NÝJA
LEH>.
Chevy II nær ekki 1150 kg. þyngd.
Þessi eiginleiki lækkar bílinn í verði,
sem svarar þriðjungi fob verðs. Hafið
þér hug á ódýrum, glæsilegum amer-
ískum bíl, hlýtur Chevy II að vekja
athygli yðar.
CHEVROLET CORVAIR 1962.
Litlar breytingar voru góðar fréttir.
Þriðja árið í röð heldur þessi litli bíll
sínu klassíska útliti, sem hvarvetna,
hefur vakið óskipta athygli og að-
dáun.
SAMBAND ISL. SAMVINNUFELAGA
VÉLADEILD
Allt fyrir mannkærleikann.
Framhald af bls. 17.
leika sér að kúlunni af einhverri
rælni. Hann kastaði henni nokkr-
um sinnum — og viti menn —
þegar þeir fóru að mæla, kom í
ljós aö hann liafði kastað henni
14,70 m. Þegar hann var upp á sitt
bezta, kastaði hann henni aldrei
lengra en 14,20, og þegar hann náði
sinum bezta árangri í tugþraut og
setti met sem enn þá stendur, þá
kastaði hann kúlunni „aðeins“ 13,42.
— Já, en hvernig i ósköpunum
stendur á þessu? Þú hefur ekki
þjálfað neitt í níu ár . ..
32 VIKAN
„Jú, sjáðu til. Við vorum í raun-
inni alveg óharðnaðir unglingar.
Maður sér það bezt núna. Maður
var ekki orðinn nógu sterkur til
dæmis. Það er álitið að maður geti
hætt árangur sinn í tugþraut allt
til 27 ára. Auðvitað mundi ekki
þýða fyrir mig að reyna við hlaup
eða stökk. Þar vantar auðvitað alla
þjálfun ... og svo er maður orðinn
aíltof feitur.. . en það er allt annað
með köstin.“
— Hvernig litist þér á að fara
að æfa aftur kúluna? Heldurðu ekki
að þú næðir fljótlega góðum
árangri?
„Ég býst ekki við að ég mundi
nenna því núna. Það tæki að
minnsta kosti ein tvö ár a8 ná
nægilega góðum árangri til þ.ess að
nokkuð kveði að þvi.“
— Nú siturðu bara á lögfræði-
skrifstofunni og hugsar út allskonar
klæki til að koma náunganum fyrir
kattarnef .. . ?
„Ég kem aldrei neinum fyrir
kattarnef. Ég geri aðeins mitt bezta
til þess að réttlætinu sé fullnægt...“
— En þú, Haukur. Þú pinir ná-
ungann líka, með þvi að spóla allar
tennur, sem þú nærð til, eða rifur
þær úr fólki ef þér býður svo við
að horfa?
„Þetta er skelfilegur misskilning*
ur hjá þér, vinur. Þetta er mann-
kærleiksverk, sem ég framkvæmi.
Ég býst ekki við að þér þyki neitt
þægilegt að vera að drepast úr tann-
pínu alla daga, og geta svo ekki
étið matinn þinn i þokkabót?“
Hefur þú annars unnið nokkuð
íþróttaafrek nýlega?
„Nei, það er öðru nær. Það gildir
sama um okkur báða, bræðurna, að
við höfum ekki komið út á völl
í níu ár.“
—- Örn reyndi þó um daginn við
kúluna. Hefur þú reynt eitthvað?
.„Nei. Það er vita-tilgangslaust
fyrir mig að reyna, því mín sérgrein
var fyrst og fremst hlaupin. Til
þess að geta eitthvað gert i þeim,
þarf maður stöðuga æfingu *lla
daga. — Ég reyni það ekki einu
sinni.“
— En finnst þér þú búa enn þá
að þjáifuninni, sem þú fékkst sem
unglingur?
„Já, örugglega. Það lýsir sér á
svo margan hátt. Að vísu hefur mað-
ur ekki samanburð — þ. e. a. s. ég
veit ekki hvernig ég hefði verið ef
ég hefði ekki fengið þessa þjálfun
en mér er örugglega óhætt að segja
að ég hafi notið hennar vel. Mér
verður t. d. aldrei misdægurt. ..“
(og Haukur bankaði hraustlega í
borðið).
— Hver eru þin beztu afrek,
Háukur?
„Tvö hundruð metrarnir, vafa-
laust. Ég átti Norðurlandamet í
þeim frá 1950 til 1957 eða 5Í.“
— Og hvað var það?
„Tuttugu og ein þrjár.“
— Tuttugu og ein ... já, tuttugu
og ein komma þrjár sekúndur?
Hvernig var það . . . þú varst
fjandi hraður i 100 metrunum lika,
var það ekki?
„Ég átti þar sama metið og Finn-
björn, 10,5.“
— Þú gerðir ýmislegt fleira en
að hlaupa um allar trissur, ef ég
man rétt. Þú notaðir líka hendurn-
ar til að mála málverk, eins og fað-
ir þinn sálugi, Arreboe?
„Já. Ég fékk álíuga fyrir þvi
14 ára gamáll, þegar ég sá pabba
vera að mála heima. Ég hélt nokk-
urs konar sýningu einu sinni í
Málaraglugganum. Sýndi þá 10 mál-
verk og seldi þau öll. Ég hafði
ágætt upp úr því, því þau kostuðu
svona frá þúsund upp i fimmtán
hundruð það var góður peningur
þá, skal ég segja þér. Ég var þá í
5. bekk í Menntó.“
— Gerirðu ekki eitthvað að þvi
enn þá?
— 0, maður er orðinn latur við
það. Annars kemur það fyrir, en
kunningjarnir hirða það allt af
manni. Maður fær sér sjúss með
gömlum félögum og þegar þeir
labba svo heim, halda þeir venju-
lega á skiliríi undir hendinni. . .“
— Mér sýnist þú líka safna mál-
verkum, eða eftir hvaða meistara
er þetta málverk þarna á veggnum?
„Þetta, blessaður. Ég rubbaði
þessu upp núna á tveim klukkutím-
um um daginn, þegar ég átti smá-
stund afgangs. Ég kalla hana „Ara-
bískar nætur.“
— Ég held þú ættir að halda aðra
sýningu, Haukur. Þú mundir örugg-
lega selja 10 málverk núna, ef þetta
er meðaltalssýnishorn.
„Ég get aldrei náð saman svo
mörgum myndum i einu. Ef ég þekki
þig rétt, verðurðu farinn að máta
þessa mynd undir hendinni á þér
áður en þú ferð heim í kvöld.“
— Nei, ég tími ekki að ræna þig